تفاوت نئو و اتریوم

تفاوت نئو و اتریوم چیست؟ مقایسه‌ای بر این دو پلتفرم

اگر بخواهیم بین اتریوم و نئو یکی را انتخاب کنیم، کدام گزینه مناسب‌تر خواهد بود؟ در بازار رمزارزها، هنوز وفاداری به برندی خاص ایجاد نشده است. بنابراین، تا حد زیادی پاسخ به این سوال منوط به این است که کدام پلتفرم می‌تواند عملکرد بهتری را داشته باشد. در این مقاله سعی کرده‌ایم بدون جانب‌داری از اتریوم و نئو به مقایسه این دو پلتفرم بپردازیم. در ادامه خواهیم دید که کدام یک از این دو می‌توانند انتخابی بهتر برای توسعه قراردادهای هوشمند و راه‌اندازی برنامه غیرمتمرکز باشد.

مقدمه‌ای بر مقایسه بین اتریوم و نئو

بازار جهانی بلاکچین قرار است از ۷۰۶ میلیون دلار در سال ۲۰۱۷ به ۶۰ میلیارد دلار تا سال ۲۰۲۴ افزایش یابد . با شروع انفجار بلاکچین ، همه می خواهند بدانند که چه شرکت ها ، برنامه ها و پروتکل هایی از پلتفرم‌های غیرمتمرکز مبتنی بر بلاکچین استفاده می کنند. دو مورد از بزرگترین سیستم عامل های بلاکچین ، Ethereum وNEO هستند

Ethereum (ETH) ایده “بلاکچین ۲.۰” یا استفاده از بلاکچین را بیش از صرفاً انجام امور مالی و پرداخت‌ها رواج داد. با استفاده از قرارداد هوشمند یا قراردادهای خوداجرای ساخته شده از کد رایانه، کاربران نه تنها می توانند به صورت غیرمتمرکز برای یکدیگر پول ارسال کنند ، بلکه می توانند برنامه غیرمتمرکز (Dapps) ، از جمله خدمات مالی غیرمتمرکز را بسازند. به دلیل این الگوی جدید بلاکچین ، اتریوم و ارز رمزنگاری شده آن ETH در مدت زمان بسیار کوتاهی در خط مقدم فناوری بلاکچین توانست با موفقیت زیادی روبرو شود.

با توجه به گسترش سریع اتریوم در صحنه بلاکچین ، سایر رقبا به سرعت ظهور کردند. یکی از اینها NEO بود که به دلیل بنیانگذاری در چین با نام اتریوم چینی نیز شناخته می شود. در این مقایسه NEO در مقابل Ethereum ، ما NEO و Ethereum را از نظر قرارداد هوشمند ، Dapps ، معاملات در هر ثانیه ، کارمزد ، قیمت و چشم انداز آینده مقایسه خواهیم کرد.

تیم‌های توسعه دهنده

اتریوم

Ethereum در سال ۲۰۱۴ راه اندازی شد. این محصول ایده بنیان‌گذار و توسعه دهنده اصلی ویتالیک بوترین است .بوترین سیستمی را تصور کرد که در آن از قدرت محاسبه گره های بلاکچین می توان بیش از آنچه که برای بیت کوین به کار گرفته شده است استفاده شود. در عوض ، Buterin استدلال کرد ، شما می توانید از این قدرت پردازش برای اجرای قراردادها و برنامه ها به عنوان بخشی از کاربردهای گسترده بلاکچین استفاده کنید.

این قراردادهای هوشمند و dApp ها به عنوان بخشی از شبکه بلاکچین اجرا می شوند. بنابراین این برنامه‌ها به صورت غیرمتمرکز اداره شده و قدرت را از نهادهای مرکزی می‌گیرد. هیچ یک از تفاوت نئو و اتریوم سرورها یا رایانه ها نمی‌توانند این برنامه ها را کنترل کنند و تا زمانی که شبکه Ethereum ادامه یابد ، آنها به حیات خود ادامه خواهند داد.

این انقلابی برای فناوری بلاکچین بود . تا این مرحله ، بلاکچین بیشتر به عنوان انتقال ارزش ساده (مانند بیت کوین) مورد استفاده قرار می گرفت . با ظهور Ethereum ، می توانید کدی بنویسید که روی بلاکچین قابل اجرا باشد که در صورت تحویل ، ضد دستکاری و تغییرناپذیر باشد.

اتریوم اولین پلتفرمی بود که با موفقیت قراردادهای هوشمند بلاکچین را اجرا کرد. آنها از آن زمان به بعد بزرگترین ارائه دهنده برنامه های غیرمتمرکز شده اند. تیم Ethereum به هزاران نفر ، از جمله صدها توسعه دهنده که در این سیستم عامل کار می کنند ، افزایش یافته است. همچنین که بیشتر توکن‌هایی که در ICOها ارائه می‌شوند، مبتنی بر بلاکچین اتریوم بوده و تعداد زیادی از قراردادهای هوشمند نیز در این شبکه به اجرا درآمده‌اند. در حال حاضر، اتریوم بعد از بیت کوین به عنوان باارزش‌ترین شبکه شناخته شده است.

نئو

ایده موجود در مورد NEO از سال ۲۰۱۴ آغاز شده است. کارشناسان فناوری بلاکچین چینی ، دا هانگ‌فی و اریک ژانگ، مشاوره با شرکت های چینی در مورد کاربردهای بالقوه بلاکچین را آغاز کردند. آنها شرکتی به نام OnChain تأسیس کردند که راه حل های بلاکچین را برای شرکت های خصوصی توسعه می‌داد.

