انواع مختلف توکن

توکن ارز دیجیتال چیست؟

در حوزه ارزهای دیجیتال معمولا به ارزهای دیجیتالی گفته می‌شود که خودشان شبکه و بلاک چین ندارند و از بلاک چین‌های دیگری مثل اتریوم برای انتقال استفاده می‌کنند در مجله ارز دیجیتال توکن ارز دیجیتال را برای شما آماده کرده ایم .

مثلا توکن ترون، یک ارز دیجیتال مستقل است که بر پایه شبکه اتریوم ایجاد شده است. در ادامه این مطلب از بورسینس قصد داریم انواع توکن‌هایی که وجود دارد را بررسی کنیم.

توکن‌های ارزی (Currency tokens)

همانطور که از نام آنها مشخص است، از این توکن‌ها به عنوان یک روش برای پرداخت و ذخیره ارزش استفاده می‌شود، بنابراین کاربرد این توکن‌ها مانند سایر ارزهای دیجیتال (مثل بیت‌کوین) است.

توکن‌های کاربردی (Utility tokens)

ظهور اتریوم باعث به وجود آمدن “توکن‌های کاربردی” شد. برخلاف توکن‌های ارزی، این نوع از توکن‌ها به دارندگان‌شان اجازه دسترسی به یک محصول یا سرویس خاص را می‌دهند. توکن‌های کاربردی چندکاره هستند و معمولا بر روی یک بلاک‌چین مانند اتریوم ساخته می‌شوند و در همان شبکه می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند.

توکن‌های بهادار (Securities tokens)

با این توکن‌ها علاوه بر اینکه می‌توان محصولات و خدمات را خریداری کرد، می‌توان با نگهداری آنها انتظار بازده سرمایه‌گذاری و منفعت نیز داشت. این ویژگی باعث شده تا برخی از فعالان بازار و همچنین کمیسیون بورس اوراق بهادار آمریکا (SEC) آنها را به عنوان اوراق بهادار طبقه بندی کنند.
بنابراین این توکن‌ها به عنوان یک قرارداد سرمایه‌گذاری و دارای پتانسیل کسب سود و درآمد انفعالی (passive income) شناخته می‌شوند.

توکن‌های دارایی (Asset tokens)

این توکن‌ها به عنوان نماینده دیجیتال یک دارایی در یک پلتفرم یا سازمان شناخته می‌شوند. مثلا ممکن است یک توکن، نماینده و نشانگر مقدار مشخصی املاک یا دارایی فیزیکی مانند طلا باشد.

توکن‌های سهمی (Equity tokens)

این توکن‌ها بیشتر به عنوان یک مفهوم تئوری وجود دارند. این توکن‌ها به دارندگان‌شان، مالکیت سهام منتشر کننده آن توکن را می‌دهند (چیزی مانند سهام شرکت)

توکن‌های جایزه (Reward tokens)

این توکن‌ها را می‌توان معادل امتیاز وفاداری (loyalty points) یا برای پرداخت جایزه‌ دانست.

توکن‌های سودده (dividend tokens)

به استثنای توکن‌های ارزی، سایر توکن‌ها نوعی قرارداد سرمایه‌گذاری با پتانسیل درآمد انفعالی هستند. چنین درآمدی می‌تواند در اشکال و انواع مختلف وجود داشته باشد، بطور مثال کسب سود از طریق نگهداری توکن، سرمایه‌گذاری و یا انجام عملیات استخراج و…

برخی از سازمان‌ها، درآمدشان را با توزیع سود بین دارندگان توکن تقسیم می‌کنند. علاوه بر این، بلاک‌چین‌هایی وجود دارند که دارای ویژگی‌هایی مشابه پرداخت سود هستند که باعث می‌شود ارز آنها مشابه یک “توکن سودده” باشد.

همانند سهام، توکن‌های دارای قابلیت سوددهی می‌توانند امتیاز رای را با خود به همراه داشته یا نداشته باشند. اما برخلاف سهام، نگهداری توکن‌های سودده صرفا حق امتیاز کسب درآمد انفعالی را به دارنده آن می‌دهد و صرفا دارنده توکن، هیچ مالکیتی در سازمان مربوطه ندارد.

Staking یا Proof of Stake که مفهوم آنرا می‌توان نگهداری و ذخیره توکن دانست، می‌تواند نوعی مفهوم سوددهی نیز داشته باشد و نگهدارندگان توکن در یک والت از پیش تعیین شده، به تناسب زمانی که توکن را نگه داشته‌اند، مقداری دریافتی داشته باشند.

پرداختی‌ها به دارندگان توکن می‌تواند بطور منظم (مثلا هفتگی، ماهانه یا هر از سه ماه) و براساس سطوح مختلف مالکیت در آن توکن باشد، بطور مثال افرادی که مقادیر زیادی از توکن را نگهداری می‌کنند، زودتر از افراد دارای توکن کمتر، سود را دریافت کنند.

