معایب بازار اولیه بورس

مزایای مصوبه «سهام ممتاز» برای سهامداران، شرکت‌ها و بازار سرمایه

شهریورماه سال جاری، سازمان بورس و اوراق بهادار مصوبه‌ای را باهدف ایجاد سهام ممتاز در بازار سرمایه ایران، به تصویب رساند. طبق این مصوبه دارندگان سهام ممتاز می‌‌‌توانند در انتخاب هیئت‌مدیره از امتیاز ویژه‌ای (به‌صورت سهامدار ممتاز یا تملک سهام ممتاز) برخوردار باشند. اگرچه پیش از این، سهام ممتاز در بورس‌های خارجی، با ویژگی‌های متعددی ارائه و مورد استفاده قرار گرفته است. اما با توجه به تصویب آن در هیئت‌مدیره سازمان بورس و اوراق بهادار و تأثیر بسزایی که این نوع سهام می‌تواند در نحوه مدیریت و تداوم فعالیت شرکت‌های پذیرفته‌شده در بورس داشته باشد، لازم است تا تمامی زوایای اجرای این مصوبه و زیرساخت‌های موردنیاز آن مورد ارزیابی و توجه ویژه قرار گیرد. در این راستا باهدف ارزیابی این مصوبه و شناخت بیشتر نتایج و آثار احتمالی آن بر بازار سرمایه، گفتگویی با محمدامین قهرمانی مدیر پذیرش بورس اوراق بهادار تهران انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

سهام ممتاز در بورس‌های بین‌المللی دنیا به‌عنوان یک نوع ابزار معاملاتی ترکیبی (Hybrid) مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نوع سهام علاوه بر ویژگی‌های سهام عادی، ویژگی‌های اوراق بدهی را نیز دارد. سهام ممتاز برحسب ویژگی‌هایی که برای آن در نظر گرفته می‌شود، به انواع متعددی تقسیم می‌شود؛ برای مثال برخی از آن‌ها دارای سود نقدی با نرخ ثابت هستند. به‌گونه‌ای که نرخ سود ثابت مشخصی برای آن‌ها در نظر گرفته می‌شود که تا انتهای عمر آن سهم تغییری نمی‌کند.

خیر، ندارد. اگر سود یک سهم که جزو سهام ممتاز دسته‌بندی‌شده، ۵ درصد در نظر گرفته شود، این رقم به‌هیچ‌وجه با نوسانات تورمی و فاکتورهای دیگر بازار و حوزه مالی تغییر نکرده و سرمایه‌گذار و دارنده سهام ممتاز درهرصورت آن مقدار سود وعده داده شده را دریافت خواهد کرد. البته اگر تغییرات تورمی اتفاق بیافتد برای مثال رقم تورم افزایش پیدا کند، با توجه به اینکه نرخ سود سهام ممتاز موردنظر ثابت است، این احتمال وجود دارد که قیمت آن به جهت افزایش نرخ تورم، جذابیت قبل را برای سرمایه‌گذاران نداشته و درنتیجه ارزش آن در تابلوی معاملات با افت مواجه شود؛ اما حتی در این صورت نیز تغییری در نرخ سود تعیین‌شده برای دوره مالی موردنظر رخ نخواهد داد.

در برخی موارد سهام ممتاز قابلیت تجمیع و یا برخی از آن‌ها امکان بازخرید شدن را دارند. برخی از این ‌گونه سهم‌ها، ویژگی‌هایی دارند که مربوط به انحلال شرکت است بدین‌صورت که در زمان انحلال نسبت به سهام عادی ارجحیت دارند. برخی از آن‌ها یا قابلیت بازخرید دارند و یا قابل‌تبدیل به سهام عادی هستند. برخی بدون حق رأی بوده و تنها شامل دریافت سود نقدی با نرخ ثابت می‌شوند.

در برخی موارد وقتی ویژگی سود نقدی را به سهام ممتاز اختصاص می‌دهند، حق رأی دادن درزمینه سود را از سهامدار سهام ممتاز سلب می‌کنند و آن فرد به‌هیچ‌وجه نمی‌تواند راجع به سود نظر دهد و یا برای مثال به سهامداری که سهام ممتاز باقابلیت بازخرید را دارد، گفته می‌شود که برای مثال در یک‌زمان بخصوص می‌تواند سهام را برگرداند.

بله. در بورس‌های بین‌المللی سهام ممتاز به دلیل ویژگی و تفاوت‌هایی که دارد، مانند اوراق بدهی، توسط شرکت‌های رتبه‌بندی اعتباری، ارزیابی و رتبه‌بندی می‌شوند؛ اما معمولاً رتبه اعتباری سهام ممتاز نسبت به اوراق بدهی پایین‌تر است چراکه ازنظر رتبه‌بندی نسبت به اوراق بدهی پرریسک‌تر هستند ولی با توجه به نرخ سودشان نسبت به سهام عادی ریسک کم‌تری دارند.

بنابراین به‌نوعی ازنظر ویژگی‌هایی که برای آن در نظر گرفته می‌شود، حد وسط میان سهام عادی و اوراق بدهی، سهام ممتاز است؟

بله. نرخ سود سهام ممتاز مشخص است ولی با توجه به این‌که قیمت آن‌ها در تابلوی معاملاتی بورس دچار نوسان می‌شود، از این منظر همانند سهام عادی است اما نسبت به اوراق بدهی ریسک بیش‌تری دارد.

همان‌طور که می‌دانید در برخی بازارهای بین‌المللی برخلاف آن‌چه در بازار سرمایه ایران وجود دارد، دوره پرداخت سود نقدی صرفاً سالانه نبوده و امکان تقسیم سود سهام در دوره‌های فصلی نیز وجود دارد. با توجه به این موضوع، زمانی که دوره پرداخت سود نقدی فرامی‌رسد، صرف‌نظر از اینکه سود کل شرکت چه مقدار باشد، سهامدارانی که سهام ممتاز را در اختیاردارند فقط به میزان نرخ ثابت تعیین‌شده برای سهم‌شان، سود دریافت می‌کنند. با این سازوکار، این امکان وجود دارد که در زمان تصمیم‌گیری در خصوص سود قابل‌تقسیم، سهامداران عادی نسبت به سهامداران ممتاز سهم سود بیش‌تری دریافت نمایند. خلاف این هم ممکن است وجود داشته باشد یعنی ممکن است سهامدار عادی از سهامدار ممتاز سود کم‌تری دریافت کند. به‌طورکلی اینکه مجمع چه میزان سود تقسیم کند، تأثیری بر روی سود نقدی دریافتی سهام ممتاز ندارد.

در دنیا یک ویژگی دیگری برای برخی از سهم‌های ممتاز در نظر گرفته‌شده و آن تجمیعی بودن سود سهام است. برای مثال اگر در پایان یک سال مالی شرکت زیان‌ده بوده و سود موردنظر به سهامدار سهام ممتاز تعلق نگیرد، این سود به‌اصطلاح ذخیره شده و در دوره‌های آتی پس‌ازآنکه شرکت به سودآوری رسید به سهامداران ممتاز پرداخت خواهد شد.

هدف اصلی از ایجاد سهام ممتاز، فراهم آوردن امکان بهره‌برداری از ابزاری جهت تأمین مالی بود. هدف این بود که سرمایه‌گذاران و سرمایه‌های جدید و بیشتری از این طریق وارد بازار شده و از سوی دیگر بازار نیز از حضور این سرمایه‌گذاران منتفع شود.