در این مدت ، آنها همچنین یک بلاک چین عمومی را برنامه ریزی کردند که می تواند کل اقتصاد قراردادهای هوشمند و dApp ها را همراه با ادغام در زنجیره های مختلف خصوصی انجام دهد. بنابراین در آن زمان، ایده NEO متولد شد. با این حال، در آن زمان، این پروژه به عنوان NEO شناخته نمی شد و نامی که بر آن نهاده شده بود، AntShares بود.

AntShares در سال ۲۰۱۶ و پس از دو سال تحقیق دا و ژانگ برای ایجاد پایه و اساس ، راه اندازی شد. در سال ۲۰۱۷ ، به دلیل همپوشانی مشکلات نام چینی این شرکت ، به NEO تغییر نام داد. از زمان راه اندازی ، NEO به سرعت صعود کرده و به ده ارز رمزپایه برتر تبدیل شده است . این قوی ترین رقیب Ethereum در فضای قراردادهای هوشمند است.

NEO با پشتیبانی از قراردادهای هوشمند و dApp ، بسیاری از راه حل های مشابه Ethereum را پیاده سازی می‌کند. با این حال ، در رویکرد خود به مقیاس پذیری ، قابلیت برنامه ریزی و فلسفه متفاوتی روی آورده است.

تسلط بر بازار

اولین تمایز کلیدی بین Ethereum و NEO تسلط بر بازار است. اتریوم پروژه بزرگتری است و حجم بازار عظیم‌تری را به خود اختصاص داده است. این بنیاد، دارای تیم بزرگی از توسعه دهندگان اختصاصی است که به سختی در بهبود سیستم عامل‌های مرتبط با آن کار می کنند. روزانه صدها dApp و هزاران قرارداد هوشمند در Ethereum اجرا می شود. اتریوم یک نیروی غالب در صنعت بلاکچین است. سهم بازار Ethereum باعث می شود NEO در مقایسه بسیار کوچک به نظر برسد.

با این حال ، NEO در بازار آسیا ، به ویژه چین در حال پیشروی با سرعت زیادی است. آنها دلایل خوبی دارند که باور کنند در این منطقه تسلط خواهند یافت. در طول ممنوعیت برگزاری ICO در چین و بحث های پیرامون مقررات بلاک‌چین ، دا هونگفی ، بنیانگذار NEO ، با مقامات دولت چین در زمینه تنظیم و اجرای مقررات مشورت کرد .

شرکت خواهر NEO ، OnChain ، نیز در روابط اقتصاد چین، میانه خوبی دارد . آنها با شرکت هایی مانند مایکروسافت و علی بابا همکاری کرده اند تا راه حل های مبتنی بر بلاکچین را آزمایش کنند. در حالی که اتصالات NEO در چین آن را در یک لیگ با Ethereum قرار نمی دهد ، نشانگر مهم این است که NEO یک پروژه جدی است که به زودی از بین نخواهد رفت.

همچنین که مشارکت های خصوصی NEO نیز چشمگیر است ، اما بیایید به خاطر داشته باشیم که Ethereum رهبر بشارت بلاکچین به شرکت های خصوصی است. لیست شرکت های بزرگ که بخشی از اتحاد سازمانی Ethereum هستند ، حیرت انگیز می‌باشد.

زبان‌های برنامه نویسی

قراردادهای هوشمند در Ethereum و NEO، همانطور که پیشتر گفته‌ایم، در واقع کدهای کامپیوتری و نرم‌افزارهایی هستند که برای توسعه‌ آن‌ها باید به زبان برنامه نویسی بلاکچین مسلط بود.

Ethereum برای قراردادهای هوشمند خود از Solidity یک زبان برنامه نویسی مخصوص به خود استفاده می کند. سالیدیتی از مزایای خاصی برای توسعه قرارداد هوشمند برخوردار بوده و دارای مزایای امنیتی خاص خود می‌باشد.

با این حال ، نیاز به یادگیری یک زبان جدید اغلب توسعه دهندگانی را که در توسعه قراردادهای هوشمند تازه کار هستند را با ناراحتی روبرو می‌کند. بنابراین این مساله باعث می‌شود که گاهی اوقات، پذیرش اتریوم و توسعه قرارداد هوشمند در آن با مقاومت روبرو شود.

NEO نیاز به نوشتن قراردادهای هوشمند به یک زبان خاص را از بین برد. در عوض ، آنها به انواع زبان های برنامه نویسی معروف برای نوشتن قرارداد و dApp ها اجازه می دهند. این برنامه‌ها، شامل C # ، Java و Python می‌باشند . در آینده ، NEO قصد دارد پشتیبانی از زبانهای بیشتری را نیز اضافه کند. این کار پذیرش توسعه دهندگان را آسان تر می کند و منجر به کاهش هزینه سوئیچینگ برای توسعه دهندگان متوسط ​​می شود تا با قراردادهای هوشمند شروع به کار کنند.

توان معاملاتی

اتریوم با مقیاس پذیری بلاکچین دچار مشکلاتی شده است. در حال حاضر ، حداکثر توان تراکنش شبکه Ethereum در حدود ۱۵ تراکنش در ثانیه است. از آنجا که شبکه آن محبوبیت بیشتری پیدا کرده است ، ثابت شده است که این یک گلوگاه اصلی در شبکه آن به حساب می‌آید. در مواقعی که تقاضا برای شبکه زیاد است ، استخراج کنندگان در Ethereum هزینه های زیادی (معروف به گس در اتریوم) می گیرند تا قرارداد شما را در بلوک بعدی قرار دهند. اگر هزینه را پرداخت نکنید ، ممکن است ساعت ها یا روزها منتظر بمانید تا قرارداد شما اجرا شود. مشکل مقیاس پذیری اتریوم ناشی از استفاده از اثبات کار به عنوان مکانیزم اجماع است.