اصطلاح “توکن کاربردی” برای جدا کردن این توکن‌ها از توکن‌های ارزی که صرفا یک معادل از ارزهای سنتی هستند بکار برده می‌شود.

توکن ارز دیجیتال چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

درک تفاوت بین کوین و توکن یک دغدغه مهم در زمینه ارز های رمزنگاری شده است. اگرچه هر دو این اصطلاحات اغلب به جای یکدیگر به کار می روند، اما به دو مفهوم متفاوت در اکوسیستم ارز دیجیتال اشاره دارند. البته که استفاده از این اصطلاحات به جای یکدیگر گناه کبیره نیست، اما برای درک بیشتر در مورد آینده ارز دیجیتال و بلاک چین، انواع مختلف توکن باید درک واضحی از تفاوت کوین و توکن داشته باشید.

در این مقاله به توضیح مفهوم کوین و توکن پرداخته و انواع هر یک را پرداخته و همچنین وجه اختلاف این دو اصطلاح را بررسی می کنیم. پسنهاد می کنم مطالعه این مطلب آموزشی را از دست ندهید.

فهرست عناوین:

توکن (Token) چیست ؟

توکن هر گونه دارایی دیجیتالی است که بر روی بلاک چین ایجاد می شود. معمولاً در بلاک چین دیگری صادر یا ضرب می شود که اغلب در کنار چندین توکن دیگر که مربوط به پروژه های مختلف هستند وجود دارد. هر کسی می تواند با نوشتن دسته ای از کد های کامپیوتری یا حتی استفاده از ابزار های خودکار به راحتی یک توکن ایجاد کند. اتریوم به عنوان متداول ترین سیستم بلاک چین برای ایجاد توکن های جدید بر بستر آن، به حساب می آید. توکن هایی که بر روی پلتفرم اتریوم ساخته می شوند به عنوان توکن های ERC-20 شناخته می شوند.

توکن های ارز دیجیتال چگونه استفاده می شوند؟

مانند کوین های ارز دیجیتال، توکن ها نیز ارزشی را منتقل می کنند. با این حال، در بیشتر موارد، یک توکن دیجیتالی قدرت بیشتری نسبت به یک سیستم پرداخت بودن دارد. هر کسی می تواند توکن های دیجیتالی ایجاد کند تا عملکرد های خاصی را انجام دهد.

انواع توکن

توکن ها به چهار دسته تقسیم شده و به عنوان توکن‌ های اوراق بهادار، توکن های پرداختی، توکن های سهمی و توکن های کاربردی شناخته می شوند.

در فوریه ۲۰۱۸، سازمان نظارت بر امور مالی سوئیس (FINMA )، دستورالعمل هایی را برای کمک به درک مفهوم انواع توکن ها منتشر کرد. این برای افرادی بود که عملیات بررسی قانونی بودن توکن ها را بر عهده داشتند.

بیشتر توکن های صادر شده در یک ICO توکن های اوراق بهادار هستند. شخصی که آن ها را می خرد در واقع با هدف کسب سود دارایی های خود را در ICO سرمایه گذاری می کند. طبق قوانین سوئیس، با این اوراق شبیه اوراق بهادار سنتی رفتار می شود.

اگر یک توکن نشان دهنده برخی سهام یا حقوق صاحبان سهام در شرکتی باشد که آن را صادر می کند، پس یک توکن سهمی محسوب می شود. با این وجود، شرکت های کمی اقدام به چنین عرضه های اولیه کرده اند؛ چون قوانین نظارتی خاصی در مورد قانونی و غیر قانونی بودن آن وجود ندارد.

به آن ها توکن های اپلیکیشن هم گفته می شود و برای دسترسی مردم به یک محصول یا خدمات مورد استفاده قرار می گیرند. همچنین این توکن ها کمیاب هستند؛ چون انتظار می رود بیشتر آن ها بر اساس عرضه محدودشان دارای ارزش شوند.

توکن های پرداختی هدفی جز پرداخت هزینه کالا ها و خدمات ندارند.

کوین (Coin) چیست؟

کوین یک ارز رمزنگاری شده است که بر روی بلاک چین خود اجرا می شود. همچنین از آن به عنوان “توکن بومی” بلاک چین هم یاد می شود و اغلب به عنوان روشی برای پرداخت هزینه تراکنش پروژه ها در حالی که برنامه های خود را در همان بلاک چین ایجاد می کنند، عمل می کند.

ایجاد یک بلاک چین به منابع انسانی و مالی زیادی (میلیون پوند) نیاز دارد، به این معنی که همه نمی توانند یک کوین راه اندازی کنند. با این حال، هر کسی می تواند یک توکن ایجاد کرده و نام آن را هر چیزی که می خواهد بگذارد.