البته در حال حاضر تنوع ابزارهای سرمایه‌گذاری بسیار زیاد است و به همین دلیل شاید یک مقدار، نقش سهام ممتاز در دنیا کمرنگ‌تر شده باشد؛ با این وجود در ابتدا هدف از راه‌اندازی سهام ممتاز ایجاد ابزاری ترکیبی با ویژگی‌های سهام عادی و اوراق بدهی و دامنه ریسکی بین این دو ابزار، ایجاد جذابیت بیشتر برای سرمایه‌گذاران و در عین حال کمک به رسالت تأمین مالی در بازار سرمایه بود.

نمی‌توان به‌طورقطع اعلام کرد که موفق بوده یا خیر. واقعیت این است که پس از راه‌اندازی سهام ممتاز، ابزارهای متنوع با جذابیت‌های بیشتری راه‌اندازی شد اما درهرصورت سهام ممتاز در زمان راه‌اندازی، کارکردها و جذابیت‌های زیادی داشته و اینکه در حال حاضر نقشش به نسبت کمرنگ‌تر شده نمی‌تواند ملاکی برای موفق بودن یا نبودن آن در بازارها معایب بازار اولیه بورس بوده باشد.

نخستین اشاره به سهام ممتاز در ماده ۳۵ قانون تجارت صورت گرفته است. در این قانون، امکان وجود سهام ممتاز برای شرکت‌ها در نظر گرفته‌شده اما این موضوع منوط است به اینکه در اساسنامه شرکت‌ها اجازه وجود سهام ممتاز ذکرشده باشد. در این ماده‌قانونی همچنین ذکرشده که در مجمع عمومی اختیارات سهامدارانی که سهام ممتاز را در اختیاردارند و دارندگان سهام عادی در همه موارد مساوی است مگر اینکه پیش از آن، موردی به‌عنوان ویژگی متفاوت برای سهام ممتاز در اساسنامه در نظر گرفته‌شده باشد.

بله. با توجه به نیازی که در شرکت‌ها وجود داشت و درخواست‌هایی که برای ورود شرکت‌ها به بورس مطرح می‌شد، سازمان بورس مصوبه‌ای را در خصوص سهام ممتاز در تاریخ ۲۷ شهریورماه سال جاری با تأکید بر حق رأی و انتخاب هیئت‌مدیره به تصویب رساند. سهام ممتازی که در این مصوبه ذکر شده در مورد حق رأی و انتخاب اعضای هیئت‌مدیره نسبت به سهام عادی متفاوت بوده و در مابقی موارد تفاوتی با سهام عادی ندارد. در این مصوبه دو نوع سازوکار در قالب «سهامدار ممتاز» و «سهام ممتاز» پیش بینی شده است.

در نوع اول، شخصی که «سهامدار ممتاز» است، نسبت به سایر سهامداران دارای امتیاز خاصی است. در این مدل، حداقل ۳۰ درصد از سهام شرکت باید سهام ممتاز باشد و این امتیاز قائم به آن شخص است نه آن سهام و حداکثر آن نیز مشخص نیست اما باید الزامات مربوط به سهام شناور رعایت شود. برای مثال اگر برای سهام یکی از شرکت‌های پذیرفته‌شده در بورس قانون ۱۰ درصدی سهام شناور در نظر گرفته‌شده باشد، ۹۰ درصد آن می‌تواند سهام ممتاز باشد.

نوع دیگر «سهام ممتاز» است. در این قالب، ویژگی ممتاز بودن در انتخاب هیئت‌مدیره، قائم به خود سهم است. برخلاف نوع اول که در آن اگر «سهامدار ممتاز»، سهم خود را در بازار بفروشد آن امتیاز به خریدار منتقل نمی‌شود، در نوع دوم این امتیاز به سهامدار بعدی منتقل شده و خریدار با خرید آن سهم می‌تواند آن امتیاز را نیز در اختیار داشته باشد. در نوع دوم حداقل سهام ممتاز ۳۰ درصد و حداکثر ۵۰ درصد است.

چرا باوجود تمام امتیازاتی که در بورس‌های بین‌المللی برای سهام ممتاز در نظر گرفته می‌شود تا این حد محدود دیده شد؟

سهام ممتاز در بازار سرمایه ایران یک نوع ابزار جدید است و نیاز است به‌صورت مرحله‌ای اجرا شده و جوانب متعدد آن اعم از نحوه اجرایی شدن، دستورالعمل‌ها و نحوه معاملات مورد ارزیابی قرار گیرد.

البته شاید این موضوع که در قدم اول امتیاز در انتخاب اعضای هیئت‌مدیره، به‌عنوان تنها ویژگی ممتاز تعیین‌شده، ناشی از نیاز بازار بوده و این موضوع از دیگر ویژگی‌ها اهمیت بیشتری برای سهامداران داشته است.

شاید اصلاً یکی از دلایلی که سهام ممتاز در مرحله نخست با این ساختار در حوزه هیئت‌مدیره مصوب شد به همین دلیل بوده است. معمولاً سهامداران حقیقی تعیین‌کننده کرسی هیئت‌مدیره نبوده و برای داشتن این امر باید درصد بالایی از سهام را در تملک خود داشته باشند. بنابراین به نظر نمی‌رسد در این مرحله، سهامداران حقیقی بر روی آن حساسیت خاصی داشته باشند؛ لذا ازآنجاکه در این مصوبه امتیاز انتخاب هیئت‌مدیره به‌عنوان امتیاز ویژه تعیین شد و برای سود نقدی، امتیاز خاصی نسبت به سهامداران عادی در نظر گرفته نشده، منجر به حساس شدن سهامداران حقیقی نخواهد شد.

در واقع موضوعی انتخاب‌شده که به سهامداران خرد لطمه‌ای وارد نکرده و در خصوص دریافت سود نقدی نیز تفاوتی بین سهامداران عادی و ممتاز وجود نخواهد داشت. به نظر می‌رسد این مصوبه متناسب با نیاز و دیدگاه بازار، طراحی و پیش‌بینی شده است. ضمن آن‌که از طریق حفظ مدیریت شرکت‌ها در دست اشخاص صاحب صلاحیت و اهلیت می‌تواند زمینه ادامه سودآوری و بهبود آن را برای سهامداران فراهم نماید.

این مصوبه عطف به ماسبق نمی‌شود و تنها برای شرکت‌های جدیدالورود به بورس و فرابورس بوده و استفاده از آن منوط به صرفه و صلاح شرکت است.

اعطای امتیاز ویژه‌ای در حوزه تعیین هیئت‌مدیره چه لزومی دارد و این امر چه نتایج مثبتی به همراه خواهد داشت؟

همواره این دغدغه برای مدیران شرکت‌هایی که قصد ورود به بورس را دارند وجود دارد که در زمان عرضه اولیه یا پس از آن، ممکن است مدیریت آن شرکت را از دست بدهند.

با توجه به اینکه در این ساختار، شرکت‌ها هم‌زمان با ورود به بازار سرمایه، می‌توانند از طریق سهام ممتاز حق مدیریت خود را بر آن حفظ کنند، به نظر می‌رسد که طراحی این مصوبه با هدف رفع این دغدغه صورت گرفته باشد.

در این روش، سهامداران اصلی شرکت‌ها، می‌توانند مدیریت شرکت را حفظ کرده و در عین حال الزامات مربوط به سهام شناور را رعایت نمایند. در این معایب بازار اولیه بورس روش، ورود شرکت‌ها به بورس، هم به نفع بازار سرمایه بوده و هم به نفع مدیریت شرکت چراکه می‌توانند همچنان برنامه‌های مدیریتی خود را دنبال کنند.

با توجه به اینکه همواره یکی از انتقادات به فرایند خصوصی‌سازی شرکت‌ها، عدم توجه مقوله مدیریت و بعضاً انتقال تصمیمات مهم به افراد که با موضوع فعالیت شرکت یا صنعتِ مربوطه آشنایی ندارند بوده است، آیا می‌توان امیدوار بود که بخشی از این دغدغه و خلأ با روش سهام ممتاز برطرف شود؟

بله قطعاً مدیران شرکت‌ها در صورت نیاز می‌توانند با تفویض اختیار، از اراده و نیروی خارج از شرکت بهره‌مند شوند اما درعین‌حال این امکان را نیز دارند که تا مشخص شدن جایگزینی مناسب همچنان مدیریت شرکت را حفظ کنند.