Ethereum در حال کار بر روی چندین پیشنهاد برای تغییر ساز و کار اجماع خود است. این شرکت در حال بررسی یک بازنگری کامل در اجماع خود در زمینه اثبات سهام ، تغییر روش و انرژی مورد نیاز برای ایجاد یک بلوک جدید است. اتریوم همچنین به دنبال روش هایی مانند خرد کردن و پردازش برخی از قراردادهای هوشمند خارج از زنجیره برای افزایش توان تولید است. این بزرگترین چالش Ethereum است و حل آن کلید موفقیت شبکه است.

از طرف دیگر ، NEO برای حل مشکل مقیاس پذیری طراحی شده است. سازوکار اجماع آن به عنوان تحمل گسل بیزانس تفویض شده یا dBFT شناخته می شود. این قابلیت از آنجا که اجازه نمی دهد فورک های شبکه وجود داشته باشند ، از دیگر مکانیسم های اجماع متفاوت است. این ویژگی نهایی بودن نامیده می شود و بدان معنی است که همه گره های صادق شبکه باید با یک بلاک جدید موافقت کنند و پس از ایجاد آن بلاک ، هیچ بلاک دیگری نمی تواند به بلاک قبلی مراجعه کند. نهایی بودن به این معنی است که گره های شبکه فقط باید سابقه بلوک های اخیر را حفظ کنند ، نه کل زنجیره.

اندازه بلوک می تواند برای پاسخگویی به تقاضای شبکه در NEO رشد کند. آزمایشات نشان داده است که شبکه NEO می تواند تا ۱۰۰۰ معامله در ثانیه را بدون هیچ گونه نقصی در شبکه انجام دهد.

توکن‌های ERC20 در برابر NEP5

Ethereum با پروتکل ERC-20 خود ایجاد ارزهای رمزپایه جدید را استاندارد کرده است. بیشتر توکن‌های جدیدی که در شبکه‌های بلاکچین به وجود می‌آیند، توکن‌های ERC-20 هستند. این اتفاق در تولید رمز، به نوعی به استاندارد طلا تبدیل شده است. این توکن ها پشتیبانی زیادی دارند و به راحتی با کیف پول ، مبادلات و یکدیگر ادغام می‌شوند. جامعه ERC-20 بهترین استاندارد مستند و پشتیبانی شده برای توکن های جدید است.

NEO با استاندارد توکن خود ، NEP-5 وارد بازی شده است. NEP-5 بسیاری از قوانین و دستورالعمل‌های ERC-20 را دنبال می کند ، اما بر اساس زنجیره بلوک NEO است. پروژه های علاقه مند به ساخت dApps یا سازمانهای خودمختار غیرمتمرکز در NEO اکنون می توانند توکن‌های بومی NEO خود را ایجاد کنند.

NEP-5 هنوز به اندازه ERC-20 پشتیبانی نمی شود. توکن‌هایی از سبقت گرفتن اتریوم بر ایجاد رمزهای جدید وجود ندارد. با این حال ، امیدوار کننده است که NEO در مورد استاندارد شدن روی سیستم عامل خود، رو به جلو فکر می کند.

فلسفه و نگرش

NEO و Ethereum در عمل، بسیار مشابه یکدیگر هستند و می توانند به توسعه دهندگان در دستیابی به اهداف بسیار مشابه کمک کنند. شاید بزرگترین تمایز بین NEO و Ethereum فلسفه پیدایش آنها باشد.

Ethereum ” رایانه غیرمتمرکز جهان ” نامیده شده است و تا حد زیادی درست هم هست. هزاران مورد از dApp ها و قراردادها همیشه در Ethereum اجرا می شوند. این شبکه، یک پردازنده عظیم برای برنامه هاست ، صرف نظر از منبع به کار گرفته شده برای آن!

توسعه دهندگان اتریوم می خواهند مقیاس پذیری و تمرکززدایی سیستم عامل آن را افزایش دهند. آنها می خواهند ضمن اطمینان از بی خطر بودن و ایمن بودن قراردادهای هوشمندی که توسعه دهندگان برای اجرای آنها در بلاکچین عمومی انجام می دهند ، ابزار بیشتری به توسعه دهندگان بدهند.

NEO، از سوی دیگر، خود را به عنوان پلتفرم برای یک ” اقتصاد هوشمند معرفی کرده است. این به معنای یک اکوسیستم متصل از برنامه ها و سازمان های یکپارچه است که همه با هم ترکیب می شوند. NEO با dApps در سیستم عامل خود به عنوان شریک و اعضای یک انجمن رفتار می کند. این تفاوت فقط می تواند تابعی از مقیاس باشد. Ethereum بسیار بزرگتر از NEO است ، بنابراین مدیریت ، مراقبت و هدایت چنین جامعه بزرگی دشوارتر است.

با این حال ، می توانیم استدلال کنیم که ماموریت و طرح جامع NEO کمی متفاوت از برنامه Ethereum است. NEO آرزو دارد که دارایی ها و اشیا فیزیکی را دیجیتالی کند و کل اقتصاد را به صورت زنجیره ای رقم بزند. این ابزار واقعی وقتی شروع به همکاری بین dApps ، شرکای خصوصی زنجیره ای از طریق OnChain و استانداردهای نظارتی دولت چین خواهد کرد. اگر NEO بتواند خود را به عنوان سازگار سازگار و سازگار با برنامه dApps تثبیت کند ، فرصتی برای تمایز یافتن و خارج شدن از سایه Ethereum دارد.

نئو بهتر است یا اتریوم؟ چه تفاوت هایی دارند؟

بیت کوین اولین و محبوب‌ترین ارز دیجیتالی دنیا است. تعداد زیادی ارز دیجیتالی به دنیا معرفی شده است و با توجه به ویژگی‌هایشان، توجه مردم را به خود جلب کرده‌اند و توانسته‌اند به خوبی پشرفت کنند. اتر و نئو از این جمله ارزهای دیجیتالی هستند که تفاوت ‌هایی با یکدیگر دارند. این دو به واسطه سیستم بلاکچین خود برای توسعه دهندگان ابزارهای متنوعی فراهم می‌کنند و برای میزبانی قراردادهای هوشمند طراحی شده‌اند. هر دو پروژه تفاوت نئو و اتریوم به صورت متن باز ارائه شده است.

