کریپتوکارنسی و توکن

ایجاد دفاتر جدید DRP را قادر می‌سازد تا تمرکز خود را بر حوزه‌‌های دارایی‌های کریپتو، مؤسسات مالی، علوم زیستی و برنامه‌های کاربردی افزایش داده و از توانایی‌هایش برای انجام مأموریت‌ها استفاده کند.

تفاوت بین کوین و توکن

معمولاً بسیاری از افراد کلمات “کوین” و “توکن” را به عنوان مترادف استفاده می‌کنند و تفاوت کوین و توکن را متوجه نشده اند. اما برخلاف تصور عموم، این‌ها کاملاً به دو مفهوم متفاوت اشاره دارند.

پس دلیل این اشتباه و تفاوت کوین و توکن چیست؟

در فضای نوظهور و رو به رشد کریپتوکارنسی‌ها، رواج اصطلاحات جدید منجر به سوءبرداشت‌های اشتباهی از این مفاهیم شده است. بنا به تعریف، ارز (کارنسی) یک وسیله مبادله، واحد شمارش و یا ذخیره کننده ارزش است. بیت کوین نیز تمامی این ویژگی‌ها را داراست، درنتیجه انتخاب نام “کریپتوکارنسی” برای آن توجیه دارد. اما پس از موفقیت بیت کوین، تمامی کوین‌ها و توکن‌هایی که به طور انبوه تولید شدند “کریپتوکارنسی” نام گرفتند با این‌وجود که بسیاری از آن‌ها ویژگی‌های لازم را نداشتند. بنابراین، تفاوت کوین و توکن چیست که به اشتباه مترادف هم به کاربرده شدند.

تفاوت کوین و توکن

کوین، پولی دیجیتال است که با استفاده از تکنیک‌های رمزگذاری ایجادشده و ارزش را در طول زمان ذخیره می‌کند. کوین درواقع یک معادل دیجیتالی پول است که بیت کوین مشهورترین نمونه آن است. بیت کوین، مبتنی بر تکنولوژی بلاک چین است (دفتر کلی عمومی که در آن‌همه تراکنش‌ها قابل رویت‌اند). در این زنجیره داده‌ها به طور جمعی ذخیره و بین شرکت‌کنندگان شبکه بلاک چین به اشتراک گذاشته می‌شوند. تکنولوژی بلاک چین، شفافیت را تضمین می‌کند و احتمال کلاهبرداری نیز را کاهش می‌دهد. برخی از کوین‌ها مبتنی بر پروتکل اصلی بیت کوین هستند مثل لایت کوین و برخی دیگر بر روی بلاک چین فعالیت می‌کنند مانند ارز ریپل و مونرو. توجه داشته باشید که کوین‌ها برای انجام کاری فراتر از عملکرد پول در نظر گرفته نشده‌اند. کوین‌ها دارای ویژگی‌های مشابهی با پول هستند:

و عرضه محدودی دارند

مشخصه‌های اصلی کوین‌ها عبارتند از:

به بلاک چین باز عمومی متصل‌اند: به هرکسی این امکان داده می‌شود که به شبکه بپیوندد و در آن شرکت کند.

قابلیت ارسال، دریافت و استخراج دارند.

از کوین‌ها در چه مواردی استفاده می‌شود؟

معمولاً از کوین‌های دیجیتالی به عنوان یک پول واقعی استفاده می‌شود. نمونه‌ای از این کوین‌ها، همان ارز دیجیتال بیت کوین، لایت کوین و مونرو است. غالبا کوین‌ها، هدفی فراتر از کارکرد یک پول دیجیتالی ندارند. از موارد استفاده کوین‌ها می‌توان به چند مورد زیر اشاره کرد:

برای انتقال پول (می‌توانید با استفاده از کوین‌ها، ارزشی را دریافت و ارسال کنید)

به عنوان یک ذخیره کننده ارزش (می‌توان آن‌ها را ذخیره و بعداً با کالا یا ارزی دیگر مبادله کرد)

یک نوع “واحد” محسوب می‌شود (می‌توانید کالاها یا خدمات را براساس آن‌ها قیمت‌گذاری کنید)

برای مثال، می‌توان از بیت کوین برای پرداخت کالا و خدمات در سراسر اینترنت و بسیاری از مکان‌های دنیای واقعی نیز استفاده کرد. شما می‌توانید این ارز دیجیتال را برای مدت‌زمان طولانی ذخیره و بعداً آن را با چیز دیگری که ارزشش برابر است معاوضه کنید. به غیر از استفاده‌های پولی، بیت کوین هیچ کاربرد دیگری ندارد. اما کوین‌های دیجیتالی دیگری نیز وجود دارند که دارای ویژگی‌های بیشتری هستند. برای مثال:

اتریوم (ETH) برای انجام معاملات بر روی شبکه Ethereum استفاده می‌شود (به عنوان سوخت تراکنش‌ها). بر روی شبکه Ethereum می‌توان توکن ایجاد کرد، اما برای ارسال یک توکن همچنان به ارز دیجیتال اتریوم نیاز است که این‌ها هزینه‌های ماینینگ را تامین می‌کنند (به کامپیوترهایی پرداخت می‌شوند که در شبکه اتریوم به تائید تراکنش‌ها مشغول‌اند).

در اختیار داشتن مقادیری از ارز دیجیتال دش (DASH) نیز به کاربران این امکان را می‌دهد تا در خصوص تصمیمات مهم شبکه Dash رای دهند.

اگر ایده‌ای برای به روزرسانی شبکه DASH مطرح شود، کسانی که به اندازه معین‌شده دش در اختیاردارند، می‌توانند روی دهند که آیا این به‌روزرسانی باید رخ دهد یا خیر. این حق روی به دارندگانش این امکان را می‌دهد تا در خصوص چگونگی تحقق این پروژه حرفی برای گفتن داشته باشند.