سهام ممتاز از طریق واگذاری سهام به شخص دیگر، راه را برای دریافت کمک‌های مدیریتی افراد و نهادهای دیگر که از صلاحیت و اهلیت لازم برخوردار باشند، هموار کرده و مدیران می‌توانند از این طریق افراد متخصص را در مدیریت و اداره شرکت سهیم کنند اما درعین‌حال درصورتی‌که چنین تیمی نیز وجود نداشته باشد، می‌توانند با حفظ سهام ممتاز برای خود، نقش مدیریتی خود را حفظ کنند.

باید به این نکته توجه داشته باشیم که وقتی یک شرکت راه‌اندازی می‌شود، سابقه و تجربه‌ای در آن مجموعه شکل‌گرفته و یکسری ارتباطات با تلاش و ممارست مدیران شکل‌گرفته است.

اگر قرار باشد پس از ورود به بورس تمامی این تجارب از دست برود و به افرادی که اهل‌فن نیستند سپرده شود، باعث اضمحلال شرکت می‌شود؛ بنابراین باید زمینه‌ای فراهم می‌شد تا اگر انتقال مدیریت شرکت به صلاح نیست، در زمان عرضه‌ی سهم در بورس، تا جایی که امکان دارد، مدیریت حفظ شود.

از سوی دیگر می‌توان این موضوع را از منظر دیگری نیز ارزیابی کرد. برای مثال ممکن است یک شخص علاوه بر سرمایه، دانش و تخصصی را نیز در اختیار داشته و تا زمانی که جایگاه مدیریتی نداشته باشد نتواند از این امکان استفاده کند؛ بنابراین می‌تواند از طریق سهام ممتاز وارد عمل شده و علاوه بر کسب منفعت برای خود، شرکت را نیز از حضور خود منتفع گرداند.

آیا طی این مدت موردی بوده که شرکت درخواست ورود به بورس را داشته باشد، اما نگرانی از تغییر ساختار مدیریتی و به‌تبع آن کاهش عملکرد شرکت مانع عرضه سهام شده باشد؟

بله اخیراً دو شرکت نسبت به عرضه سهامشان در بورس ابراز علاقه‌مندی کردند اما متأسفانه وجود همین دغدغه در بین مدیران شرکت، مانع عرضه سهام آن در بورس شده است. ازاین‌رو انتظار می‌رود با توجه به این مصوبه درخواست‌های بیش‌تری برای ورود به بورس از سوی شرکت‌ها داشته باشیم.

بله. قطعاً استقبال می‌شود. توجه داشته باشید که هر زمان مانعی از سر راه برداشته می‌شود، شرکت‌های بیش‌تری برای ورود به بورس تمایل نشان می‌دهند. در این خصوص نیز اگر چنین دغدغه‌ای مانع حضور شرکت‌ها در بورس بوده، از این ‌پس از بین خواهد رفت. طبیعتاً این موضوع برای بازار نیز مثبت خواهد بود چراکه به بزرگ‌تر شدن آن و تنوع در شرکت‌ها و صنایع مورد سرمایه‌گذاری کمک می‌نماید.

زیرساخت‌هایی که اجرای این مصوبه نیاز دارد، به‌جز مباحث مربوط به قوانین و دستورالعمل‌های اجرایی چیست؟ و کدام‌یک از ارکان بازار باید در این مسیر فعالیت داشته باشند؟

موارد بسیار متعددی نیاز به آماده‌سازی دارد. برای مثال باید این نکته معایب بازار اولیه بورس را در نظر داشته باشیم که ازنظر معاملاتی، سهام عادی و ممتاز نمی‌توانند در یک تابلو قرار داشته باشند چراکه ارزش سهام ممتاز یک شرکت، با سهام عادی آن متفاوت است.

با توجه به اینکه در دو مدل ارائه‌شده در مصوبه، دریکی از آن‌ها ویژگیِ ممتازِ سهام، قابل‌انتقال و در دیگری غیرقابل‌انتقال است، بنابراین سامانه معاملات و شرکت سپرده‌گذاری باید به ابزار لازم جهت رصد این موارد مجهز باشند. ازاین‌رو به نظر می‌رسد در حال حاضر اصلی‌ترین دغدغه، فراهم‌سازی همین زیرساخت‌ها است.

اما در حوزه اساسنامه، ۳ طرح برای اساسنامه‌ها، پیشنهاد و اصلاحات لازم بر روی آن‌ها انجام ‌شده و در مرحله تصویب و ابلاغ اساسنامه‌ها قرار دارد. بنابراین آنچه باقی می‌ماند فراهم‌سازی زیرساخت‌ها و دستورالعمل‌ها است که لازم است تمامی ارکان بازار اعم از سازمان بورس و اوراق بهادار، شرکت بورس اوراق بهادار تهران، فرابورس، شرکت مدیریت فناوری و شرکت سپرده‌گذاری برای آماده‌سازی آن تلاش و همکاری لازم را داشته باشند.

به لحاظ نوسانات قیمتی، سهام ممتازی که در مصوبه سازمان بورس و اوراق بهادار پیش‌بینی شده، در مقایسه با سهام عادی تا چه حد تفاوت دارد؟

به‌طورکلی ارزش سهام ممتاز به دلیل نفوذ بیش‌تر در انتخاب اعضای هیئت‌مدیره و به تبع آن مدیریت شرکت، از ارزش متفاوتی نسبت به سهام عادی برخوردار خواهد بود.

در ابتدای گفتگو به موضوع رتبه‌بندی اشاره کردید. ازنظر شما آیا در این مرحله، سهام ممتاز در ایران نیز نیاز به رتبه‌بندی دارد؟

در بورس‌های بین‌المللی با توجه به اینکه سود نقدی ثابت برای سهام ممتاز در نظر گرفته می‌شود، نیاز به رتبه‌بندی اعتباری دارد اما در مورد مصوبه سازمان بورس، چون نرخ سود ثابت نداریم و در منافع و بازدهی تفاوتی بین سهام عادی و سهام ممتاز وجود ندارد، رتبه‌بندی در این موردنیازی نیست؛ اما اگر در مراحل بعدی ویژگی‌های سهام ممتاز متنوع‌تر شد، طبیعتاً نیازمند رتبه‌بندی خواهند بود ازاین‌رو طی این مدت شرکت‌های رتبه‌بندی فرصت دارند تا خود را برای انجام این فرایند در مورد سهام ممتاز آماده کنند.

به نظر می‌رسد باید ابتدا این مرحله اجرا شده و سپس بررسی شود. خیلی دقیق نمی‌توان گفت اما اگر این امر نتایج مثبت و مناسبی را به همراه داشته و زیرساخت‌ها به‌خوبی ایجاد شود، احتمال اینکه سهام ممتاز با ویژگی‌های دیگری به عنوان یک ابزار جدید ارائه شود، وجود دارد. اما در حال حاضر، مسئله مهم این است که پله اول به‌خوبی برداشته شود.

آشنایی با فرابورس ایران و مزایای آن

حتما شما در کنار بورس اصطلاح فرابورس را نیز شنیده اید. پیش تر در مقاله آموزش بورس با مفاهیم اولیه و کلی درباره بورس آشنا شدیدو در این مقاله به آموزش فرابورس و تفاوت های آن با بازار بورس خواهیم پرداخت. همچنین به مزایای اصلی فرابورس نیز اشاره خواهیم کرد تا بتوانید ساده تر به مقایسه این دو بازار مهم کشور، بپردازید.