نئو یک پروژه بلاکچینی است که با استفاده از تکنولوژی بلاکچین و هویت دیجیتال به مدیریت دارایی‌ها، ایجاد یک اقتصاد هوشمند و دیجیتالی کردن دارایی‌ها می‌پردازد. نئو دارای الگوریتم منحصر بفرد حاشیه خطای بیزانس توزیع شده (distributed Byzantine Fault Tolerance) با نماد اختصاری dBFT است. این الگوریتم موجب صرفه جویی در انرژی و تسریع معاملات می‌شود. نئو کاربران را قادر می‌سازد، برنامه‌های غیر متمرکز را راه‌اندازی کنند که این برنامه‌ها می‌توانند به زبان جاوا، Go و C# به وجود آمده باشند. یکی از دلایل موفقیت پروژه نئو، حمایت دولت چین است. با توجه به تاریخ، دولت چین نسبت به استفاده از ارزهای رمزنگاری شده دیدگاه مثبتی نداشت و حتی در بازه‌های زمانی مختلف استفاده از ارزهای دیجیتالی ممنوع شد. اخیرا دیدگاه این کشور به اجرای سیستم‌های بلاکچینی تغییر کرده است. نئو همچنین با شرکت‌های بزرگی مثل Alibaba و Coindash همکاری می‌کند.

اتریوم

اتریوم یکی از جالبترین فناوری‌ها را در صنعت بلاکچین تحت عنوان قراردادهای هوشمند ایجاد کرده است. در حال حاضر اتریوم محبوب ترین پلتفرم برای ایجاد و اجرای قراردادهای هوشمند است. قراردادهای هوشمند بر اساس کدی که برای آن‌ها نوشته شده‌اند، به پشتیبانی از وظایف پیچیده مانند تبادل اموال، پول و سایر دارایی‌های مشابه می‌پردازد. این پلتفرم همچنین در حال توسعه برای سازمان‌های اوتوماسیون غیر متمرکز (DAO) می‌باشد. در واقع DAO برای انجام فعالیت‌های بدون ساختار رهبری شکل گرفته است که از یک برنامه از پیش تعریف شده بدون دخالت شخص ثالث پیروی می‌کنند.

تفاوت‌ های اصلی نئو و اتریوم

اگر به بازار کریپتوکارنسی نگاهی بیندازیم، تعداد زیادی آلتکوین خواهیم دید. اما سخت است که هرکدام از آن‌ها را در رقابت با اتریوم یا جایگزینی برای آن در نظر بگیریم. نئو به عنوان تنها آلتکوینی دیده می‌شود که می‌تواند یک رقیب احتمالی یا حتی جایگزین برای اتریوم باشد. تفاوت عمده بین این دو در زیر آمده است.

۱- استفاده از الگوریتم‌های مختلف

همانطور که گفتیم، نئو از الگوریتم dBFT که اساس آن گواه اثبات سهام (POS) است، بهره می‌برد. اترویم از یک مکانیزم گران قیمت و با مصرف انرژی زیاد که اساس آن گواه اثبات کار (POW) است، بهره می‌برد. البته اتریوم قصد دارد، این مکانیزم که به موجب آن سرعت و بهره وری انرژی افزایش می‌یابد را در دستور کار خود قرار دهد. توسعه دهندگان آن اعلام کردند که به زودی اساس اتریوم گواه اثبات سهام (POS) خواهد شد.

۲- پشتوانه

نئو از سوی دولت چین حمایت شده و پشتوانه این دولت را داراست که همین امر موجب پذیرش وسیع آن در چین شده است و آن را به عنوان لبه سرمایه گذاری در بازار بزرگ چین می‌شناسند. نئو همچنین توسط بانک‌های دولتی و ملی چین حمایت می‌شود. در سمت مقابل اتریوم پشتوانه دولتی ندارد. این پلتفرم تحت حمایت Ethereum Alliance EEA-Enterprise می‌باشد که در واقع اتحادی خودساخته توسط اتریوم است.

۳- زبان برنامه ‌نویسی

قراردادهای هوشمند و اپلیکیشن‌های غیر متمرکز که روی بستر نئو هستند به زبان‌های Java و C# برنامه نویسی شده‌اند. این در حالی است که اتریوم یک زبان برنامه نویسی خاص که با نام Solidity شناخته می‌شود را برای برنامه نویسی به برنامه نویسان معرفی کرده است.

۴- تقسیم‌پذیری

نئو تنها در اعداد صحیح وجود دارد و نمی‌توان آن را تقسیم کرد، در مقابل اتریوم قابلیت تقسیم‌پذیری دارد و می‌توان آن را به مقادیر اعشاری تقسیم کرد.

۵- سرعت

نئو به طور قابل توجهی سریعتر از اتریوم است. بلاکچین نئو در هر ثانیه می‌تواند ۱۰ هزار تراکنش و بلاکچین اتریوم در هر ثانیه می‌تواند ۳۰ تراکنش را به انجام برساند.

۶- سوخت رسانی بلاکچین

بلاکچین نئو از توکن NeoGas برای کارمزد تراکنش‌ها استفاده می‌کند، اتریوم هم از Gas برای کارمزد تراکنش‌ها استفاده می‌کند ولی در بلاکچین اتریوم Gas به عنوان توکن مجزا شناخته نمی‌شود.