تفاوت کوین و توکن

توکن دارایی دیجیتالی است که می‌تواند به عنوان یک روش پرداخت (در یک پروژه خاص)، عملکردهایی مشابه با کوین‌ها را انجام دهد، اما تفاوت کوین و توکن اصلی در این است که کوین، این حق را نیز به دارنده می‌دهد که در شبکه مشارکت نماید. توکن‌ها معمولاً بر روی پلتفرم یک بلاک ‌چین دیگر ایجاد می‌شوند. توکن‌ها ممکن است بیانگر سهم یک شرکت باشند، برای کاربرد در یک اپلیکیشن یا پروژه‌ای خاص استفاده شوند و یا به عنوان دارایی‌های دیجیتال عمل کنند. به عنوان مثال، “بلیط یک کنسرت” یک توکن است که شما در یک‌زمان خاص و یک مکان خاص از آن استفاده می‌کنید. شما نمی‌توانید به رستوران بروید و صورتحساب خود را با بلیط کنسرت پرداخت کنید، این بلیط فقط در سالن کنسرت ارزش دارد. توکن‌های دیجیتالی مشابه هستند و از آن‌ها فقط در یک پروژه خاص استفاده می‌شود. ایجاد یک توکن آسان‌تر از ایجاد یک کوین است، چراکه نیازی به ایجاد کد جدید و یا تغییر کد موجود ندارد و شما فقط باید از یک الگوی استاندارد از پلتفرم‌هایی مانند Ethereum استفاده کنید که مبتنی بر بلاک چین است و به هر شخصی این امکان را می‌دهد تا در طی چند مرحله توکن ایجاد کند. Ethereum اولین پلتفرمی بود که روند ایجاد توکن را ساده‌تر کرد.

انواع توکن

توکن‌ها انواع مختلفی دارند که در این طبقه‌بندی گنجانده می‌شوند که شامل:

توکن‌های امنیتی

این نوع از توکن‌ها بیانگر یک دارایی مانند مشارکت در منابع فیزیکی، شرکت‌ها، جریان‌های درآمدی و یا حق دریافت سود سهام است به لحاظ عملکرد، این توکن‌ها شبیه به سهام، اوراق ‌قرضه یا مشتقات هستند.

توکن‌های کاربردی

این دسته از توکن‌ها، دسترسی به کالاها و خدمات یک پروژه خاص را فراهم می‌کند. همچنین می‌توان از آن‌ها به عنوان نوعی تخفیف یا دسترسی ویژه به کالا و خدمات یک پروژه استفاده کرد.

توکن‌های پرداختی (کریپتوکارنسی‌ها)

معمولاً توکن‌های این دسته، هیچ کارکرد یا ارتباطی با پروژه‌های توسعه‌ای دیگر ندارند. در حالت کلی، هدف کریپتوکارنسی‌ها ذخیره ی ارزشی است (مانند پول نقد و طلا) که از طریق آن امکان خرید، فروش و سایر تراکنش‌های مالی فراهم می‌شود. این ارزها قصد دارند تا کارکردی مانند دلار و یورو داشته باشند، با این تفاوت که تحت حمایت دولت و یا هیچ نهاد دیگری نباشند.

نتیجه گیری

در تفاوت کوین و توکن باید گفت که کوین‌ها، ارزهایی هستند که می‌توانند برای خرید و فروش مورد استفاده قرار گیرند و فقط شیوه‌ای از پرداخت هستند. درحالی که، توکن‌ها می‌توانند بیانگر سهم یک شرکت باشند، دسترسی به محصول یا خدمتی خاص و بسیاری از کارکردهای دیگر را فراهم کنند. شما می‌توانید یک توکن را با یک کوین خریداری کنید، اما برعکس آن امکان پذیر نیست. کوین‌ها به طور مستقل عمل می‌کنند، در حالی که توکن ها تنها برای یک پروژه خاص کاربرد دارند.

توکن سوزی در بایننس چه زمانی صورت می‌گیرد؟

در زمینه کریپتوکارنسی توکن سوزی اصطلاحی است که به طور مکرر و زیاد از آن استفاده می‌شود. در کنار توکن سوزی امکان دارد با اصطلاح دیگری به نام برن توکن نیز روبرو شوید. شاید برای شما هم این سوال پیش آمده باشد که توکن سوزی در بایننس و برن توکن چه هستند و در کجا استفاده می‌شوند؟

در سیستم اقتصادی و مالی هر کشوری هر ساله مقداری پول، اسکناس و سکه ساخته و چاپ می‌شود. و تا آخر سال همین مقدار مشخص باقی می‌ماند. عین این قضیه در بازار ارزدیجیتال نیز وجود دارد. یعنی به این صورت که اکثر رمزارزها مقدار مشخصی دارند، که با روش های ماینینگ استخراج می‌شوند.

کوین ها و توکن هایی که در سال ساخته می‌شوند را با روش توکن سوزی کنترل می‌کنند. فرایند توکن سوزی در بایننس را در ادامه توضیح می‌دهیم.

مفهوم توکن سوزی در بایننس و ارزدیجیتال یعنی چه؟

گاهی نیاز به سوزاندن و حذف دائمی رمز ارزها از چرخه و بازار مالی ارزدیجیتال است. این عمل با فرایندی به نام توکن سوزی در بایننس انجام می‌شود. این روشی بسیار پرکاربرد در بازار کریپتو است.

جالب است بدانید که صاحبان توکن ها خودشان این توکن ها را می‌سوزانند. دلیل آن هم حذف تعدادی از این توکن ها از بازار است. این توکن ها به این خاطر توسط صاحبان آن سوخته می‌شود که با سوختن وحذف تعدادی از آن به ارزش آن توکن افزوده می‌شود. به عبارت دیگر هرچقدر مقدار توکن موجودی برای فروش کمتر باشد، قیمت آن افزایش پیدا می‌کند. در مواردی دیگر برای حفظ قیمت توکن مجبور به توکن سوزی در بایننس و بازار کریپتو می‌شوند.

به این صورت که بعضی شرکت ها در تولید آن توکن زیاده روی می‌کنند و برای حفظ تعادل تولید و قیمت آن توکن مجبور به توکن سوزی می‌شوند. برای ادامه و درک بهتر فرایند توکن سوزی در بایننس، لازم است ابتدا تفاوت کوین و توکن را بهتر بدانید.

تفاوت های کوین و توکن در بازار کریپتوکارنسی

بعضی از ارزهای دیجیتال کوین و بعضی دیگر از ارزها توکن هستند. کوین یک دارایی بومی یا Native است و بلاکچین مخصوص به خود را دارد. از معروف ترین کوین ها می‌توان به بیت کوین، اتریوم و لایت کوین اشاره کرد. همه این کوین ها بلاک چین جدا و و اختصاصی برای خود دارند.

در مقابل کوین، توکن وجود دارد. توکن ها ارزهایی هستند که شبکه بلاکچین جداگانه ای ندارند. یعنی افرادی که دانش و علم فنی اولیه در این زمینه را دارند می‌توانند توکن هایی به این بازار ارائه کنند.

این توکن ها بیشتر در اپلیکیشن ها و صرافی های غیرمتمرکز استفاده می‌شوند. سازندگان توکن، هر مقدار که بخواهند می‌توانند از این توکن ها تولید و به بازار عرضه کنند. همچنین می‌توانند از طریق سوزاندن توکن و به عبارتی توکن سوزی در بایننس، تعداد این ارزها را تغییر و کاهش دهند.