معاملات کوین های دیجیتال را می توان از طرف یک شخص فرستنده به شخص دیگری که گیرنده است انجام داد. با این وجود، هیچ سکه فیزیکی در زمان ارسال و دریافت وجوه جابه جا نمی شود و همه “کوین ها” به عنوان داده هایی در یک پایگاه داده عظیم جهانی قرار دارند.

کوین های ارز دیجیتال چگونه استفاده می شوند؟

کوین های دیجیتال به طور معمول شبیه سکه ها در زندگی واقعی، به عنوان پول به کار می روند. مثلا بیت کوین و لایت کوین را مثل سکه های کیف پول یا انواع مختلف توکن قلک در نظر بگیرید. معمولا آن ها به عنوان پول استفاده می شوند.

انواع کوین

بعضی از مهم ترین کوین های ارز دیجیتال عبارتند از:

تفاوت توکن و کوین

به طور خلاصه، بعضی از تفاوت های اساسی توکن ارز دیجیتال و کوین به شرح زیر است:

• کوین های دیجیتال شبکه بلاکچین مخصوص خود را دارند، اما توکن ها بر روی یک بلاکچین موجود ساخته می شوند.
• از کوین دیجیتال می توان برای عملیات پرداخت استفاده کرد، اما توکن ها برای نیاز های متعدد مناسب هستند.
• فرآیند ساخت کوین سخت تر از توکن هایی است که به راحتی می تواند براساس بلاکچین موجود مثل اتریوم ساخته شود.
• کوین های دیجیتال بیشتر از طریق ماینینگ توزیع می شوند، در حالی که توکن ها با ICO (عرضه اولیه سکه) معروف می شوند.
• زمانی که یک پروژه بلاک چین خود را توسعه دهد و توکن های خود را به عنوان یک کوین به بلاک چین جدید منتقل کند، توکن ها در نهایت می توانند تبدیل به کوین شوند. از مثال های یک مهاجرت موفق شامل Binance Coin (BNB) ، Tron (TRX) ، Zilliqa (ZIL) است که قبلاً به عنوان توکن در بلاک چین اتریوم وجود داشت.

نکته: کوین های ارز دیجیتال می توانند برای خرید استفاده شوند، اما شما می توانید از توکن ارز دیجیتال برای موارد دیگری از جمله سرمایه گذاری، ذخیره ارزش و خرید هم استفاده کنید.

کاربرد کوین و توکن

بیشتر توکن ها برای استفاده در اپلیکیشن های غیر متمرکز یا دی‌اَپ ( dApp) ساخته می شوند. توسعه دهندگان در زمان ساخت توکن می توانند تصمیم بگیرند که چند واحد را می خواهند ایجاد کنند و این توکن های جدید کجا باید فرستاده شوند. آن ها مقداری ارز دیجیتال بومی را در بلاکچینی که روی آن توکن می سازند پرداخت می کنند.

معمولا از توکن ها برای فعال کردن ویژگی های اپلیکیشن مخصوص به آن استفاده می شود. مثلا، Musicoin یک توکنی است که به کاربران امکان دسترسی به ویژگی های مختلف پلتفرم Musicoin را می دهد. این دسترسی می تواند شامل تماشای یک ویدیو یا پخش یک آهنگ باشد.

صرافی بایننس (Binance) هم توکن مخصوص به خود را دارد. وقتی کاربران با توکن (BNB) معامله می کنند، هزینه تراکنش آن ها پنجاه درصد کمتر است.

بعضی از توکن ها با هدف کاملاً متفاوت مثلا نمایش یک جسم فیزیکی ایجاد می شوند. فرض کنیم شما می خواستید خانه خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. از نظر فیزیکی نمی توانید خانه خود را در این قرارداد هوشمند بگذارید ولی به جای آن، می توانید از یک توکن استفاده کنید که مُعرفِ خانه شما باشد. ( برای اطلاعات بیشتر در این زمینه مقاله بلاکچین چیست؟ قسمت قرداد های هوشمند را مطالعه نمایید)

مثال دیگر در این مورد، توکن (WPR) است که به انرژی الکتریکی مربوط می شود. پروژه WePower یک برنامه dApp است که به کاربران اجازه می دهد با استفاده از قرارداد های هوشمند، برق را در شبکه بلاکچین خرید و فروش کنند. توکن آن به نام (WPR) مقدار مشخصی از انرژی الکتریکی را نشان می دهد.

معرفی انواع nft ها در دسته بندی های مختلف

انواع nft ها را می شناسید؟ در این مقاله قصد بر این است تا به صورت کامل راجب انواع nft ها صحبت کرده و آنان را به صورت کامل برای شما شرح دهیم. همچنین پس از معرفی دسته بندی انواع آنان به کاربرد های هر کدام نیز اشاره خواهد شد. پس با متاورس یاب همراه باشید تا به صورت کامل راجب آن صحبت کنیم.