فرابورس چیست؟

یکی از اهداف اصلی تمامی شرکت هایی که در بازار بورس فعال هستند تامین سرمایه و جذب سرمایه دار برای خدمات شرکت ها می باشد.این امر از طریق عرضه سهام شرکت ها در بورس صورت می پذیرد. تنها موردی که وجود دارد شرایط سخت گیرانه و فیلتر های متعددی است که شرکت ها برای ورود به بازار بورس لازم است از آنها عبور کنند. لذا بسیاری از شرکت های استارت آپ و یا با سرمایه کم شرایط سخت گیرانه بازار بورس را ندارند و نمی توانند به صورت مستقیم به بازار بورس وارد شوند. فرابورس گزینه دیگری است که برای این شرکت ها وجود دارد و با شرایط آسان تری می توانند به آن وارد شوند و به جذب سرمایه گذار بپردازند. فرابورس از اصطلاح انگلیسی Over the counter که مخفف آن برابر است با OTC به معنای خارج از بورس گرفته شده است.

وظیفه اصلی فرابورس را می توان سازماندهی شرکت هایی دانست که به هر دلیلی شرایط ورود به برس اوراق بهادار را ندارند. می توان گفت تا حدودی سطح نظارت در فرابورس نسبت به از بورس اصلی کشور است ولی از طرف دیگر قانونی که در فرابورس وجود دارد و به نفع سرمایه گذاران است این است که شرکت ها در فرابورس در طول یک سال مالی ملزم به انتشار تعداد بیشتری گزارش مالی نسبت به بورس هستند لذا شفافیت بیشتری در روند صعودی و یا نزولی بودن فعالیت شرکت ها وجود خواهد داشت. البته از معایب بازار فرابورس می توان به ریسک بیشتر برای سرمایه گذاران نسبت به شرایط یکسان در بازار بورس اشاره کرد.

فرابورس چگونه کار می کند؟

فرابورس ساختاری دارد که هر چند وقت یک بار به روز رسانی می شود. در حال حاضر ساختار جدید فرابورس از چهار بازار داخلی و زیر مجموعه تشکیل شده است. در ادامه به صورت خلاصه این بازار ها را معرفی می کنیم…

بازار اول فرابورس: در این بازار که اولین زیر مجموعه است ، سهام شرکت‌ها و واحدهای صندوق‌های سرمایه‌گذاری پذیرش می‌شوند و مورد معامله قرار می‌گیرند. از قوانین این بازار نرخ نوسان قیمت ۵ درصد بدون حجم مبنا است، همچنین سرمایه شرکت های شرکت کننده حداقل ۱۰ میلیارد ریال برابر با ۱ میلیارد تومان می باشد و لازم است حداقل یک سال زمان از زمان آغاز به کار آنها گذشته باشد و زیان انباشته نداشته باشند.

بازار دوم فرابورس: این بازار صرفا مربوط به شرکت های سهامی عام است و شرکت های سهامی خاص نمی توانند وارد آن شوند. در این بازار سهام شرکت‌های زیانده، تازه‌ تأسیس و شرکت هایی که با افزایش سرمایه قصد تبدیل از سهامی خاص به سهامی عام دارند در این بازار معامله می شود. سرمایه لازم برای فعالیت در این بازار، حداقل یک میلیارد ریال و یا ۱۰۰ میلیون تومان است.

بازار پایه (زرد، نارنجی و قرمز) فرابورس: این بازار جهت عرضه و نقل و انتقال اوراق بهادار ایجاد شده است. برخلاف بازار های قبل شرکت ها در این بازار می توانند بدون پذیرش فعالیت کنند و شرکت های فعال در این بازار به صورت کلی ۳ نوع هستند:

1. شرکت‌هایی که درخواست پذیرش ندارند و به دلیل الزام قانونی باید در بازار پایه درج شوند. به این بازار بازار پایه زرد گفته می شود و دامنه نوسان آن ۳ درصد است.
2. شرکت‌هایی که در بازار بورس ثبت شده‌اند، اما شرایط پذیرش ندارند. به این بازار بازار پایه نارنجی گفته می شود و دامنه نوسان آن ۲ درصد است.
3. شرکت‌هایی که به دلیل از دست دادن شرایط بازارهای بورس یا فرابورس، لغو پذیرش می‌شوند. به این بازار بازار پایه قرمز گفته می شود و دامنه نوسان آن ۱ درصد است.

بازار سوم یا بازار عرضه: محلی شفاف و امن برای انجام معاملات عمده آن دسته از اوراق بهاداری است شرایط یا امکان پذیرش در فرابورس را ندارند.

برخی مزایای سرمایه گذاری در فرابورس

تا اینجا اطلاعات کلی در مورد فرابورس و انواع بازار ها و داد و ستد هایی که در آن انجام می شود را توضیح دادیم. حتما برای شما هم سوال شده است که حال مزایای ورود به فرابورس چیست و چرا باید در آن سرمایه‌گذاری کنیم؟ فرابورس با توجه به شرایطی که دارد از تنوع مختلفی از شرکت ها در صنف های مختلف من جمله بازار های کاری جدید تشکیل شده است که هر بازار در حد خود شفافیت مالی دارد و سرمایه گذاران می توانند با مبالغ پایین تر نسبت به بورس در شرکت های مختلف سرمایه گذاری کنند و به این صورت ریسک سرمایه گذاری را کاهش دهند. همچنین شرکت های پذیرفته شده در فرابورس از پرداخت ۱۰ درصد مالیات معاف می شوند که این مورد به سود دهی آنها خواهد افزود.

از مزایای دیگر این بازار می توان به موارد زیر اشاره نمود:

• سود سهام
• افزایش قیمت سهام
• تنوع سرمایه‌گذاری
• اطمینان از محل سرمایه‌گذاری
• معافیت مالیاتی
• حق خرید سهام جدید
• نوسان‌های روزانه قیمت سهام

آیا برای ورود به فرا بورس باید تحصیلات مرتبط داشت؟

جالب است بدانید که بسیاری از افرادی که نام سرشناسی در بورس دارند تحصیلات مرتبطی نداشته اند. شما فارغ التحصیل هر رشته دانشگاهی که باشید می توانید با آموزش بورس وارد این بازار شوید. البته داشتن تحصیلات مرتبط با اقتصاد و رشته های مالی ، شما را به اصطلاحات رایج در بازار های مالی آشنا خواهد کرد ولی شما می توانید این اصطلاحات تخصصی را با صرف چند ساعت در روز در کمتر از یک ماه یاد گیرید. دوره های مختلف متعددی به صورت فشرده شما را با مفاهیم بورس آشنا خواهند کرد و شما می توانید با چشمانی باز وارد این بازار شوید. فرابورس نیز شرایط مشابهی دارد

نکته طلایی در بورس و فرابورس پشتکار و مطالعه همیشگی و از منابع مختلف و شناخت شرکت های جدید و سرمایه گذاری در آن ها است چرا که شما لازم است بتوانید منابع موثق را از منابعی که اطلاعات اشتباه و غیر صحیح به کاربران می دهند شناسایی کنید. در کنار این موارد لازم است تجارب دیگران نیز استفاده نمایید تا بتوانید بیشتر معاملات خود را با سود انجام دهید. کاربران حرفه ای بورس از سرور بورس جهت انجام کارهای خود با سرعت بالا استفاده می کنند.

سرور مجازی بورس چیست؟

سرور مجازی بورس یک کامپیوتر ۲۴ ساعته روشن است که به شما این امکان را می دهد تا از هر نقطه ای از ایران بتوانید با سرعت اینترنت بسیار بالایی بتوانید در بازار بورس فعالیت کنید.