توکن سوزی در بایننس در چه زمانی اتفاق می‌افتد؟

همانطور که گفته شد یکی از زمانهایی که توکن سوزی اتفاق می‌افتد، برای افزایش قیمت و ارزش آن است. به این صورت که کوین های ارز اولیه وارد بازار می‌شوند. پس از اتمام زمان عرضه اولیه کوین ها، فروشنده و سازنده توکن آن مقدار از توکن ها که به فروش نرسیده را می‌سوزانند.

با سوزاندن این توکن ها مقدار ارزدیجیتال موجودی کاهش پیدا می‌کند و باعث می‌شود قیمت آن افزایش پیدا کند. به این صورت توکن سوزی در بایننس اتفاق می‌افتد. البته باید توجه داشت فرایند توکن سوزی در صرافی های بزرگ دیگری نیز انجام می‌شود. درواقع تنظیم شدن ارزش بازار از مهم ترین کاربرد های سوزاندن توکن هاست.

چگونگی توکن سوزی با آدرس خوار یا Eater Address

برای توکن سازی در بایننس از آدرس خوار یا سیاه چاله استفاده می‌شود. آدرس خوار یک سیستم است که با قرار دادن آدرسی در اختیار آن، دیگر هرگز امکان بازیابی آن آدرس وجود ندارد.

در فرایند توکن سازی نیز هنگامی که آدرس خصوصی یک توکن در اختیار این سیاه چاله ها قرار بگیرد، آن توکن ها برای همیشه نابود می‌شوند. البته باید توجه داشت که مشخصات و آدرس توکن های سوخته شده در بلاکچین ثبت می‌شوند. با این روش اصطلاحا توکن سوزی در بایننس صورت می‌گیرد.

دلایل و علت های کوین برن Coin Burn

برخی از دلایلی که این اتفاق رخ می‌دهد و ما می‌توانیم به آن اشاره کنیم موارد زیر است:

• محافظت لازم در برابر رخ دادن اسپم
• تعهد طولانی داشتن نسبت به پروژه
• مکانیزم اجماع کارآمدتر
• افزایش ارزدیجیتال با سوزاندن توکن یا کوین

روش های توکن سازی در بایننس

توکن سوزی در بایننس از راه های مختلفی صورت می‌گیرد. برخی از این راه ها عبارتند از:

روش POB (اثبات سوزاندن)

اولین روشی که برای این فرایند مورد استفاده قرار گرفت، روش POB بود. این روش برای توافق و اجماع صورت می‌گیرد.

در روش POB، ماینرها باید مقداری از توکن های خود را برای سوزاندن ثبت کنند. برای اینکار نیازی به کامپیوترهای خیلی قوی نیست. زمانی که ارز مورد نظر دچار تورم های خیلی بالا می‌شود، توسعه دهندگان از این روش برای توکن سوزی در بایننس استفاده می‌کنند.

روش شرایط عمومی اقتصاد

زمانهایی توسعه دهندگان مقداری توکن را برای فروش به بازار عرضه می‌کنند؛ اما همه ی این توکن ها به فروش نمی‌رسند. در واقع فروش توکن ها از میزان فروش مشخص شده کمتر است و تعدادی از آن ها باقی می‌ماند. در این شرایط توسعه دهندگان می‌توانند تصمیم بگیرند که این توکن ها را نگه دارند یا آنها را بسوزانند. توسعه دهندگان در این وضعیت می‌دانند که نگه داشتن توکن ها باعث کم شدن ارزش آنها می‌شود.

توکن سوزی بایننس

یکی از ارزهایی که توکن سوزی زیادی انجام می‌دهد، ارز بایننس کوین(BNB) است. در آخرین فرایند کوین برن از این ارز حدود ۵۹۵.۳۰۰۰۰۰ دلار BNB سوخته شد. اطلاعاتی درباره توکن سوزی های بعدی برای این ارز وجود دارد. این اطلاعات را می‌توانید در خود صرافی بایننس دنبال کنید. به طور کلی هر صرافی حدودا هر سه ماه یکبار این فرایند را انجام می‌دهد.

ورود به صرافی بایننس

ورود به صرافی بایننس برای کاربران ایرانی با کمی پیچیدگی همراه است. شما برای ساخت اکانت و ورود به این صرافی نیاز به یک آی پی و مکان جغرافیایی ثابت دارید. این امر با داشتن یک VPN یا VPS صورت می‌گیرد. اگر مقاله های سایت بیت سرور را دنبال کرده باشید از ضرورت استفاده از VPS و دلایلی که استفاده از VPN در بایننس روش خوبی نیست آشنا هستید.

بیت سرور، با ارائه سرور مخصوص ترید معتبر به شما برای داشتن یک آی پی ثابت و شرایط ورود به بایننس کمک می‌کند. شما با خرید vps برای بایننس با خیال راحت می‌توانید به معاملات خود در بایننس بپردازید.

درآخر توکن سوزی، از روش هایی است که توسعه دهندگان برای افزایش ارزش توکن از آن استفاده می‌کنند. پس از توکن سوزی و انتقال آدرس آنها به سیاه چاله، هرگز این ارزها به بازار بازگردانده نمی‌شوند. امیدوارم توانسته باشید از این مقاله درخصوص توکن سوزی در بایننس و صرافی های دیگر نهایت استفاده را برده باشید.

کوین چیست؟ و چه تفاوتی با توکن دارد؟

در این پست سعی کردیم تا مفهوم “کوین چیست” و تفاوت کوین و توکن را براتون شرح بدیم، لطفا تا انتهای مطلب با ما همراه باشید:

کوین چیست؟

کوین، به هر گونه رمزارزی میگن که برای خودش یک بلاک چین blockchain مستقل داشته باشه. مثل بیت کوین ، لایت کوین، و اتر که هر کدوم روی شبکه بلاک چین خودش قرار داره. در واقع برای اینکه یکم واضح تر گفته باشم، میشه به موارد زیر اشاره کرد:

• بیت کوین BTC بر بستر بلاک چین بیت کوین عملکرد خودش رو ایفا میکنه
• اتر ETH بر بستر بلاک چین اتریوم کار میکنه
• نئو NEO بر بستر بلاک چین نئو کار میکنه

تراکنش های کوین های دیجیتال فرد به فرد انجام داده میشه. با این وجود، هیچ کوینی به صورت فیزیکی جابجا نمیشه. همه کوین ها به صورت دیتا روی پایگاه جهانی قرار دارن. این پایگاه یا همون فناوری بلاک چین، همهء تراکنش ها رو ضبط و توسط کامپیوترها در سراسر جهان چک خواهد شد.