۷- مخاطب جهانی

اکثر مقالات در مورد نئو به زبان چینی است و ترجمه آن به انگلیسی برای مخاطبان آن در دنیا قابل اعتماد نیست. این در صورتی است که مقالات اتریوم نیازی به ترجمه ندارند و مقالات آن به طور کامل به زبان انگلیسی است.

۸- Github

در تصویر زیر پروژه اصلی نئو در Github را می‌توانید ‌ببینید، همانطور که مشاهده می‌کنید، این پروژه دارای ۳۹۴ شرکت کننده و ۲۱ commit و تنها یک نسخه منتشر شده است.

پروژه اصلی اتریوم دارای ۹۶۲۴ شرکت کننده و ۲۶۹ commit و ۱۳۲ نسخه منتشر شده است. این آمار و ارقام نشان دهنده میزان پیگیری، علاقه برنامه نویسان به حل مشکلات و پیشرفت پروژه است که اتریوم در این زمینه اختلاف زیادی با نئو دارد و روند پیشرفت آن سریع‌تر از نئو است.

با این تفاسیر به نظر شما کدام یک از این دو، توانایی رشد بیشتری دارد و فراگیرتر خواهد شد؟ آیا معیار سنجش بهتری برای مقایسه اتریوم و نئو وجود دارد؟

مقایسه اتریوم و نئو (NEO): کدامیک برنده بازی می‌شود؟

جای هیچ شکی نیست که فضای ارزهای دیجیتال بسیار رقابتی شده است.

ارزهای دیجیتال زیادی وجود دارند که برای یک جایگاه مشابه می‌جنگند.

دو رمزارزی که اغلب در مقابل همدیگر قرار گرفته و با هم رقابت شدید دارند؛ اتریوم (Ethereum) و نئو (NEO) هستند.

اتریوم دومین ارز دیجیتال محبوب بعد از بیت کوین است؛ اما نئو در سال‌های اخیر به سرعت پیشرفت کرده و در صدد رسیدن به اتریوم است.

رقابت آن‌ها به حدی شدید است که گاهی اوقات از نئو با عنوان “اتریوم چینی” یاد می‌شود.

در انتهای این مطلب ویژگی‌های کلیدی نئو و اتریوم را درک خواهید کرد (به همراه چیزهای دیگر) و می‌توانید تفاوت بین این دو ارز را تشخیص دهید.

اصول اولیه و پایه

قبل از اینکه در مورد ویژگی‌های کلیدی اتریوم و نئو صحبت کنیم، باید در مورد اینکه اصلا چرا این دو با هم رقابت دارند بدانید.

دلیل اصلی برای رقابت و بحث بیت اتریوم و نئو این است که هر اهداف اصلی و خدمات یکسانی ارائه می‌دهند. هم اتریوم و هم نئو بسیار بیشتر از یک ارز دیجیتال عادی هستند.

بلاکچین‌های اتریوم و نئو هر دو برای توسعه و پیشرفت اپلیکیشن‌های توزیع شده و قراردادهای هوشمند طراحی شده‌اند.

قراردادهای هوشمند اغلب برای عرضه‌های اولیه کوین (عرضه ارزهای دیجیتال جدید) مورد استفاده قرار می‌گیرند. اگر با این مفاهیم و اصطلاحات آشنایی ندارید نگران نباشید؛ زیرا در ادامه خیلی سریع تمام این موارد را توضیح خواهم داد.

اپلیکیشن‌های توزیع شده و قراردادهای هوشمند

DApp ها انواعی از اپلیکیشن‌‌ها هستند که بر روی بلاکچین اجرا می‌شوند و در نتیجه، این برنامه‌ها توزیع شده و غیرمتمرکز هستند.

به جای آن که سازنده هر اپلیکیشن بلاکچین مخصوص خودش را طراحی کند؛ می‌تواند از بلاکچین‌های موجود مانند بلاکچین اتریوم و نئو استفاده کند.

یعنی در واقع اپلیکیشن خود را روی بلاکچین اتریوم یا نئو بسازید.

قراردادهای هوشمند مکانیزم پشت dapp ها هستند.

این قراردادها یک سری شرایط خوداجرا هستند که برای یک توافق کدنویسی می‌شوند. از آنجایی که این قراردادها به جای آمدن روی کاغذ به صورت کد هستند، به هیچ شخص سومی برای اجرای آن نیازی نیست و این یعنی هیچ سازمان مرکزی‌ای برای تکیه به آن وجود ندارد. (و نیازی هم به یک نهاد یا سازمان ناظر نیست)

عرضه اولین کوین (ICO)

عرضه اولین کوین تبدیل به یک راه بسیار محبوب شده است تا ارزهای دیجیتال جدید از طریق آن‌ سرمایه اولیه مورد نیاز برای پروژه خود را جمع‌آوری کنند.

نئو و اتریوم هر دو پلتفرمی را به اپلیکیشن‌های جدید ارائه می‌دهند که با استفاده از آن بتوانند یک عرضه اولیه کوین راه‌اندازی کنند.

جمع سرمایه‌‌های جذب شده با ارزش عرضه اولیه کوین‌ در سال 2017 و 2018 میلادی جمعا به 10 میلیارد دلار می‌رسد.

قراردادهای هوشمند، اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز و عرضه‌های اولیه کوین به عنوان بزرگترین اتفاقات بعدی دنیای ارزهای دیجیتال شناخته می‌شوند و به همین دلیل رمزارزهای مختلف می‌جنگند تا سهمی در این بازار داشته باشند.

اتریوم و نئو، دو مورد از بزرگترین رهبران این فضا و صنعت هستند ولی رقبای دیگری نیز وجود دارند از جمله کاردانو، ترون، EOS و…

حال که اصول پایه و نکات ابتدایی جنگ بین اتریوم و نئو را فهمیدید بهتر است وارد بحث اصلی شده و تفاوت‌های این دو ارز دیجیتال را با همدیگر مورد بررسی قرار دهیم.