شرکت توشن ارائه دهنده انواع سرور مجازی بورس ایران می باشد. این شرکت با تکیه بر دانش های روز و با استفاده از فناوری های جدید که از کشور های اروپایی وارد شده است، اقدام به ارائه سرعت اینترنت تا ۱۰۰۰۰ مگابیت بر ثانیه می کند.

سرور بورس، برگ برنده کاربران حرفه ای بورس

سرور مجازی بورس توشن بهترین گزینه از یک شرکت معتبر ایرانی است که ارائه دهنده سرور های پر سرعت از کشور های مختلف بوده و شما با تهیه این سرور ها با قیمت مناسب و ارزان، علاوه بر دسترسی به اینترنت پر سرعت تا ۱۰۰ مگابایت بر ثانیه و بدون محدودیت، به پینگ تایم صفر الی یک میلی ثانیه ای به سرور های سایت های کارگزاری بورسی و دیگر سایت های داخلی دسترسی داشته باشید. این سرور ها با سخت افزار قدرتمند، به همراه پر سرعت ترین اینترنت ایران به طور کامل نیاز های شما برای زدن سرخطی خوب را برآورده خواهند کرد.

معایب بازار اولیه بورس

سلام به شما عزیزان دل امیدوارم حال دلتون خوب و عالی باشه.

امروز قصد داریم یک مبحث جذاب که سوال خیلی از شما عزیزان بوده رو باهم دیگه بررسی کنیم. پس حتماً تا پایان همراه ما باش که کلی مطلب آموزشی باحال داریم و قراره کلی یاد بگیریم.

موضوع ما همانطور که از تیتر مشخصه در مورد تفاوت های بازار بورس و فارکس هست .

در مقاله های قبل در مورد معایب بازار اولیه بورس ماهیت بازار فارکس صحبت کردیم اینکه چی هست اصلاً .

اما یه کلیتی رو در اینجا میگم خدمتتون.

فارکس : فارکس بزرگترین بازار سرمایه جهان است که در داخلش انواع ارز های کشور های مختلف با هم دیگر را می توان معامله کرد .

بورس ایران: که در داخلش اوراق بهادار مثل سهام کارخانه ها و شرکت ها و … عرضه میشود.

در زیر به تفاوت های اصلی این دو بازار مالی میپردازیم:

تفاوت معایب بازار اولیه بورس های اصلی بازار بورس و فارکس:

نقد شوندگی:

نقد شوندگی فارکس بسیار بالا است ؛ به طوری که روزانه حدوداً بالای 4.5 میلیارد تریلیون دلار حجم معاملات دارد.

بورس ایران در مقابل نقد شوندگی کمی دارد.

نوسانات:

نوسانات فارکس به مراتب بیشتر از بازار بورس ایران است ، در نتیجه ریسک آن بیشتر است؛ به همین دلیل این بازار بیشتر مناسب افرادی است که نوسان گیری میکنند.

در طرف مقابل، بازار بورس ایران با نوسانات کمتر ریسک را کمتر میکند و بیشتر مناسب افرادی است که با دید بلند مدت معاملات خود را انجام می دهند.

البته که در بازار بورس ایران هم می توان با نوسان گیری به سود رسید اما بیشترین سود را افرادی که بلند مدت وارد معامله میشوند میبرند!

ساعت های فعالیت بازار:

بازار بورس ایران از شنبه تا چهارشنبه و از ساعت 8.30 تا 12.30 باز می باشد که این زمان مزایا و معایب خودش را دارد. از جمله مزایای آن، این است که لازم نیست شما کل روز را به مشاهده و چک کردن آن بپردازید. و عیب آن این است که خیلی افراد در این زمان خود مشغولند و فرصت برای معامله و بررسی کامل نخواهند داشت.

بازار فارکس اما 24 ساعته است و به قول خودمان تعطیلی ندارد ، فقط شنبه ها و یکشنبه ها به وقت ایران به طور کامل بسته می باشد اما در سایر روز ها 24 ساعته باز می باشد.

تفاوت های بازار بورس ایران و فارکس (FOREX)

بازار دوجهته:

فارکس یک ویژگی خیلی عالی دارد ، و آن این است که شما می توانید در روند های نزولی هم از نزول بازار هم سود بگیرید! اینطور حتی اگر شرایط بازار به سمت و سوی افت قیمت ها میل پیدا کرد شما با باز کردن معامله در جهت افت قیمت می توانید سود کسب کنید.

اما این ویژگی در بورس ایران وجود ندارد . یعنی شما فقط با افزایش قیمت می توانید سود کسب کنید و در صورت کاهش قیمت نمی توان معامله در جهت عکس ایجاد کرد.

در خصوص سود از کاهش قیمت بگزارید مثالی رو باهم مرور کنیم:

فرض کنید شما جفت ارز EURUSD را در قیمت 1.5 دلار SELL می زنید ، یعنی پیش بینی می کنید که قیمت این جفت ارز کاهش یابد در صورت کم شدن قیمت فرضاً تا 1.1 دلار، شما سود می کنید با اینکه قیمت کاهش پیدا کرده است .

همچنین اگر قیمت افزایش پیدا کند مثلاً تا 1.8 دلار با اینکه قیمت افزایش پیدا کرده است اما شما ضرر می کنید.

مهارت مورد نیاز:

همه ی بازار ها نیاز به شناخت دارند اما در بررسی این دو بازار باید گفت که شما به آموزش های بیشتر و تجارب بالاتری در فارکس نیاز دارید.

این بازار به علت نوسانات بیشتر نیاز به یادگیری و آموزش درست و اصولی دارد . بسیار افرادی بودند که به علت نداشتن علم کافی ضرر و زیان های جبران ناپذیری را متحمل شدند.

گفتنی است که بازار بورس ایران نیز نیازمند علم و دانش هست اما ما در مقایسه این دو به علت نوسانات زیاد تر و بیشتر در فارکس , اهمیت آموزش در این حوزه دوچندان می شود.

دامنه نوسان:

بورس ایران دامنه نوسان پنج درصدی دارد که به تازگی دامنه نوسان منفی را تا دو درصد کاهش و دامنه نوسان مثبت را 6 درصد افزایش داده اند.

وجود این دامنه نوسان از ضرر های زیاد جلو گیری می کند و نمی گذارد که سرمایه شما به یکباره صفر شود ؛ اما معایبی هم دارد از جمله اینکه میزان نقد شوندگی را پایین می آورد و در بعضی مواقع پول های اشخاص در صف های خرید و صف معایب بازار اولیه بورس های فروش بلوکه میشوند!

بازار فارکس دامنه نوسان ندارد ! به این معنی که قیمت با توجه به میزان عرضه ها و تقاضا ها تا هر محدوده ای میتواند بالا پایین شود.

این ویژگی نداشتن دامنه نوسان می تواند هم منجر به زیان های جبران ناپذیر و هم سود های بسیار شود.

اکثر بازار های مالی دامنه نوسان ندارند و شاید در آینده با بزرگ شدن بورس ایران شاهد برداشته شدن دامنه نوسان از این بازار نیز باشیم. پس یادگیری مدیریت سرمایه و استراتژی های این مدل از بازارها از لازمه ی معامله گر بودن خواهد بود.

بازار فارکس این قابلیت را هم نیز دارد که به شما چندین برابر پولتان رو به صورت اهرم (مشابه همان وام ) رو بده و زمانی که شما سود کردید پول قرض داده شده رو از شما پس میگیرد اما سود حاصل برای خودتان هست .

از اهرم های معروف 1:100 هستش که یعنی معایب بازار اولیه بورس شما صد برابر مبلغ داراییتون رو می تونید سرمایه گذاری کنید.

برای دیدن مقاله اهرم ها در فارکس اینجا کلیک کنید .

بازار بورس تهران اما این قابلیت رو ندارد و از این نظر عقب می باشد.