قبل از اینکه بریم مطلب بعدی پیشنهاد میکنم اگر با بلاک چین آشنایی ندارید پست مربوط به بلاک چین چیست رو بخونید. خیلی مهمه که قبل از دونستن فرق کوین و توکن بدونید بلاک چین چیه؟!

چگونه از کوین ها استفاده کنیم؟

کوین های دیجیتال معمولا مثل سکه های واقعی به عنوان پول استفاده میشه. میتونید از کوین هایی مثل بیت کوین، لایت کوین، و مونرو مثل پولی که تو کیف پولتون میزارید میرید خرید، استفاده کنید. از این کوین ها میشه اینطوری استفاده کرد. ادامه پست رو بخونید!

• برای انتقال پول ( شما میتونید کوین های خود را ارسال یا دریافت کنید.)
• برای نگهداری ارزش کوین ( میشه این کوین ها رو نگهداری کرد و بعدا با چیزی باارزش معادل آن تعویض کرد)
• به عنوان قیمتی برای کالا میشه از آن استفاده کرد.

بیایید برای اینکه مفاهیم بالا واضح تر بشه، بیت کوین رو براتون مثال بزنم.

• از بیت کوین برای پرداخت کالا و سرویس های اینترنتی در اقصی نقاط جهان استفاده میشه.
• شما میتونید بیت کوین بخرید و آن را برای مدتها، بدون اینکه اتفاقی براش بیفته نگهداری و ذخیره کنید. بعد به ازای ارزش روز آن میتونید اون رو با چیز دیگه ای تعویض کنید.
• چیزهایی که خرید میکنید، میتونن قیمت بیت کوینی هم داشته باشن. مثلا اگه یه خودکار بخواهیم بخریم 1دلار امریکا مثلا شاید همون مداد بشه 0.00001 بیت کوین.

از بیت کوین فقط برای استفاده مالی و عنوان پولی میشه استفاده کرد؛ همین و بس!!

اما، برخی از کوین های دیجیتال (مثل اتر ETH، نئو NEO، و دش DASH) هستن که قابلیت های دیگری فراتر از پول دارند. من چندتا از این قابلیت ها رو براتون در لیست زیر مینویسم:

از توکن اتر ETH، برای تقویت تراکنش های روی شبکه اتریوم استفاده میشه. خیلی از توکن ها بر بستر اتریوم ساخته میشن. اتریوم، هزینه های استخراج رو سرمایه گذاری میکنه ( یعنی از اتریوم برای پرداخت کامپیوترهایی که تراکنش ها را تایید میکنه، استفاده میشه). در واقع اتریوم مبتنی بر اثبات کار و استخراج است.

نئو NEO، روی الگوریتمی پیشرفته از اثبات سهام فعالیت میکنه و تمام توکن های از قبل تولیدشده روی آن به طور اتومات بین اعضای جامعه نئو بر اساس قواعدی توزیع میشه. نئو دو نوع توکن در شبکه خود داره:

• توکن نئو یا (ANS) که قبلا آنت شیرز نام داشت.
• توکن گس GAS یا (ANC) که قبلا آنت کوین نام داشت.

وقتی توکنی به شبکه NEO ارسال میشه، برای هزینه های تراکنش باید از توکن GAS استفاده کرد. مثل اتر روی شبکه اتریوم

مورد آخر هم دش DASH هست. افرادی که DASH دارند تقریبا در تصمیم گیری های این شبکه سهیم خواهند بود.

مثال هایی برای کوین:

تقریبا همه دارایی های در بازار کریپتو به عنوان کوین مشخص هستند. اما همه این دارایی ها جزء برترین ها نیستند. سایت کوین مارکت کپ coinmarketcap.com ، بیش از 900 کوین رو لیست کرده است. البته اینجا قرار نیست همه این 900 تا رو نام ببرم. چند تا از مهم ترین اونارو براتون لیست میکنم:

• بیت کوین BTC
• بیت کوین کش BCH
• لایت کوین LTC
• اتریوم ETH
• ریپل XRP
• کاردانو ADA
• استلار XLM
• نئو NEO
• نم XEM
• مونرو XMR

توکن چیست؟

توکن، به ارزهای دیجیتالی گفته میشه که بلاک چین اختصاصی ندارد و روی بلاک چین های دیگه فعالیت میکنه. در واقع با تشکر از خلق قراردادهای هوشمند، بیشترین توکن ها روی پلتفرم اتریوم کار میکنند. و این پلتفرم های ساخته شده روی شبکه بلاک چین اتریوم توکن های ERC20 نامیده میشن.

توکن هایی مثل NEO، Waves، Lisk، Stratis توکن های ERC20 هستن و NEO با توکن هایی به نام NEP-5 شناخته شده است. هر کسی میتونه توکن خودش رو روی این پلتفرم بسازه.

توکن ها چجوری به وجود میان؟

در واقع برای ایجاد توکن، یکم توانایی فنی (کریپتوکارنسی و توکن تکنیکی) نیازه که به تازه کارا اصلا پیشنهاد نمیشه بخوان اینکارو انجام بدن. اما به کسی که تا حدی تجربه برنامه نویسی داره خیلی براش کار نمیبره.

یادمون باشه که کارمزد برای تمام تراکنش های توکن روی بلاک چین باید پرداخت بشه نه اینکه فقط سازنده توکن بخواد این کارمزد رو بپردازه. بنابراین برای هر اپلیکیشن ساخته شده روی شبکه اتریوم باید از کوین اتر برای انتقال توکن ها به افراد یا برنامه دیگر پرداخت بشه. در واقع این اتفاق برای کوین ها هم خواهد افتاد و کارمزدهای انتقال محاسبه خواهد شد.

اهداف کوین و توکن

اکثر توکن ها برنامه های غیرمتمرکز یا dApps هستند. وقتی توسعه دهنده ها توکن هاشون رو درست میکنند، میتونن تصمیم بگیرن چند واحد خواهند ساخت و این توکن های جدید به محض ساخته شدن به کجا کریپتوکارنسی و توکن فرستاده خواهد شد. آنها از رمزارزهای اصلی برای پرداخت بلاک چین توکن استفاده میکنند. به محض ساخته شدن، توکن ها اغلب برای عملکرد ویژگی های اپلیکیشن طراحی شده، استفاده میشوند.

مثلا Musicoin توکنیست که به کاربران اجازه دسترسی به ویژگی های مختلف پلتفرم Musicoin را می دهد. که این میتونه شامل دیدن موزیک ویدیو یا گوش دادن به آهنگ بشه.

بایننس (صرافی) نیز توکن خودش رو داره. وقتی کاربران با توکن بایننس BNB معامله گری میکنن شامل چندین درصد تخفیف در کارمزدشون میشه.