• اگر نمی دانید NFT چیست اینجا کلیک کنید.

نگاهی کوتاه بر انواع ان اف تی ها

همان طور که می دانید nft ها امروزه در دنیا بسیار فراگیر شده و تمام افراد حتی کاربران ایرانی نیز بدین سمت رفته اند و فعالیت های خود را در آن آغاز کرده اند. این نوع توکن ها انقلابی عظیم در صنعت سرمایه گذاری پدید آورده اند و آینده آن را دستخوش تغییر کرده اند. می توان گفت که انواع nft ها دارای چشم اندازی روشن بوده و می توان بر روی آنان حساب کرد.

• متاورس یاب پیشنهاد می کند مقاله سرمایه گذاری در NFT را حتما مطالعه کنید.

معرفی دسته‌ بندی انواع NFT ها

اگر در این حوزه تازه وارد هستید پس بهتر است تا با انواع توکن های nft آشنا شوید تا به نگاهی عمیق دست به اقدام بزنید. در ادامه باید گفت که حوزه nft ها محدود نبوده و دارای گستردگی بالایی است و تنها در زمینه هنر خلاصه نمی شود. در حالت کلی انواع nft ها را به سه دست می توان تقسیم بندی کرد که عبارتند از:

• آثار اصل یا کپی مستند در شبکه بلاک چین یا دفترکل توزیع‌ شده: منظور از این دسته، توکن های تعویض ناپذیری هستند که بر روی شبکه بلاک چین ساخته شده و بر روی همان شبکه بلاک چین نیز باقی خواهد ماند.
• توکن‌ های NFT که حق مالکیت اثر را ارائه می‌ دهند: در خصوص این دارایی باید گفت که شامل عرضه nft به اشخاص به جهت اعطای حق مالکیت دارایی است.
• فراداده NFT که شامل ارائه مالکیت فایل‌ های فراداده مربوط به اینترنت است: فراداده نیز یکی دیگر از مهم ترین دسته های nft بوده که به توکن های تعویض ناپذیر پیوند خورده که در نتیجه این عمل فرد حق مالکیت nft را دریافت نکرده و تنها می تواند از آن بهره ببرد و استفاده نماید.

مهم ترین کاربرد های انواع NFT ها

در این باب باید گفت که نظر های مختلفی در مورد ارزش و حتی خطرات nft ها وجود دارد. در ادامه می توان بیان کرد که nft ها قادر هستند تا توسط فعالیت و عملکرد بلاک چین، اصالت و جزئیات یک دارایی را نمایان کنند. انواع NFT ها این قدرت را دارند تا به نگهداری و محدودسازی یا عدم اجازه دسترسی به حقوق افراد در مورد دارایی هایشان کمک و یاری کرده و حقوق مالکیت را ارتقاء داده و بر قابلیت های آن بیفزایند.

کلکسیون: یکی از انواع nft ها بوده و از مهم ترین کاربرد های nft نیز به شمار می آید و در بین کاربران nft دارای محبوبیت بالایی است به طوری که باعث ترافیک شبکه اتریوم شده است که در ادامه باید گفت که این توکن ها بچه گربه های دیجیتالی بوده که هر کدام دارای ویژگی خاص خود بوده و همین ویژگی های منحصر بفرد باعث شده است تا هر کدام ویژگی خاص خود را داشته باشند.

آثار هنری: آثار هنری نیز یکی از پرکاربرد ترین انواع nft ها بوده که دارای ویژگی های منحصر بفرد خاص خود است و ترکیبی از خلاقیت و فناوری به شمار می آید.

بلیط رویداد ها (Event ticket): این مورد نیز یکی دیگر از کاربرد های nft ها بوده و به اشخاصی که در رویداد هایی مانند جشنواره موسیقی و کنسرت ها شرکت می کنند این قابلیت را می دهد تا هویت و بلیط خودشان کنند.

بازی و گیمینگ: این مورد نیز یکی دیگر از کاربرد های انواع nft ها بوده و بسیار رایج است و در زمینه بازی بر روی اقدام داخل بازی متمرکز بوده و موفق شده است تا در سریع ترین زمان ممکن محبوبیت زیادی را در بین بازیکنان کسب کند. مالکیت آیتم های داخل بازی و سابقه آنان را توسط این توکن ها nft می توان ثبت کرد که در نهایت نتیجه ای مثبت برای گسترش اقتصاد بازی به همراه دارد.

دارایی‌ های واقعی: این مورد بسیار اندک بوده ولی در آینده ممکن است با پیشرفت nft نیز در زمینه توکنیزه کردن دارایی های واقعی پیشرفت کند.

احراز هویت: نادر کمیاب بودن از ویژگی های مهم nft ها بوده و در ادامه می توان گفت که هر nft دارای ویژگی خاص خود است و نمی توان آن را با توکن دیگری جایگزین کرد. این توکن نیز درست مانند توکن های بلیط رویداد عمل کرده و قادر است تا به عنوان یک شناسنامه خاص و منحصر بفرد به جهت پشتیبانی از سیستم های مدیریتی هویت افراد عمل کند.