توجه کنید که معاملاتی اهرمی نیاز به آموزش و تجربه بالایی دارند و حاوی ریسک بسیار بالایی هستند! اگر تجربه کافی در این زمینه ندارید از معامله کردن با اهرم اجتناب کنید و حتماً آموزش های لازم رو ببینید.

نتیجه :

هردو بازار مزایا و معایب خودشون رو دارند و باید ببینید با توجه به تیپ معاملاتی خودتون ، اینکه نوسان گیر هستید یا با دید بلند مدت معامله می کنید ، ریسک پذیری تون و در نهایت زمانی که می خواهید برای آموزش و فعالیت در بازار بگذارید کدوم بازار با توجه به ویژگی هاشون به کار شما میاد.

در کل بازار فارکس بازاری بسیار بزرگ و جهانی هست در حالی که بورس تهران فقط محدود به ایران و به نسبت بسیار کوچک تر می باشد .

اگر در هرکدام از این بازار ها فعالیت داشتید ، نظر خودتان را در زیر برای ما بنویسید .

همه چیز درباره عرضه اولیه ارز دیجیتال (ICO)

استارت‌آپ‌ها در خرید ارز دیجیتال برای تامین سرمایه اولیه‌ی پروژ‌ه‌های خود اقدام به عرضه اولیه ارز دیجیتال (Initial Coin Offering) می‌کنند. به این ترتیب که افراد مختلف مبالغی برای سرمایه‌گذاری در اختیار صاحبان پروژه قرار می‌دهند و در ازای آن توکن بلاک چین پروژه‌ی جدید را دریافت می‌کنند. این روش تا حدودی مشابه عرضه اولیه سهام (IPO) است.

در ادامه به بررسی بیشتر این روش نوین جذب سرمایه در دنیای رمزارزها خواهیم پرداخت.

تاریخچه عرضه اولیه کوین

عرضه اولیه از سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ آغاز شد. در آن سال‌ها پروژه‌های مختلف توانستند، از این روش جذب سرمایه کنند و فعالیت خود را در دنیای کریپتوکارنسی ادامه دهند. این روش در سال ۲۰۱۷ به اوج موفقیت رسید و طی این سال پروژه‌های مختلف توانستند در مجموع ۵.۶ میلیارد دلار سرمایه جذب کنند. این مبلغ در دو ماهه‌ی نخست سال ۲۰۱۸ به یک میلیارد دلار رسید.

پروژه‌ی اتریوم یکی از موفق‌ترین رویدادهای عرضه اولیه ارز دیجیتال است و توانسته به تنهایی ۵۰ میلیون دلار جذب سرمایه کند و بالغ بر ۱۸ میلیون دلار از این رویداد سود کسب کند.

در این سال‌ها تعداد زیادی از پروژه‌ها که معایب بازار اولیه بورس رویداد عرضه اولیه کوین را برپا کردند؛ موفقیت آن‌چنانی کسب نکردند و نتوانستند انتظارات سرمایه‌گذاران را برآورده کنند. این عدم موفقیت سبب شد مال‌باختگان این پروژه‌ها به مراجع قانونی مراجعه و از صاحبان آن‌ها شکایت کنند. این روند پای نهادهای قانونی و نظارتی را تا حدودی به عرضه اولیه ارز دیجیتال باز کرد و سبب شد قوانین سخت‌گیرانه‌ای برای اجرای این رویداد وضع شود.

پس از وضع این قوانین، دیگر پروژه‌ها قادر نبودند به آسانی سال‌های نخست اقدام به عرضه اولیه‌ توکن‌های خود کنند و می‌بایست قوانین و شرایطی را قبل از شروع رویداد رعایت کنند. اما می‌توان گفت هنوز هم این قوانین چندان موفق نبوده و نتوانسته از کلاهبرداری‌ها در این زمینه جلوگیری کند.

عرضه اولیه کوین چگونه انجام می‌شود؟

پروژه‌های جدید ارز دیجیتال برای شروع عرضه اولیه کوین (ICO)، اقدام به انتشار یک برگه سفید یا وایت پیپر (White Paper) می‌کنند. در این یادداشت نقشه‌ی کلی پروژه و اهداف اصلی آن را شرح می‌دهند. همچنین مشخص می‌کنند چه میزان سرمایه نیاز دارند، سهم صاحبان پروژه از توکن‌ها چه مقدار است، چه ارزهایی را از سرمایه‌گذاران می‌پذیرند و مدت زمان عرضه را در این نوشته اعلام می‌کنند.

در زمان عرضه، کسانی که تمایل به سرمایه‌گذاری در پروژه را دارند؛ از طریق ارزهای دیجیتال یا ارزهای فیات که مورد پذیرش صاحبان پروژه است، اقدام به خرید توکن‌ها می‌کنند. این توکن‌های بلاک چینی اگر مورد پذیرش صرافی‌های بزرگی چون بایننس قرار بگیرند، می‌تواند یک سرمایه‌ی قابل پیشرفت برای افرادی باشد که در عرضه اولیه آن‌ها را خریداری کرده‌‌اند.

گاهی ممکن است پس از پایان عرضه اولیه ارز دیجیتال ، سرمایه‌ای که صاحبان استارت‌آپ پیش‌بینی کرده بودند؛ جمع‌آوری نشود. در این شرایط پروژه شکست خواهد خورد و صاحبان پروژه موظف هستند تمام مبالغ جمع‌آوری شده را به حساب سرمایه‌گذاران بازگردانند.

مزایای عرضه اولیه کوین

• آنلاین بودن این رویداد سبب می‌شود سرمایه‌‌گذاران به آسانی در آن شرکت کنند و همچنین خرید و فروش توکن‌های دریافتی خود را به آسانی و در کم‌ترین زمان از راه دور انجام دهند.
• توکن‌ها به‌راحتی و سریع تبدیل به پول نقد می‌شوند و نیازی نیست سرمایه‌گذاران نگران تبدیل آن‌ها به نقدینگی باشند.
• شرکت در رویداد عرضه اولیه ارز دیجیتال به دلیل رشد روز‌افزون محبوبیت و جایگاه ارزهای دیجیتال در اقتصاد جهانی، بازده سریع و بالایی برای سرمایه‌گذاران خواهد داشت.

معایب عرضه اولیه کوین

• نوسانات بالای کریپتوکارنسی‌ها، ممکن است سرمایه‌ی سرمایه‌گذار را در مدتی بسیار کوتاه از بین ببرد.
• تا به امروز در رویدادهای ICO کلاهبرداری‌های متعدی انجام شده است.
• امکان به موفقیت نرسیدن پروژه و از دست رفتن سرمایه وجود دارد.

تفاوت‌های ICO با IPO

قبل‌تر اشاره کردیم که ICO روشی مشابه عرضه اولیه سهام یا IPO است. در رویداد IPO، شرکت‌های خصوصی هنگامی که تصمیم می‌گیرند در کسب‌وکار خود تحول ایجاد کنند و پیشرفت داشته باشند، اقدام به عمومی کردن شرکت می‌کنند. به این ترتیب که سهام شرکت را به فروش می‌گذارند و سرمایه‌گذارانی که سهام می‌خرند، به شرکای تجاری صاحبان شرکت تبدیل می‌شوند.

شاید در نگاه اول ICO نوع آنلاین IPO به نظر بیاید و تفاوتی بین این دو رویداد وجود نداشته باشد. اما در واقع عرضه اولیه ارز دیجیتال با عرضه اولیه سهام تفاوت‌های اساسی دارد.