برخی از توکن ها برای هدف متفاوت تری ساخته میشن. ” معرفی چیزی با ماهیت فیزیکی”

بزارید بگم شما قرار بوده خونتون رو با استفاده از قراردادهای هوشمند بفروشید. شما به طور فیزیکی قادر نیستید خونه رو در قرارداد هوشمند قرار دهید. میتونید؟ خب معلومه که نه!

حالا به جای اون میتونید از یک توکن که نمادی از خونتون هست، استفاده کنید.

WePower با علامت اختصاری (WPR) مثال خوبی برای این نوع توکن باشد. این توکن الکتریسیته رو معرفی میکند. پروژه WePower یک dApp است که به کاربران اجازه میدهد تا با استفاده از قراردادهای هوشمند بر بستر بلاک چین الکتریسیته خرید و فروش شود. این توکن مقدار مشخصی از انرژی را نمایش میدهد.

بزرگترین مزیت ایجاد توکن

ازونجایی که توسعه دهنده گان توکن مجبور نیستن بلاک چین خودشون رو داشته باشند، در وقت و منابع خود صرفه جویی خواهند کرد. از طرفی میتونن ضمن امنیت بلاک چین بومی، از ویژگی های برنامه رمزارز استفاده کنند.

البته زمان تنها چیزی نیست که در آن صرفه جویی اتفاق بیفتد. اگر توسعه دهنده گان به جای dApp، از بلاک چین خصوصی خودشون استفاده میکردند باید ماینرهای زیادی تهیه میکردند و این ماینرها باید قدرت زیادی داشته باشند. پس خیلی منطقی تره اگر برنامه های زیادی بر بستر یک بلاک چین قوی کار کنند تا اینکه چندین بلاک چین ضعیف و تقریبا متمرکز وجود داشته باشد. در واقع راه اندازی بلاک چین خصوصی هم دردسرهای زیادی داره هم هزینه های هنگفت!

توکن ها چگونه کار میکنند؟

توکن ها برای تعامل با برنامه های غیرمتمرکزی استفاده میشن. مثال خوبی برای توکن ها Civic است. Civic از توکنی به نام CVC استفاده میکند. برنامه آنها هویت رمزنگاری شده رو در بلاک چین اتریوم ردیابی میکند. هدف این برنامه ارائه روشی ارزان تر، مطمئن تر، و کارآمدتر برای بررسی هویت است. بیایید ببینیم این برنامه چطور کار میکنه؟

فرض کنید برای تعطیلات میخواید برید به یک سفر خارجه. پس میدونید که باید تو مکانهای مختلف هویت خودتون رو مشخص و تایید کنید. اولین جا خب مسلما خطوط هواپیمایی هاست. حالا اگر این خطوط هواپیمایی ها با Civic همکاری داشته باشند، با استفاده از یک کد QR میتونن تمام اطلاعات شما (مسافر) رو از طریق برنامه ای در گوشی موبایلتون پیدا کنند. این برنامه اطلاعات شما رو به صورت کد نگاری شده به شرکت ارسال میکند و آنها این اطلاعات رو ذخیره میکنند. تنها کسی که به اطلاعات دسترسی خواهد داشت شما هستید. پس نگران گم شدن یا دزدیده شدن آن نباشید. از این دستگاه (موبایلتون) میتونید در جاهای مختلف مثل هتل، فرودگاه یا هر جای دیگری احراز هویت کنید. هر شرکت یا موسسه ای که شما از هویت دیجیتال خود استفاده میکنید، میتونه اطلاعات رو از طریق بلاک چین تایید کند.

هر چه تعداد استفاده از برنامه بیشتر باشه، اشخاص ثالث اعتماد بیشتری به هویت دیجیتالی ذخیره شده با Civic پیدا میکنند.

خود توکن CVC برای معامله در این سرویس های مرتبط با هویت شناسی استفاده میشه. برای انجام بررسی های لازم “مشتری شما” باید به تایید کننده شناسه (بانک ها، دولت ها، و سایر منابع معتبر) پرداختی داشته باشد. سپس سوابق مربوط به آن در پایگاه داده (بلاک چین) ذخیره خواهد شد.

تعدادی توکن CVC نیز به کاربر فرستاده میشه. این امر به منظور ترغیب استفاده از Civic است. زیرا شرکتهایی که نیاز به تایید اسناد دارند، در نهایت نیاز به خرید توکن های بیشتر از سوی کاربران دارند. این روش، اقتصادی رو ایجاد میکنه که همه به خاطر شرکت در آن پاداش دریافت میکنند.

همانطور که میبینید، توکن Civic به روشی کار میکند که چیزی بیش از صرفا پول نیست. همچنین، بستر Civic استفاده از خدمات ETH، BTC، یا NEO را نمیپذیرد. و فقط مخصوص خود CVC است.

البته هر معامله به تعدادی اتر نیز احتیاج دارد، زیرا بر بستر اتریوم ساخته شده و کارکرد ماینرها باید پرداخت شود.

انواع توکن

بیایید یه سری به انواع توکن بزنیم 🙂

توکن های بهادار (Security Tokens)

اکثر توکن هایی که با ICO (عرضه اولیه سکه) سروکار دارند، توکن های بهادار هستند. شخصی که اونا رو خریداری میکنه؛ انتظار گرفتن سود از سرمایه گذاری در ICO داره. طبق قانون سوئیس، این توکن ها همانند روش اوراق بهادار سنتی رفتار میکنه. در واقع این توکن ها به عنوان یک قرارداد سرمایه گذاری و دارای پتانسیل کسب سود و درآمد انفعالی (Passive Income) شناخته میشه.

توکن های سهمی (Equity Tokens)

این توکن ها بیشتر به عنوان یک مفهوم تئوری وجود دارند. این توکن یک نوع ارزش سهام است که در شرکت ها صادر میشن.

توکن های کاربردی (Utility Tokens)

این توکن ها، توکن های برنامه ای نیز نامیده میشن. از این توکن ها برای دسترسی به سرویس ها، خدمات و محصولات استفاده میشن. توکن های کاردبری چندکاره هستند و معمولا بر روی یک بلاک چین مثل اتریوم ساخته میشن و در همان شبکه مورد استفاده قرار میگیرن.

توکن های پرداختی (Payment Tokens)

این توکن ها استفاده ای جز برای پرداخت کالا و سرویس ها وجود ندارد.

توکن های ارزی (Currency Tokens)

این توکن ها به عنوان روشی برای پرداخت و ذخیره ارزش استفاده میشن. پس کاربرد این توکن ها مثل سایر ارزهای دیجیتال مثل بیت کوین است.