میم‌ ها و شوخی‌ ها: این مورد نیز در دسته جالب ترین انواع nft ها قرار داشته و میم ها موفق شده اند تا به بخشی از فرهنگ عمومی کاربران تبدیل بشوند و شهرت خود را چندین برابر بکنند.

نام‌های دامنه: این دسته از انواع nft ها نیز موفق شده است تا به تازگی به محبوبیت خوبی برسد که از مثال های جالب این حوزه می توان Unstoppable Domains و Ethereum Name Service یا به‌ اختصار ENS را نام برد. سرویس نام دامنه اتریوم (ENS) قادر است تا به کاربران کمک کرده تا بدین وسیله آدرس های طولانی و سخت کوتاه شده تا استفاده از آنان برای کاربران آسان گردد.

خرید انواع nft ها برای ایرانیان آزاد است؟

بله ایرانین می توانند به راحتی برای خرید انواع ات اف تی ها اقدام کرده و بدون هیچ محدودتی آن را برای خود خریداری کنند. به طور کلی مسائل مربوط به nft و متاورس برای ایرانیان محدودیتی نداشته و به سادگی می توانند در آن اقدام به فعالیت کنند. برای انواع مختلف توکن آموزش ساخت NFT هم از اینجا می توانید اطلاعات کسب کنید.

برای خرید ان اف تی ها به چه مواردی نیاز است؟

به طور کلی شما برای خرید انواع nft ها به اتریوم و کیف پول سازگار نیاز دارید و از آنجایی که nft ها مبتنی بر اتریوم هستند بهترین گزینه برای خرید ارز دیجیتال اتریوم و کیف پول متامسک است. کیف پول متامسک را به راحتی می توانید از اینترنت جستجو و دانلود و سپس نصب نمایید.

سوالات متداول

بله علاوه بر آثار هنری در زمینه های دیگری کاربرد دارند که در مقاله اشاره شده است.

توکن ارز دیجیتال چیست؟

در این مقاله می آموزیم که توکن یا Token چیست؟ انواع توکن کدامند و توکن ها چه کاربردی دارند؟ فرق توکن با کوین چیست؟ و چرا اساسا بجای ساخت کوین از توکن در ارزهای دیجیتال استفاده می شود. در پایان نیز نگاهی به کاربردهای توکن در دنیای امروزی خواهیم انداخت که ممکن است با پیشرفت تکنولوژی و تغییر قوانین همسو باشد.

توکن یا Token یک واژه با چند تعریف در دیکشنری است؛ کلمه توکن به معنای ژتون، علامت و رمز نیز می باشد و قبل از ترویج ارزهای دیجیتال وجود داشته است. با این حال در حوزه کریپتوکارنسی و رمزارزها توکن به معنای یک واحد رمزارز است. اما این تعریف در همینجا خلاصه نمی شود با بیت فاین همراه باشید.

توکن چیست؟

توکنی که قصد داریم در این مقاله به تعریف آن بپردازیم توکن مورد استفاده در فناوری بلاکچین و رمزارزهاست. اگر مطلب بلاکچین را مطالعه کرده باشید یا اگر با مفهوم آن آشنا باشید به این نتیجه می رسید که ارزهای دیجیتال از لحاظ ساختاری به دو دسته تقسیم می شوند: آنهایی که شبکه بلاکچین اختصاصی خود را دارند مانند بیت کوین یا اتریوم، و آنهایی که بلاکچین اختصاصی نداشته و روی بلاکچین ارز دیگری میزبانی می شوند که به آن ها توکن می گوییم، مانند توکن بایننس (BNB) روی بلاکچین اتریوم.

این توکن ها دقیقا مانند ارزهای دیجیتال قابلیت معامله، خرید و فروش دارند و هر کدام ویژگی های خاص خود را داشته و به منظور و اهداف خاصی طراحی و منتشر شده‌اند. هر چند در این دوران هر شخص بدون دانش برنامه نویسی نیز می تواند یک توکن جدید ایجاد کند، اما هدف، وایت پیپر و حمایت توکن (پشتوانه) از کلیدی ترین رموز موفقیت یک توکن است. به طور کلی بیشترین علت ایجاد و انتشار توکن، جذب سرمایه برای شروع یک پروژه یا توسعه آن است که توسط استارتاپ ها و شرکت های مختلف صورت می پذیرد و دقیقا مانند یک سهم بورسی، عرضه اولیه نیز دارد (ICO).