• ICO به صورت آنلاین برگزار می‌شود.
• برای ICO نیاز به حداقل سرمایه برای ضمانت نیست.
• ICO نیاز به اخذ مجوز خاصی ندارد.
• نزدیک کردن توکن‌های ICO به پول نقد بسیار آسان‌تر از فروش سهام است.
• در ICO سرمایه‌گذاران در پروژه شریک نمی‌شوند و فقط از سود توکن‌های بلاک چین آن بهره خواهند برد (سرمایه‌گذاران اجازه‌ی ارائه‌ی نظر در رابطه با مسائل مدیریتی را ندارند).
• ریسک سرمایه‌گذاری در رویدادهای ICO به مراتب بالاتر از IPO است.
• قانون‌گذاری در عرضه سهام قوی‌تر از عرضه کوین انجام شده‌ است و IPO قانونمندتر اجرا می‌شود.

توکن و سهام نیز تفاوت زیادی به لحاظ قانونی و حقوقی با یکدیگر دارند. توکن هیچ ارزش ذاتی و پشتوانه‌ای ندارد؛ اما برگ سهام با‌ توجه به قوانین از ضمانت حقوقی برخوردار است.

چگونه از عرضه اولیه ارز دیجیتال مطلع شویم؟

دستورالعمل مشخصی برای اطلاع از عرضه اولیه ارز دیجیتال وجود ندارد. افراد فعال در این حوزه، به صورت مداوم اخبار حوزه رمزارزها را از منابع مختلف دنبال می‌کنند. اگر شما هم قصد دارید از طریق خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال، سود کسب کنید، باید سایت‌ها و شبکه‌های اجتماعی مرتبط با ارزهای دیجیتال را به صورت منظم دنبال کنید. از آنجایی که عرضه‌های اولیه بین مردم هیجان ایجاد می‌کند، در مدت بسیار کوتاهی بسیاری از سایت‌ها به صورت اختصاصی روی آن تمرکز می‌کنند.

کلاهبرداری از طریق عرضه اولیه کوین

تا به اینجا چندین بار به کلاهبرداری‌ از طریق پروژه‌های ICO اشاره کردیم. اما با این تفاسیر آیا باید به‌طورکلی قید شرکت در رویدادهای عرضه اولیه کوین را زد؟

خیر؛ می‌توان با‌ توجه به نکاتی در همان آغاز کار پروژه را اعتبارسنجی کرد و با خیال آسوده به سرمایه‌گذاری در آن پرداخت.

در ابتدا باید بررسی کنیم که چه عواملی سبب شده که ICO بستر مناسبی برای کلاهبرداری باشد.

این رویداد به طور کامل آنلاین است و همه می‌دانیم که سرقت و کلاهبرداری از طریق اینترنت بسیار آسان و سریع صورت می‌گیرد.

هنوز بسیاری از کشورها قوانین خاصی در رابطه با عرضه اولیه ارز دیجیتال وضع نکردند و مراجع قانونی در برخی کشورها نظارتی بر این رویداد ندارند.

نوشتن یک White Paper جذاب و فریبنده کار سختی برای کلاهبرداران نیست. این یادداشت‌ها اولین انگیزه برای سرمایه‌گذاری در این رویدادها هستند و با تهیه‌ی یک وایت پیپر حرفه‌ای به‌راحتی می‌توان افراد را فریب داد.

سودهای کلان همیشه افراد را طعمه کلاهبرداران می‌کند. به دلیل رشد جایگاه ارزهای دیجیتال، این‌‌گونه تصور می‌شود که هر پروژه‌ای حتی گمنام می‌تواند در آینده‌ای نه‌چندان دور سود فراوانی برای سرمایه‌گذاران داشته باشد. این تصور دلیل دیگر موفقیت کلاهبرداران در این حوزه است.

تشخیص معتبر بودن ICO

اگر تازه وارد دنیای ارزهای دیجیتال شده‌اید و تجربه‌ی آن‌چنان در این حوزه ندارید؛ باید از افراد خبره در کریپتوکارنسی برای بررسی اعتبار ICO کمک بگیرید.

صاحبان پروژه باید به طور کامل شناسایی شده باشند. وجود یک سایت معتبر برای ارائه‌ی White Paper و سایر اطلاع‌رسانی‌ها، فعالیت مداوم و شفاف اعضای اصلی در شبکه‌های اجتماعی، حضور افراد مطرح در حوزه ارزهای دیجیتال در تیم استارت‌آپ و همچنین معرفی پروژه توسط افراد و کانال‌های معتبر، نکاتی است که باید به آن‌ها توجه کرد.

وایت پیپر پروژه را به طور دقیق مطالعه و بررسی کنید. این یادداشت باید به طور دقیق و جامع اهداف پروژه و نقشه‌ی راه را شرح دهد. هیچ ابهامی در وایت پیپر نباید برای شما وجود داشته باشد.

اهداف ذکر شده در وایت پیپر باید واقعی و قابل لمس و درک باشد. اگر اهدافی غیر منطقی در وایت پیپر پروژه ارائه شده است، به‌هیچ‌عنوان نباید به آن پروژه اطمینان کنید.

وعده‌ی سودهای نجومی و غیرواقعی بدون شک نشان‌دهنده‌ی نامعتبر بودن پروژه است. تمامی پروژه‌‌های مالی و اقتصادی برای پیشرفت نیاز به زمان دارند. وعده‌ی یک شبه پول‌دار شدن معایب بازار اولیه بورس همیشه دردسرساز بوده و هست.

وجود سرمایه‌گذاران مطرح در حوزه ارزهای دیجیتال یک نکته‌ی مثبت برای هر پروژه است. افرادی که در دنیای کریپتو نام و نشانی دارند، بدون شک در پروژه‌های قابل اطمینان سرمایه‌گذاری خواهند کرد. همچنین می‌توان بررسی کرد که افراد فعال این حوزه به آن پروژه اشاره‌ای داشته‌اند و آن را تایید کرده‌‌اند یا خیر.

در سایت‌های معتبری که ICO‌ها را رتبه‌بندی می‌کنند نام پروژه‌ی مورد نظر خود را جستجو کنید. ICOBench ،ICODorps ،ICOMarks برخی از این وب‌سایت‌ها هستند.

در آخر استارت‌آپ باید یک تالار گفتگو و یک فضای باز برای تبادل اطلاعات و نظرها داشته باشد تا سرمایه‌گذاران با نظرات افراد مختلف در رابطه با آن آشنا شوند.

روش‌های جایگزین ICO

به دلیل آنکه عرضه اولیه ارز دیجیتال بستری برای کلاهبرداری‌های مختلف بوده و قوانین جامعی در رابطه با آن وضع نشده، تا به امروز چندین و چند روش مختلف به‌عنوان جایگزین برای آن معرفی شده است؛ اما فقط تعداد محدودی از آن‌ها قابلیت اجرایی شدن داشتند.

دو مورد از مهم‌ترین روش‌های جایگزین برای ICO، عرضه اولیه ارز دیجیتال صرافی (IEO) و عرضه اولیه کوین اوراق بهادار (STO) هستند.

در رویداد عرضه اولیه کوین صرافی (Initial Exchange Offering)، یک صرافی معتبر ارز دیجیتال نماینده‌ی پروژه‌ی جدید برای اجرای رویداد می‌شود و قبل از آغاز عرضه تمام جوانب کار را بررسی می‌کند تا از درست و قانونی بودن پروژه اطمینان کسب کند. سپس عرضه را آغاز می‌کند و در ازای دریافت مبالغ مختلف از سرمایه‌گذاران به آن‌‌ها توکن‌های پروژه‌ای که نماینده‌ی آن بوده را عرضه می‌کند.

در روش عرضه اولیه کوین اوراق بهادار (Security Token Offering)، عرضه توکن‌ها باید به‌عنوان اوراق بهادار و با گذر از مجاری قانونی ثبت شوند. این روش برای سرمایه‌گذاران امن و کم ریسک است. در این رویداد صاحبان پروژه به طور کامل احراز هویت می‌شوند و سرمایه‌گذاران می‌توانند با خاطری آسوده، سرمایه‌ی خود را در اختیار آن‌ها قرار دهند.