نئو در برابر اتریوم: تفاوت‌های کلیدی

با آنکه نئو و اتریوم هردو در یک بازار مشترک کار می‌کنند؛ یک سری تفاوت‌های اصلی با یکدیگر دارند.

در ادامه تفاوت‌های ‌این دو در برخی فاکتور‌های مهم و پایه‌ای را مورد بحث قرار خواهیم داد.

مورد قبول واقع شدن توسط توسعه‌دهندگان

نئو به سرعت توسط جامعه برنامه‌نویسان و توسعه‌دهندگان مورد حمایت واقع شد؛ زیرا از زبان‌های برنامه نویسی متعدد همچون سی پلاس پلاس (++C)، سی شارپ، جاوا و و غیره پشتیبانی می‌کرد و هرکس با دانستن هرکدام از این زبان‌ها می‌تواند پروژه مخصوص خودش را در بلاکچین نئو آغاز کند.

از آن طرف اما کاربران در اتریوم فقط می‌توانند از زبان Solidity استفاده کنند.

Solidity یک زبان برنامه‌نویسی کاملا جدید بوده و توسط موسسان و بنیانگذاران اتریوم مخصوص این ارز دیجیتال طراحی شده است، پس تعداد بسیار کمی از افراد این زبان را بلد هستند.

هرکس بخواهد پروژه‌ای را در اتریوم شروع کند، ابتدا باید این زبان را یاد بگیرد.

سرعت تراکنش

نئو می‌تواند تا ده هزار تراکنش بر ثانیه را مدیریت کند؛ اما در حال حاضر در بلاکچین اتریوم تنها 15 تراکنش در هر ثانیه قابل انجام است.

همانطور که واضح است و می‌بینید تفاوت بسیار بزرگی بین اتریوم و نئو وجود دارد. در حالی که بیت کوین و اتریوم در تلاش هستند تا سرعت تراکنش‌های خود را بالا ببرند؛ نئو یک جایگزین بسیار خوب در این زمینه است.

سوخت بلاکچین

در بلاکچین نئو دو نوع کوین وجود دارد: NEO و GAS.

هرکس که در کیف پول خود مقداری نئو داشته باشد؛ مقداری GAS پاداش می‌گیرد. برای فهم بهتر آن اینطور فرض کنید که نئو سهام یک شرکت بوده و GAS سود آن سهام است.

کاربران می‌توانند از GAS برای پرداخت هزینه‌های تراکنش در بلاکچین نئو استفاده کنند.

ارز مخصوص اتریوم اتر (Ether) نام داشته و واحد کوچکتر آن gas نامیده می‌شود. برای فهم بهتر، می‌توان Ether را دلار و gas آنرا به عنوان سنت تشبیه کرد.

همانطور که قطعا متوجه شده‌اید NEO و GAS دو کوین کاملا متفاوت‌ هستند؛ اما اتر و gas از نظر ماهیتی یکسان می‌باشند.

تقسیم‌پذیری

اتریوم و ارز آن اتر به واحد‌های کوچکتر با نام gas تقسیم می‌شوند؛ اما نئو غیرقابل تقسیم است. بله درست است نئو یکی از معدود ارزهای دیجیتالی است که تقسیم نمی‌شود؛ درست مانند سهام یک کمپانی.

نکته مهم: ارز دیجیتال را با سهام اشتباه نگیرید. وقتی صحبت از سهام می‌شود فقط برای تشبیه است وگرنه نباید تصور کنید نئو سهام یک شرکت است.

به دلیل غیرقابل تقسیم بودن نئو، نمی‌توانید 1.2 نئو و یا 10.5 نئو را انتقال دهید؛ زیرا این ارز دیجیتال تنها به صورت عددهای صحیح وجود دارد و به همین دلیل است که به یک توکن دیگر؛ یعنی GAS نیاز دارد که قابل تقسیم است.

حمایت دولتی

کشور چین برای ساخت جایگزین‌های خوب برای سرویس‌های غربی شناخته شده است، علی بابا در برابر آمازون، وی‌چت در برابر واتس‌اپ، بایدو در مقابل گوگل و غیره.

به همین صورت نئو نیز جواب چین به اتریوم است.

نئو اولین و بزرگترین ارز دیجیتال چینی است و ظاهرا توسط دولت چین نیز مورد حمایت است. اتریوم از آن طرف حمایت دولت چین را ندارد و این فرصت برای نئو پدید آمده است که بخش اعظمی از بازار چین و دیگر کشور‌های آسیایی را تسخیر کند.

خوب این تمام تفاوت‌های کلیدی بین اتریوم و نئو بود و با نگاهی سریع به مزایای نئو می‌توان متوجه شد که چرا به نئو، “اتریوم بعدی” گفته می‌شود.

فاکتور بسیار مهم بعدی در یک ارز دیجیتال تیم سازنده آن‌هاست. در بخش بعدی در مورد این موضوع در اتریوم و نئو صحبت خواهیم کرد.

تیم سازنده

تیم سازنده و پشت اتریوم و نئو هردو فوق‌العاده هستند. در ادامه بیشتر این موضوع را مورد بررسی قرار خواهیم داد.

تیم اتریوم

تقریبا همه مغز متفکر پشت اتریوم را می‌شناسند: ویتالیک بوترین روسی سازنده اتریوم است.

ویتالیک یک برنامه‌نویس روس-کانادایی است که تنها 24 سال سن دارد. او در همان ابتدای کار به بیت کوین بسیار علاقه‌مند شد و یکی از بنیانگذاران “مجله بیت کوین” شد.