انواع توکن ها

موسسه FINMA سوییس، توکن ها را در 4 دسته اصلی تقسیم بندی نموده است که البته یک توکن می تواند همزمان در چند دسته نیز وجود داشته باشد. از نظر این موسسه توکن ها به دسته های الف) توکن بهادار، ب) توکن کاربردی، ج) توکن پرداختی، د) توکن سهامی تقسیم بندی می شوند.

توکن بهادار

توکن بهادار یا Security Token تقریبا شبیه سهام می باشد چرا که ارزش‌گذاری آن از اموال غیر از خود توکن تعیین می شود و با نظارت شرکت های دولتی و تحت قوانین آن ها فعالیت می کنند. هدف اصلی آن نیز تامین سرمایه است و در صورت عدم برآوردسازی نیازهای پروژه مدنظر، به صورت کاملا قانونی قابل پیگیری است و به همین علت از امن ترین روش های سرمایه گذاری محسوب می شوند.

توکن کاربردی

توکن کاربردی یا Utility Token از لحاظ سخت گیری در قوانین آزادتر از توکن بهادار است و قابلیت توکن بهادار مانند خرید سهم را ندارد. توکن کاربردی در واقع امتیازهایی را برای دارنده توکن دربر دارد که از قبل مشخص شده است به طور مثال یک شرکت تولیدی ممکن است توکنی را طراحی کرده و به کارکنانش بدهد و در ازای تولید محصول جدید بتوانند آن را خرج کنند. این پیش فروش علاوه بر تامین سرمایه اولیه، موجب پروموشن (ترویج و بازاریابی محصول) نیز می شود.

توکن پرداختی

توکن پرداختی یا Payment Token همانطور که از نامش پیداست فقط به منظور پرداخت یک کالا یا خدمات به صورت آنلاین مورد استفاده قرار می گیرد و معمولا ارزش با ثباتی داشته و نوسانات قیمت ندارند.

توکن سهامی

توکن سهامی یا Equity Tokens مانند توکن بهادار می باشد ولی فقط نزد شرکت سازنده توکن معتبر است که برای جذب سرمایه و اهداف خاصی طراحی و تولید می شوند. به همین خاطر است که اعتبار کمتری نزد مردم دارد.

توکن چه کاربردهایی دارد؟

اصلی ترین کاربرد توکن جذب سرمایه از طریق عرضه اولیه یا ICO می باشد. یک توکن می تواند مشکل پرداخت و کارمزدهای بالای بانکی را رفع کند، به طور مثال سایتی را در نظر بگیرید که برای خرید اشتراک بجای پرداخت آنلاین باید توکن بپردازید.

به طور کلی در حال حاضر کاربردهای توکن به شرح زیر می باشد:

یک روش پرداخت بین طرفین قرارداد

* مالکیت یا ثبت اثر

* حسابداری فعالیت های دیجیتالی

* تشویق و پاداش برای مشارکت بیشتر در یک شبکه یا پروژه

* حصول اطمینان از برقراری امنیت در شبکه

* ایجاد ارزش افزوده

خاطر نشان می گردد ممکن است در آینده کاربردهای توکن بیشتر از این ها نیز شود که بستگی به پیشرفت بشر و همچنین قانونگذاری دولتمردان دارد.

جمع بندی

در این مقاله نیز مانند سایر مقاله های بیت فاین سعی شد به صورت خلاصه و ساده مفهوم توکن بیان شود. فرق اساسی توکن با کوین در عدم داشتن شبکه اختصاصی یا بلاکچین اختصاصی است و توکن ها به منظور اهداف خاصی منتشر می شوند که عمده ترین آن جذب و افزایش سرمایه برای پروژه خاصی است. البته در این مسیر نیز همواره کلاهبرداری ها و سواستفاده هایی رخ می دهد که باید مراقب بود و هر توکنی را خریداری نکنید و قبل از خرید حتما تحقیقات بعمل آورید.

توکن سوزی یا سوزاندن توکن (Token Burning) چیست و با چه هدفی صورت می‌گیرد؟

سوزاندن توکن (Token Burning) به معنی حذف دائمی رمزارزهای موجود، از چرخه است. فرآیند سوزاندن توکن ها یا کوین ها در بازار رمزارزها بسیار رایج و کاربردی است. سوزاندن توکن ها از طرف صاحبان توکن‌ها به صورت عمدی و انواع مختلف توکن به منظور حذف تعدادی از توکن‌ها از چرخه بازار صورت می‌گیرد.

دلایل متعددی برای سوزاندن توکن ها وجود دارد. یکی از عمده‌ترین اهداف این فرآیند، کنترل میزان عرضه کوین در شبکه است. شبکه‌های بزرگ‌تری همچون بیت کوین و اتریوم نیاز زیادی به استفاده از این مکانیسم ندارند، اما آلت کوین‌ها و صرافی‌های ارز دیجیتال کوچک‌تر برای کنترل تعداد توکن های در گردش استفاده می‌کنند و این کار به افزایش بهره‌وری برای سرمایه‌گذاران بالقوه می‌انجامد.