روش‌های دیگری چون RICO که مخفف Reversible initial coin offering به معنای عرضه اولیه ارز دیجیتال برگشت‌پذیر است (امکان بازپس‌گیری سرمایه در هر مرحله وجود دارد) و IICO که مخفف Interactive Initial Coin Offering به معنای عرضه‌ اولیه‌ کوین تعاملی است (سرمایه‌گذاری برای هر فرد دارای سقف مشخص است)؛ نیز برای رویداد عرضه اولیه کوین تا حدودی شناخته شده و قابل اجرا در مقیاس معایب بازار اولیه بورس بزرگ هستند.

چگونه عرضه اولیه ارز دیجیتال بخریم؟

هر پروژه‌ای که قرار است منابع مالی خود را از طریق عرضه اولیه تامین کند، مشخصات کمپین مانند مدت زمان کمپین، اهداف کمپین، مقدار پول موردنیاز و غیره را در یک وب سایت قرار می‌دهد. اولین مرحله برای خرید عرضه اولیه ارز دیجیتال، ثبت نام در سایت است. در صورتی که نیاز به ثبت نام در وب سایت نباشد، بهتر است دقت و تحقیق بیشتری کنید، زیرا ممکن است با یک سایت کلاهبرداری مواجه باشید.

سپس برای خرید عرضه اولیه باید بیت کوین یا اتر دریافت کنید. از طریق این دو ارز دیجیتال است که می‌توانید عرضه اولیه ارز دیجیتال بخرید. حداقل مبلغ سرمایه‌گذاری به نوع پروژه ربط دارد و متغیر است. در نهایت تنها کاری که باید انجام دهید این است که ارز دیجیتال خود را به آدرس کمپین ارسال کنید. جهت جلوگیری از هرگونه خطا، هنگام ارسال ارز دیجیتال، آدرس کیف پول پروژه را چند بار بررسی کنید. زیرا در صورتی که ارز دیجیتال خود را به آدرس اشتباه انتقال دهید، امکان پس گرفتن آن برای شما وجود نخواهد داشت.

بعد از اتمام این مراحل، شما توکن‌های خریداری شده را در کیف پول خود دریافت خواهید کرد. در کمپین‌های مختلف زمان انتقال توکن به کیف پول کاربران، متفاوت است و ممکن است گاهی تا ماه‌ها طول بکشد.

Pre-ICO چیست؟

در آخر باید اشاره‌ای هم به Pre-ICO یا پیش‌فروش عرضه اولیه ارز دیجیتال اشاره کنیم. در این حالت استارت‌آپ‌ها برای به‌دست‌آوردن سرمایه‌ی موردنیاز برای تبلیغات و معرفی پروژه‌ی خود، تعدادی از توکن‌های بلاک چین‌شان را با قیمتی بسیار پایین به ‌فروش می‌رسانند. آن‌ها با این روش می‌توانند با کسب درآمد اولیه، پروژه را در سطح وسیع‌تری معرفی کنند و در ICO سرمایه بیشتری جمع‌آوری کنند.

در این رویداد تعداد توکن‌‌ها بسیار محدود است و در عرض چند ثانیه ممکن است موجودی آن‌ها به پایان برسد. پیش‌خرید عرضه اولیه کوین معمولاً سودهای کلان برای سرمایه‌گذاران در پی خواهد داشت. اگر توانایی و دانش شرکت در عرضه اولیه ارزهای دیجیتال را دارید، می‌توانید در پیش‌فروش‌ها نیز برای کسب سود بیشتر شرکت کنید.

در صورتی که اطلاعات کافی و بنیادی از کوین مورد نظر خود داشته باشید، عرضه اولیه‌ها می‌توانند گزینه مناسبی برای سرمایه‌گذاری باشند.

مبالغ جمع شده در ICO معمولا جهت پیشرفت پروژه استفاده می‌شود اما در صورتی که یک ICO ناموفق باشد، مبالغ به کاربران بازگشت داده می‌شود.

ICO یک فرصت ایده آل برای سرمایه‌گذاران در جهان است تا روی یک پروژه جدید با پتانسیل بالا سرمایه‌گذاری کنند و در صورت تحقق اهداف مورد نظر پروژه، به سود بالایی دست پیدا کنند.

معایب بازار اولیه بورس

مدیرعامل گروه صنعتی بارز مطرح کرد:

سازوکار بورس کالا، راه نجات صنعت لاستیک

عصر خودرو- مدیرعامل گروه صنعتی بارز با انتقاد از قاچاق و دلالی در صنعت تایر گفت: به منظور تعادل بخشی به بازار و کاهش تخلفات در این زمینه، وزارت صمت باید با عرضه لاستیک در بورس کالا موافقت کند؛ شرکت‌های تولیدی لاستیک به علت قیمت‌گذاری دستوری زیان ده شدند که امید می‌رود با عرضه لاستیک در بورس کالا این مشکل رفع شود.

به گزارش پایگاه خبری «عصر خودرو» به نقل از کالاخبر ، جمال میرزایی، مدیرعامل گروه صنعتی بارز در گفتگو با خبرگزاری صداوسیما، درباره عرضه لاستیک در بورس کالا اظهار کرد: در نیمه دوم سال گذشته (1400) برخی شرکت‌های تولید کننده لاستیک، به سبب افزایش قیمت مواد اولیه تولید با زیان مواجه شدند، به همین علت تصمیم بر این شد لاستیک در بورس کالا عرضه شود.

وی بیان کرد: شرکت‌های تولید کننده لاستیک در ابتدا به سبب آنکه تا پیش از این تجربه عرضه در بورس کالا را نداشتند با مشکلاتی مواجه شدند، اما خوشبختانه در نیمه دوم سال گذشته نخستین عرضه لاستیک در بورس کالا انجام شد.

مدیرعامل گروه صنعتی بارز تصریح کرد: تا پایان سال گذشته به سبب عرضه لاستیک در بورس کالا شاهد ایجاد رقابت بین شرکت‌های تولیدی بودیم که علت آن را می‌توان تفاوت قیمت بازار آزاد با بورس کالا دانست.

میرزایی خاطر نشان کرد: در سال جاری نیز به علت مخالفت وزارت صمت با عرضه لاستیک در بورس کالا، سازمان حمایت مصرف کنندگان و تولیدکنندگان نامه‌هایی را به منظور توقف عرضه لاستیک ارسال کرد.

او گفت: با وجود مواضع مخالف سازمان حمایت با عرضه لاستیک در بورس کالا، درخواست‌های متعددی از سوی ما به منظور عرضه سایر گروه‌های محصولی به بورس کالا ارسال شده بود.

مدیرعامل گروه صنعتی بارز تصریح کرد: سازمان حمایت مطابق قانون نمی‌تواند مانع عرضه محصول های پذیرفته شده در بورس کالا شود، اما متاسفانه این اتفاق رخ داد.

وی اظهار کرد: قاچاق و دلالی در صنعت تایر بسیار آسان‌تر از صنعت خودرو است، به همین خاطر به منظور تعادل بخشی به بازار و کاهش تخلفات وزارت صمت بهتر است با عرضه لاستیک در بورس کالا موافقت کند.

میرزایی همچنین گفت: شرکت‌های تولیدی لاستیک به علت قیمت‌گذاری دستوری زیان ده شدند که امید می‌رود با عرضه لاستیک در بورس کالا این مشکل رفع شود.

برای آگاهی از تازه های جهان خودرو، جدیدترین قیمت ها و بازار خودرو ایران اینستاگرام خودرو امروز را دنبال کنید