در سال 2015 او و دیگر بنیانگذاران مجله تصمیم به ساخت اتریوم گرفتند و از همان زمان یکی از رهبران و مهم‌ترین شخصیت‌های دنیای ارزهای دیجیتال و بلاکچین است.

ویتالیک بوترین و بقیه تیم نقش بسیار بزرگ و مهمی در توسعه تکنولوژی‌های بیت کوین داشته‌اند و هنوز هم خیلی خلاقانه چالش‌های پیش آمده بر سر راه اتریوم را حل می‌کنند.

برخی از اعضای اصلی تیم اتریوم که یکی از بنیانگذاران آن نیز بودند جدا شده و پروژه مخصوص خودشان را پیش می‌برند. چارلز هوسکینسون یکی از این افراد است که Cardano را راه‌اندازی نموده است.

تیم نئو

دا هونگفی (Da Hongfei)، موسس نئو سابقه طولانی در صنعت بلاکچین داشته و AntShares را در فوریه سال 2014 میلادی تاسیس نموده است.

AntShares یک پلتفرم برای ساخت اپلیکیشن‌های توزیع‌شده است.

AntShares همان کاری را می‌کند که نئو و اتریوم انجام می‌دهند؛ اما چرا دا هونگفی بعد از AntShares نئو را ساخت؟

جواب اینجاست که هردوی این‌ پلتفرم‌ها یکی هستند و فقط در سال 2017 نام پروژه AntShares به نئو تغییر یافت.

در سال 2014 دا هونگفی و اریک ژانگ، مدیر ارشد فناوری AntShares، اقدام به تاسیس OnChain نمودند که یک کمپانی تحقیق و توسعه بلاکچین است.

AntShares و نئو نیز در پیش‌نمایش و نسخه اولیه OnChain توسعه یافتند.

خوب همانطور که می‌بینید نئو نیز ساختار و تیم قدرتمند را پشت خودش دارد. تیم سازنده آن از همان ابتدای جزو اصلی‌ترین افراد در توسعه بلاکچین و ارزهای دیجیتال بوده‌اند و به همین دلیل است که شراکت‌ها و همکاری‌های خوبی را با دیگران برقرار کرده‌اند.

اکنون به وضوح می‌بینید که هم نئو و هم اتریوم توسط افراد شایسته و توانمندی ساخته شده‌اند. تنها تفاوت بین آن‌ها این است که توسعه‌دهندگان بیشتری در مقایسه با نئو از توسعه اتریوم حمایت می‌کنند.

مقیاس‌پذیری

اکثر شما خوانندگان این مطلب می‌دانید که هسته اصلی تکنولوژی ارزهای دیجیتال، بلاکچین است.

مشخص است که ارزهای دارای بلاکچین قوی‌تر و بزرگ‌تر، ارزهای دیجیتال بهتری هستند.

یک وجه مهم در بلاکچین نئو و اتریوم وجود دارد که حتما باید بررسی شود و آن‌ هم مکانیسم توافق جمعی است.

مکانیسم توافق جمعی چیست؟

از آنجایی که بلاکچین یک شبکه همتا به همتا و غیر‌متمرکز است، هیچ شخص واحد و رهبری وجود ندارد که تصمیمات مهم را بگیرد؛ پس تصمیمات چگونه گرفته می‌شوند؟

چگونه تعیین می‌شود که یک تراکنش ارز دیجیتال اعتبار دارد و یا خیر؟

اینجا جایی است که مکانیسم توافق جمعی یا مکانیزم اجماع برای پاسخ به این سوال وارد می‌شود.

هر تراکنشی در بلاکچین هنگامی تایید می‌شود که کاربران حاضر در شبکه در مورد اعتبار آن به توافق جمعی برسند. این موضوع به این آسانی‌ای که نوشتیم نیست؛ اما بگذارید کمی در مورد آن توضیح دهم.

اعضای شبکه (nodeها) باید با استفاده از کامپیوتر خود یک تابع بسیار پیچیده را حل کنند و سپس باقی node ها را متقاعد کنند که راه‌حل آن‌ها درست است.

این روش تصمیم‌گیری مکانیسم توافق جمعی نام دارد. در ادامه فاکتور‌های مهم در نبرد اتریوم و نئو را خواهید خواند که موثر بودن مکانیسم توافق جمعی آن‌ها به این فاکتور‌ها بستگی دارد:

• سرعت تراکنش‌ها شبکه (به طور ساده تعداد تراکنش‌هایی که در هر ثانیه قابل انجام است)
• هزینه تراکنش

این‌ها یک سری مکانیس‌های توافق جمعی هستند که با توجه به نوع توافق متمایز می‌شوند.

نئو از مکانیسم dBFT استفاده می‌کند که یک نسخه بهبود یافته از مکانیسم اثبات سهام (pos) می‌باشد، از آن طرف اتریوم از مکانیسم اثبات کار (pow) بهره می‌برد (البته اتریوم نیز در حال تغییر به مکانیزم اثبات سهام یا POS است).

خوب اگر بخواهیم مکانیسم‌های مختلف را بر حسب بهبودیافتگی و بهتر بودن مرتب کنیم به این سری می‌رسیم:

در نبرد بین اتریوم و نئو dBFT باعث می‌شود که نئو مقیاس‌پذیری بیشتری نسبت به اتریوم داشته باشد. اتریوم هنوز هم از یک مکانیسم گران‌قیمت و غیرموثر استفاده می‌کند که این موضوع یک برتری خاص به نئو می‌دهد.

خبر خوب برای طرفداران اتریوم این که این ارز دیجیتال در صدد آن است تا مکانیسم خود را به pos که بهتر از pos است تغییر دهد.