مکانیسم توکن سوزی که در حوزۀ ارزهای دیجیتال استفاده می‌شود، متفاوت و منحصربه‌فرد است و پول‌های کاغذی قانونی هیچ گاه به این شکل سوزانده نمی‌شوند. مقدار موجودی منابع ارزهای فیات سنتی با روش‌های دیگری کنترل می‌شوند. سوزاندن توکن در بازار کریپتوکارنسی‌ها چیزی شبیه به سیاست های پولی انقباضی دولت‌ها و بانک‌های مرکزی است مثلا مانند خرید سهام توسط شرکت‌های دولتی برای کاهش تعداد سهام در گردش است. سوزاندن کوین ها با اهداف و مزایای خاص و مهمی صورت می‌گیرد. در این مقاله به بررسی این اهداف خواهیم پرداخت.

فرآیند سوزاندن توکن ها یا توکن سوزی

پروسۀ سوزاندن توکن ها بسیار ساده است اما امکان انجام این فرآیند با روش‌های مختلفی وجود دارد. این کار با هدف کاهش تعداد توکن‌های در گردش صورت انواع مختلف توکن می‌گیرد. این اتفاق ممکن است در ابتدا کمی ویژه به نظر برسد اما سوزاندن کوین ها به معنی تخریب و از بین بردن آنها نیست؛ آنها وجود دارند ولی امکان استفاده از آنها در آینده از بین خواهد رفت.

برای سوزاندن توکن ها، توسعه‌دهندگان یک پروژه به بازخرید یا برداشت تعدادی از توکن‌های موجود اقدام و سپس آنها را از چرخه خارج می‌کنند. بنابراین امضاهای توکن‌ها در کیف پولی به نام آدرس خورنده (Eater Adress) قرار می‌گیرند. این آدرس و اطلاعات آن برای تمامی نودها قابل مشاهده است اما این آدرس برای همیشه مسدود شده است. همچنین وضعیت توکن‌های موجود در این آدرس در بلاکچین منتشر می‌شود و همه کاربران می‌توانند وضعیت توکن‌ها را مشاهده کنند.

با توجه به اهداف یک پروژه و توسعه‌دهندگان آن از سوزاندن توکن ها، روش‌های مختلفی برای این کار وجود دارد. برخی پروژه‌ها بعد از پایان فروش توکن‌های خود از طریق عرضه اولیه توکن (ICO) به سوزاندن توکن‌های فروخته نشده اقدام می‌کنند اما برخی دیگر ترجیح می‌دهند که در بازه‌های مشخصی به سوزاندن برخی از کوین‌ها بپردازند.

به عنوان مثال، صرافی بایننس توکن‌های خود را به صورت فصلی می‌سوزاند و این کار را تا زمانی که تعداد توکن‌های BNB سوزانده‌شده به 100 میلیون برسد، ادامه خواهد داد. تعداد توکن‌هایی که در هر فصل سوزانده می‌شوند با توجه به تعداد تراکنش‌های صورت‌گرفته در هر فصل متغیر خواهد بود.

از طرف دیگر، تتر (USDT) با توجه به میزان واریز و برداشت‌ها به صدور یا سوزاندن توکن های خود می‌پردازد. علی‌رغم وجود روش‌های مختلف برای توکن سوزی در کریپتوکارنسی‌ها، هدف از این کار مشابه و مشترک است و به منظور کاهش مؤثر تعداد توکن در گردش و کنترل عرضه توکن صورت می‌گیرد.

دلایل توکن سوزی

دلایل جالبی برای سوزاندن توکن ها وجود دارد و این کار با اهداف خاصی صورت می‌گیرد که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت:

استفاده از مکانیسم سوزاندن توکن‌ ها به عنوان یک الگوریتم اجماع

برخی پروژه‌ها برای الگوریتم اجماع در شبکۀ خود از الگوریتم اجماع سوزاندن (Proof Of Burn) استفاده می‌کنند. این روش یکی از روش‌های منحصربه‌فرد در شبکه‌های غیر متمرکز است. در این روش، افراد برای به دست آوردن توکن‌ها موظف به سوزاندن بخشی از آن هستند.