توکن های دارایی (Asset Tokens)

این توکن ها به عنوان نماینده دیجیتالی یک دارایی در یک پلتفرم شناخته میشن. مثلا ممکنه از یک توکن به عنوان نماینده مقدار مشخصی املاک یا دارایی فیزیکی مثل طلا استفاده کرد.

توکن های جایزه (Reward Tokens)

این توکن ها را میتوان معادل امتیاز وفاداری یا برای پرداخت جایزه دونست.

توکن های سودده ( Dividend Tokens)

به استثنای توکن های ارزی، سایر توکن ها نوعی قرارداد سرمایه گذاری با پتانسیل درآمد انفعالی هستن که بهشون میگن توکن های سودده.

نتیجه گیری از تفاوت کوین و توکن

تعریف ساده ای از کوین و توکن اینه که؛ کوین ها بر بستر بلاک چین خودشون سوار میشن اما توکن ها بر بستر بلاک چین دیگری کار میکنند.

کوین ها بیشتر به عنوان پول استفاده میشن با اینکه کاربردهای دیگری هم دارند. این موارد شامل استفاده از کوین برای سوخت برنامه های کاربردی، استفاده از آن به عنوان سهام برای اعتبارسنجی معامله در شبکه یا استفاده از آن برای سوخت قراردادهای هوشمند و انجام معاملات میباشد.

توکن ها کاربرد دیگری دارند. اگر از توکن ها در dApp استفاده شود، پس هدف آن به برنامه بستگی دارد. در برخی موارد، از توکن ها به عنوان امتیاز حق رای استفاده میشه. در موارد دیگر، آنها برای معاملات در dApp مانند Civic یا برای پاداش دادن کاربران با مواردی مانند هزینه های تخفیف دار و غیره مانند Binance استفاده میشن.

امیدواریم که بعد از مطالعه این پست متوجه شده باشید که کوین چیست ؟ اگر نظری دارید با ما به اشتراک بگذارید

تفاوت بین توکن ها، کوین ها و ارزهای مجازی

در واقع بین همه ی این اصطلاحات ، به صورت عمده و جزئی تفاوت هایی وجود دارد. به عنوان مثال ، هنگامی که JPMorgan Chase کوین جی ام پی JPM خود را منتشر کرد ، آن را به عنوان “کوین دیجیتالی” معرفی کرد ، در حالی که لیبرای (Libra) فیسبوک به عنوان “کریپتوکارنسی” سخت معرفی شد – و به طرز غیر منتظره ای ، این می تواند بخشی از دلیل قانونگذار ها در سراسر جهان برای تمرکز بر روی لیبرا (Libra) باشد.

با این وجود ، در حالی که کوین (JPM) و لیبرا (Libra) از نظر طراحی متفاوت هستند ، در هر دو مورد ، کارشناسان متمرکز سریعاً آن ها را از لیست ” کریپتوکارنسی” ، حذف کردند و آن ها را “پول مجازی” یا “ارزهای دیجیتال” نامیدند – اساساً به این دلیل که توسط شرکت ها اداره می شوند کریپتوکارنسی و توکن و از این رو متمرکز هستند. متأسفانه ، این چندان ساده نیست : در حالی که عدم تمرکز یک ایدئولوژی اساسی پشت کریپتوکارنسی ها است ، برخی از آن ها حداقل تا یک درجه ی خاص می توانند متمرکز شوند.

بنابراین ، کریپتوکارنسی یک ارز دیجیتالی یا مجازی است (تفاوت های ظریف بین این ها بعدا در مقاله مورد بحث قرار خواهد گرفت) که با کریپتوگرافی قدرتمندی ساخته شده است ، که باعث می شود آن را بسیار امن و تغییر ناپذیر جلوه دهد. بیشتر کریپتوکارنسی ها براساس فناوری بلاکچین (blockchain) ساخته شده اند ، یک لجر توزیع شده که توسط شبکه غیرمتمرکز رایانه ها اجرا می شود. با این حال ، کریپتوکارنسی های بدون بلاکچین (blockchain-free) نیز از نظر فنی امکان پذیر هستند – در واقع ،دیجی کش Digicash ، یکی از اولین روش های پرداخت الکترونیکی رمزنگاری شده است که در اوایل دهه ی ۱۹۹۰ منتشر شد ، که دارای بلاکچین (blockchain) نبود.

برای پیچیده تر کردن موضوع ، زیر شاخه هایی درون کریپتوکارنسی معمولی ، مدرن (مبتنی بر بلاکچین blockchain ) نیز وجود دارد – یعنی NEO یک کوین است ، در حالی که بایننس کوین Binance Coin (BNB) در واقع یک توکن است. همان طور که اکنون می بینید ، در فضای کریپتوکارنسی پیرامون این اصطلاحات ، سردرگمی زیادی وجود دارد ، و در این مقاله سعی شده است تا موضوعات به طور مستقیم توضیح داده شود.

کوین (coin) چیست؟

کوین های دیجیتالی که وابسته به بلاکچین (blockchain) خود هستند.

بیت کوین (BTC) ، مونرو (XMR) و اتر (ETH) همگی نمونه ای از “کوین های کریپتوکارنسی” هستند. آن ها چه وجه اشتراکی با هم دارند؟ همه ی آن ها در لجر های مستقل خود وجود دارند : بیت کوین BTC بر روی بلاکچین (blockchain) اصلی بیت کوین (Bitcoin) کار می کند ، اتریوم ETH در بلاکچین اتریوم Ethereum blockchain استفاده می شود ،مونرو XMR در بلاکچین مونرو Monero blockchain وجود دارد و غیره. همه ی آن ها همچنین ممکن است ارسال ، دریافت یا ماین شوند.

مطابق نام آن ها ، کوین ها دارای ویژگی هایی مشابه پول هستند : آن ها معاوضه پذیر هستند ، قابل تقسیم هستند ، قابل حمل هستند و در عرضه محدود هستند. بنابراین ، به طور معمول ، کوین های کریپتوکارنسی دقیقاً مانند پول نقد فیزیکی مورد استفاده قرار می گیرند : برای پرداخت جهت موارد مختلف (گرچه روند پذیرش خرده فروشی کند بوده است). استثنائات وجود دارد : در حالی که اتر Ether تمام خصوصیات یک کوین را دارد ، فراتر از نقش “پول” خود عمل می کند ، زیرا در بلاکچین اتریوم Ethereum blockchain برای تسهیل معاملات استفاده می شود.