افزایش ارزش توکن ‌ها با مکانیسم عرضه و تقاضا

اگر می‌خواهید با دلیل اصلی توکن سوزی آشنا شوید در ابتدا باید با مفهوم عرضه و تقاضا آشنا شوید. یکی از کلیدی‌ترین مفاهیم در بازارهای مختلف، مفهوم عرضه و تقاضا است. عرضه و تقاضا هستند که ارزش یک دارایی را تعیین می‌کنند. مقدار تقاضا، مقداری از محصول یا خدمت است که مردم مایل به خریدن آن با قیمتی مشخص هستند؛ رابطه‌ی میان قیمت و مقدار تقاضا به رابطه‌ی تقاضا معروف است. همچنین عرضه نشان‌دهنده‌ مقدار آورده‌ بازار است. مقدار عرضه به مقدار محصول یا خدمتی گفته می‌شود که تولیدکننده مایل به تأمین آن با قیمت مشخص است. ارتباط میان قیمت و مقدار محصول یا خدمت عرضه‌شده به بازار را رابطه‌ی عرضه می‌گویند؛ بنابراین، قیمت بازتابی از عرضه و تقاضاست. رابطه‌ی بین عرضه و تقاضا ریشه در نیروهای پشت پرده‌ تخصیص بهینه منابع دارد. در تئوری‌های اقتصاد بازار، تئوری عرضه و تقاضا بر تخصیص منابع به کاراترین شکل ممکن تأکید دارد.

با توجه به اینکه قیمت توکن ها از مهمترین ملاک‌ها برای ارزیابی ارزش یک رمزارز می‌باشد، توسعه دهندگان رمزارزها با استفاده از مکانیسم سوزاندن توکن ها سعی در کنترل میزان عرضه و در پی آن افزایش قیمت رمزارز با توجه به تئوری عرضه و تقاضا، دارند.

در بازار کریپتوکارنسی‌ها بر خلاف بازارهای مالی سنتی، افزایش عرضه ناگهانی و برنامه ریزی نشده وجود ندارد؛ چون اغلب رمزارزها منابع محدود و مشخصی دارند و بعد از انواع مختلف توکن رسیدن تعداد توکن‌های تولیدشده به تعداد کل تعیین‌شده، توکن دیگری ایجاد نخواهد شد.

به عنوان مثال، عرضۀ کل بیت کوین 21 میلیون است و بعد از پایان استخراج این تعداد، در صورتی که تقاضا افزایش یابد، با توجه به محدود بودن عرضه، قیمت و ارزش آن افزایش خواهد یافت. همچنین اگر تعداد بیت کوین‌های در گردش به دلیل استفاده از مکانیسم سوزاندن توکن، فراموش کردن یا از دست دادن کلیدهای خصوصی و دیگر دلایل این چنینی کمتر می‌شد، عرضه کاهش می‌یافت و به دنبال آن با افزایش تقاضا، ارزش آن باز هم افزایش پیدا می‌کرد.

توکن سوزی یا سوزاندن کوین ها به دست تیم یک پروژه و به صورت عمدی انجام می‌شود. این فرآیند یک روش مؤثر برای کاهش کوین‌های در گردش و افزایش قیمت یک توکن است.

در بازارهای مختلف، این یک قانون است که کاهش عرضه، به شرط ثبات سایر شرایط افزایش قیمت یک دارایی را در پی خواهد داشت که این موضوع را قانون عرضه و تقاضا در اقتصاد یاد می‌کنند.

محافظت در برابر اسپم‌ها (Spam) با سوزاندن توکن ها

توکن سوزی در شبکه برخی از رمزارزها به عنوان یکی از مکانیسم‌های امنیتی مناسب در برابر DDOS عمل می‌کند و همچنین از گسترش اسپم‌ها در شبکه جلوگیری می‌کند. زیرا هزینه انجام تراکنش‌ها را افزایش می‌دهد و از این طریق مانع از ایجاد تراکنش‌های اسپم می‌شود.

همان‌طور که کاربران برای انتقال بیت کوین هزینه‌ای را پرداخت می‌کنند یا به صرافی‌ها جهت محاسبۀ قراردادهای هوشمند در شبکۀ اتر کارمزد می‌دهند، در برخی از ارزها مقداری از پرداخت‌ها به عنوان کارمزد تراکنش‌ها سوزانده می‌شود. یعنی در برخی شبکه‌ها به جای پرداخت مبلغ کارمزد به نودها یا ماینرها برای تأیید تراکنش‌ها، به صورت خودکار بخشی از مقدار کارمزد ارسالی کاربران سوزانده می‌شود و تمامی آن مبلغ در اختیار نودها یا ماینرهای تایید کننده تراکنش قرار نمی‌گیرد‌. یکی از پروژه‌هایی که از این روش استفاده می‌کند ریپل (XRP) است.

سخن پایانی

در این مقاله به بررسی مفهوم سوزاندن توکن و هدف از انجام چنین مکانسیمی پرداختیم. همان‌طور که در بخش‌های قبلی گفته شد، روش‌های مختلفی برای توکن سوزی در شبکه‌های مختلف وجود دارد که بسته به نوع فعالیت و هدف آن پروژه است. علی‌رغم وجود روش‌های مختلف، هدف از سوزاندن توکن ها در تمامی پروژه‌ها مشترک و یکسان است. فرآیند سوزاندن کوین یا توکن به منظور کاهش تعداد توکن یا کوین در گردش و جلوگیری از عرضه زیاد و تنظیم قیمت توکن، صورت می‌گیرد.