همچنین به اصطلاح آلتکوین ها “altcoin ” نیز جود دارند که این عنوان را به این دلیل به دست آورده اند که شبیه جایگزینی برای بیت کوین (Bitcoin) ، کریپتوکارنسی اصلی هستند. بسیاری کریپتوکارنسی و توکن از آلتکوین ها یک فورک (fork) بیت کوین (Bitcoin) هستند و با استفاده از پروتکل اوپن سورس بیت کوین (Bitcoin) – مانند لایت کوین Litecoin (LTC) و داج کوین Dogecoin (DOGE) ساخته شده اند ، اما اتریوم ETH و مونرو XMR که در بالا ذکر شده اند نیز علی رغم اینکه در کلکسیون های کاملاً جدید ساخته شده اند ، به عنوان آلتکوین altcoin ها نیز نام برده می شوند. بنابراین ، باید سؤال زیر را در هنگام تعریف آلتکوین در نظ بگیرید : آیا این یک کوین کریپتوکارنسی است که دارای بلاکچین (blockchain) خاص خود است ، اما بیت کوین (Bitcoin) نیست (یعنی ،بلاکچین blockchain اصلی نه)؟ اگر بله ، پس یک آلتکوین altcoin است.

با این تفاسیر ، توکن (token) چیست؟

دارایی های دیجیتالی که می توانند در داخل اکوسیستم یک پروژه ی معین مورد استفاده قرار گیرند.

وجه تمایز اصلی بین توکن ها و کوین ها این است که مدل های قبلی برای کار به پلتفرم بلاکچین (blockchain) دیگری نیاز دارند. اتریوم (Ethereum) رایج ترین پلتفرم ایجاد توکن ها است که بیشتر به دلیل ویژگی قراردادهای هوشمند آن است. توکن های ایجاد شده روی بلاکچین اتریوم blockchain Ethereum معمولاً به عنوان توکن های ERC-20 شناخته می شوند – مانند محبوب ترین استیبل کوین stablecoin صنعت تتر Tether به نام (USDT) . البته پلتفرم های دیگری برای توکن ها ، مانند نئو( NEO) یا ویوز (Waves) نیزوجود دارند.

هدف توکن ها نیز در مقایسه با کوین ها متفاوت است ، اگرچه می توان از آن ها به عنوان ابزار پرداخت نیز استفاده کرد (به اصطلاح “توکن های ارز”).

بسیاری از توکن ها برای استفاده در برنامه های غیرمتمرکز (DApps) و شبکه های آن ها ایجاد شده اند. با این حال ، آن ها “توکن های ابزار” نامیده می شوند. هدف اصلی آن ها این است که به مالک ، امکان دسترسی به عملکرد پروژه را ارائه دهند – مانند بیسیک اتنشن توکن یا (BAT) . BAT یک توکن ERC-20 است (به این معنی که پلتفرم بلاکچین (blockchain) آن اتریوم (Ethereum) است) که برای افزایش و تقویت تبلیغات دیجیتالی ساخته شده است. تبلیغ کنندگان با توکن های بت (BAT) تبلیغات را خریداری می کنند ، که پس از آن بین ناشران و کاربران مرورگر به عنوان پرداخت برای هر دو تبلیغات میزبان و مشاهده ی آن ها توزیع می شود.

علاوه بر این ، “توکن های امنیتی” نیز وجود دارد که در اصل نمایانگر سرمایه گذاری شخص در یک پروژه است. اگرچه آن ها از طریق استارتاپ پشت این پروژه ارزش گذاری می شوند ، اما در آن استارتاپ به صاحب آن مالکیت واقعی نمی دهند. مردم این توکن ها را صرفاً با این ایده که ارزش آن ها در آینده افزایش خواهد یافت – این چیزی است که متأسفانه موجب کل رونق عرضه ی اولیه کوین ICO)) بوده است ، ، وقتی مردم برای خرید توکن های امنیتی به عنوان توکن های ابزار اقدام می کردند . به طور معمول ، اوراق بهادار تحت نظارت دقیق قانونگذاری ، و سیاست های شناخت مشتری KYC)) قرار دارند ، که برای بازار ICO چنین نبود.

در این صورت تفاوت بین ارزهای مجازی و دیجیتالی چیست؟ آیا مترادف هم نیستند؟

خیر ، مورد اول اصطلاح آن بسیار انتزاعی تر است ، در حالی که دیگری کاملاً غیر انتزاعی و ملموس است.

در واقع ،توضیح این بسیار ساده تر از موضوع توکن / کوین است. “ارز دیجیتال” یک اصطلاح کلی است که برای توصیف انواع اشکال پول الکترونیکی – ارز مجازی یا کریپتوکارنسی (خیر ، این ها نیز دقیقاً یکسان نیستند) استفاده می شود . مفهوم ارزهای دیجیتال برای اولین بار در سال ۱۹۸۳ در یک مقاله ی تحقیقاتی توسط دیوید چائوم (David Chaum) معرفی شد ، که بعداً آن را در قالب دیجی کش (Digicash) پیاده سازی کرد.

ویژگی تعریف ارزهای دیجیتال این است که آن ها فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی وجود دارند و برخلاف صورتحساب واقعی دلار یا سکه نامحسوس هستند. آن ها فقط می توانند از طریق کیف پول الکترونیکی یا شبکه های متصل تعیین شده به صورت آنلاین کسب شوند و هزینه شوند. به طور معمول ، هیچ واسطه ای (هیچ بانکی) وجود ندارد ، به همین دلیل معاملات به صورت آنی انجام می شوند و اندک و بدون هیچ گونه هزینه ای اعمال می شوند. خبر خوب : ارزهای دیجیتال و پول دیجیتال یکسان هستند.

بنابراین: کوین ، توکن ، ارزهای مجازی – همه ی آن ها ارزهای دیجیتالی هستند.

ارزهای مجازی متفاوت هستند ، حتی اگر به صورت دیجیتالی تعریف شوند. همان طور که اولین بار بانک مرکزی اروپا این اصطلاح را در سال ۲۰۱۲ تعریف کرد ، یک ارز مجازی “پول دیجیتالی در یک محیط کنترل نشده است که توسط توسعه دهندگان آن صادر و کنترل می شود و به عنوان یک روش پرداخت در بین اعضای یک جامعه ی مجازی خاص استفاده می شود.” یک نمونه ی اصلی از ارزهای مجازی که مبتنی بر کریپتو نیستند ، پول در بازی های ویدئویی می باشد ، مانند توکن های World of Warcraft ، کارت های نقدی GTA Online یا امتیاز FIFA از بازی محبوب EA Sports . این موارد معمولاً در اکوسیستم بازی مربوطه وجود دارند و برای آنلاک کردن محتوای جایزه مانند موارد جدید و انیمیشن ها استفاده می شوند.

بنابراین ، بر خلاف پول معمولی ، یا حتی ارزهای دیجیتال خاص ، ارزهای مجازی نمی توانند توسط یک بانک مرکزی یا دیگر مقام قانونگذاری بانکی صادر شوند – این امر نوسانات و بی ثباتی آن ها را توضیح می دهد. بنابراین ، کریپتوکارنسی ها کاملاً مجزا از ارزهای مجازی هستند و نباید حداقل با توجه به AP استایل بوک ، با یکدیگر اشتباه گرفته شوند ، در حالی که هر دو در دسته ی “ارزهای دیجیتال” گسترده تر قرار دارند.

آیا این تعاریف جهانی هستند؟

خیر ، با توجه به این که فضا به طور مداوم در حال تحول است.

همان طور که می دانیم کریپتوکارنسی ها فقط ۱۰ سال است که وجود دارند ، در حالی که اکثر سازمان های دولتی فقط سه یا پنج سال پیش شروع به توجه به آن ها کردند ، زمانی که محبوبیت بیت کوین (Bitcoin) به طرز چشمگیری همراه با ارزش آن شروع به افزایش کرد. قابل توجه است كه لیبرای (Libra) فيسبوك به تازگي توجه عمده ديگري را در بين دیده بان های مالي ايجاد كرده است : برخي از كشورها هم اكنون در حال تشكيل نيروهاي وظيفه براي بحث درمورد لیبرا (Libra) و چگونگي قانونگذاری آن ، هستند.

بنابراین ، تعاریف مربوط به کریپتوکارنسی ها در بین حوزه های قضایی متفاوت است : فقط در ایالات متحده ، پنج آژانس قانونگذاری مختلف ، بسته به برداشت آن ها ، ۵ تعریف مختلف از کریپتوکارنسی دارند . بنابراین ، IRS کریپتوکارنسی ها و بیشتر ارزهای مجازی دیگر را به عنوان دارایی می بیند ، کمیسیون بورس و اوراق بهادار فکر می کند آن ها اوراق بهادار را عرضه می کنند ، در حالی که شبکه ی اجرای جرایم مالی فکر می کند کریپتوکارنسی ها پول هستند. علاوه بر این ، چارچوب قانونگذاری ژاپن برای کریپتوکارنسی ها – قانون خدمات پرداخت – “ارز دیجیتال” را به عنوان یک ارزش ملکی تعریف می کند ، و رئیس بانک مرکزی روسیه زمانی بیت کوین (Bitcoin) را “جانشین ارز” می نامید.

علاوه بر این ، با توجه به این که این فضا با سرعت فوق العاده ای در حال تحول است – و این که قانونگذار ها اکثراً از این قافله عقب مانده اند – عادلانه است که فرض کنیم شرایط جدید برای ارزهای دیجیتال ممکن است در آینده ایجاد شود ، که این امر، به روز بودن در خصوص موارد فعلی را از اهمیت ویژه ای برخوردار می کند.

راه‌اندازی دفتر نظارتی کریپتوکارنسی توسط SEC آمریکا

کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا قصد راه‌اندازی دفتر نظارتی کریپتوکارنسی را دارد. SEC علاوه بر دفتر نظارتی، یک دفتر خدمات صنعتی نیز راه‌اندازی می‌کند.

کمیسیون بورس و اوراق بهادار به زودی دفتر نظارتی کریپتوکارنسی خود را راه‌اندازی خواهد کرد. این دفتر نظارتی به DRP اجازه می‌دهد تا مجدداً بر روی پرونده‌های مرتبط با دارایی‌های رمزنگاری‌شده تمرکز کند.

راه‌اندازی دفتر نظارتی کریپتوکارنسی

هجوم پرونده‌های مرتبط با ارزهای دیجیتال در ایالات متحده، کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) را وادار به راه‌اندازی دفتر نظارتی کریپتوکارنسی نمود. SEC قصد دارد در پاییز امسال دو دفتر جدید راه‌اندازی کند. این دو دفتر از هفت دفتر فعال که در حال حاضر مسئول بررسی پرونده‌های کریپتوکارنسی هستند، پشتیبانی خواهد کرد.

بر اساس برنامه بازبینی افشای بخش مالی (DRP)، کمیسیون بورس و اوراق بهادار یک دفتر مخصوص دارایی‌های رمزنگاری و یک دفتر دیگر مخصوص برنامه‌ها و خدمات صنعتی راه‌اندازی می‌کند. رنه جونز (Renee Jones)، مدیر بخش مالی DRP در این زمینه اظهار کرد:

ایجاد دفاتر جدید DRP را قادر می‌سازد تا تمرکز خود را بر حوزه‌‌های دارایی‌های کریپتو، مؤسسات مالی، علوم زیستی و برنامه‌های کاربردی افزایش داده و از توانایی‌هایش برای انجام مأموریت‌ها استفاده کند.

طبق اعلامیه منتشر شده، دفتر دارایی‌های رمزنگاری‌شده از تحقیقات DRP برای بررسی پرونده‌های کریپتوکارنسی استفاده می‌کند. این دفتر به دپارتمان DRP اجازه می‌دهد تا منابع خود را برای رسیدگی به مسائل منحصر به فرد کریپتوکارنسی جمع‌آوری کند.

از دیگر اقدامات کمیسیون بورس و اوراق بهادار می‌توان به راه‌اندازی دفتر خدمات و کاربردهای صنعتی اشاره کرد. این دفتر محصولات غیر دارویی و غیر بیوتکنولوژیکی را از دفتر علوم زیستی تحویل خواهد گرفت.

پرونده اخیر SEC نشان می‌دهد که میکرواستراتژی قصد دارد سهام کلاس A را به ارزش 500 میلیون دلار به فروش برساند. این شرکت از سرمایه به دست آمده برای خرید مجدد بیت کوین استفاده خواهد کرد. شرکت میکرواستراتژی در حال حاضر 129699 بیت کوین (BTC) دارد. ارزش دارایی‌های این شرکت به 3.977 میلیارد دلار می‌رسد.

طبق داده‌های منتشر شده توسط خزانه‌داری، ریزش بازارهای مالی و شروع زمستان کریپتویی منجر به ضرر 1 میلیارد دلاری MicroStrategy شده است.

• آینده ارزهای دیجیتال در سال 2022
• آینده ریپل در سال 2022 چگونه است؟
• آینده شیبا اینو در سال 2022 چگونه است؟
• پیش بینی قیمت دوج کوین در سال 2022

نظر شما درباره راه‌اندازی دفتر نظارتی کریپتوکارنسی توسط SEC آمریکا چیست؟ لطفا نظرات خود را در بخش کامنت‌ها با تکراتو به اشتراک بگذارید.