ویتالیک بوترین همچنین ادعا کرده است که شاید یک راه‌حل بهتر پیدا کنند و نام آن Sharding است. Sharding به طور ساده چه کاری انجام می‌دهد؟

در اثبات کار تمام اعضای شبکه باید هر تراکنش را تایید کنند؛ اما در Sharding تنها گروه اندکی از node ها وظیفه تایید اعتبار تراکنش‌ها را بر عهده دارند و به این ترتیب تعداد بسیار بیشتری از تراکنش‌ها توسط گروه‌های مختلف مورد تایید قرار می‌گیرد و مقیاس‌پذیری اتریوم نیز بالا می‌رود.

این موضوع نویدبخش آینده درخشانی برای اتریوم است.

در بحث مکانیسم توافق جمعی و مقیاس‌پذیری نئو برنده بی چون و چرای ماجراست؛ اما اتریوم قصد دارد که خودش را برساند و قافیه را به نئو نبازد.

مهم این است که اتریوم با چه سرعتی می‌تواند تغییرات را ایجاد کند.

اکنون که مهم‌ترین تفاوت‌های بین اتریوم و نئو را خواندید خود را آماده کنید که تاریخچه‌ این دو ارز دیجیتال را با هم دیگر مطالعه کنیم.

داستان این دو ارز دیجیتال تا به امروز

تاریخچه اتریوم

اتریوم در سال 2015 با هدف از بین بردن محدودیت‌های بیت کوین شروع به کار کرد.

ویتالیک بوترین سعی کرد که دیگر اعضای جامعه بیت کوین را راضی به ایجاد چنین تغییراتی در تکنولوژی بیت کوین بکند.

وقتی ویتالیک در این امر موفق نبود؛ تصمیم گرفت به همراه میایی آلیسی (Mihai Alisie) اتریوم را پایه‌گذاری کند.

وقتی ویتالیک در این امر موفق نبود؛ تصمیم گرفت به همراه میایی آلیسی، آنتونی دی لوریو و چارلز هوسکینسون اتریوم را پایه‌گذاری کند.

توسعه این پروژه در سال 2014 آغاز شد؛ اما شروع به کار رسمی آن به ماه جولای سال 2015 میلادی باز می‌گردد.

در سال 2016 یک سازمان غیرمتمرکز ناشناس تاسیس شد تا بودجه مورد نیاز توسعه اتریوم را جمع‌آوری کند.

بخش خوب ماجرا آنجا بود که آن‌ها توانستند بیش از 150 میلیون دلار سرمایه جذب کنند. متاسفانه یک فرد ناشناس با استفاده از یک اشتباه و خطا در کد این سازمان غیرمتمرکز 50 میلیون دلار از این سرمایه را دزدید.

این دزدی و حمله باعث ایجاد برخی مخالفت‌ها و عدم توافقات در جامعه اتریوم شد و در نهایت این ارز دیجیتال به دو بخش اتریوم و اتریوم کلاسیک تقسیم گردید.

تاریخچه نئو

نئو در سال 2014 تحت عنوان AntShares تاسیس شد. این ارز دیجیتال توسط دا هونگفی و اریک ژانگ با استفاده از کمپانی تحقیقاتشان با نام OnChain آغاز به کار کرد.

در حین توسعه این ارز دیجیتال OnChain در سال 2016 با مایکروسافت چین و Fadada همکاری کرد. این سه کمپانی با یکدیگر سعی در حل و رفع کمبود‌های موجود در بحث اپلیکیشن‌های دیجیتال قانونی داشتند.

در ماه ژوئن سال 2017 میلادی AntShares به نئو تغییر نام داد.

در ماه مارچ سال 2018 نیز Onchain به ازای هر 5 نئوی موجود در کیف پول کاربران به آن‌ها یک توکن ontology هدیه داد.

با استفاده از ontology کاربران می‌توانند در مورد مشکلات و بروزرسانی‌های پلتفرم نئو حق رای داشته باشند.

سخن نهایی

خوب در این مقاله متوجه شدید که نئو به عنوان اتریوم بعدی شناخته می‌شود؛ زیرا در بحث تکنولوژی مزایایی نسبت به اتریوم دارد.

همچنین بعد از مطالعه این متن متوجه شدید که اتریوم مقبولیت و محبوبیت بیشتری در بین کاربران ارزهای دیجیتال دارد و در تلاش است که عقب‌ماندگی‌هایش نسبت به اتریوم را از بین ببرد.

بدون شک نبرد بین اتریوم و نئو بسیار نزدیک و سخت است که نمی‌توان به وضوح گفت که کدام یک برنده واقعی است؛ اما تیم اتریوم سخت در تلاش است که راه‌حل‌هایی را پیدا کند و تکنولوژی خود را به نئو رسانده و یا حتی بهتر بنماید.

نظر شما چیست؟ بین نئو و اتریوم شما کدام یک را ترجیح می‌دهید؟

قصد خرید یا فروش ارز دیجیتال در ایران را دارید؟ در این سایت می‌توانید با اطمینان و با چند کلیک خرید کنید:

چه تفاوت هایی بین نئو و اتریوم وجود دارد ؟

بیت کوین جزو نخستین و پرطرفدارترین ارز دیجیتال در جهان محسوب می شود . بسیاری از ارزهای دیجیتالی در جهان مطرح هستند و با خصوصیاتی که دارند ، مورد توجه مردم قرار گرفته اند و ‌موفق به پیشرفت بسیار خوبی شدند . اتر و نئو از این ارزهای دیجیتالی به شمار می روند که دارای تفاوت ‌هایی با یکدیگر هستند . این دو از طریق سیستم بلاک چین خود ، اقدام به فراهم آوردن ابزارهای گوناگونی برای توسعه دهندگان می نمایند و طراحی آن ها به منظور میزبانی قراردادهای هوشمند صورت گرفته است . ارائه هر دو پروژه به صورت متن باز انجام شده است .

نئو

نئو یک پروژه بلاک چینی می باشد که با کمک فناوری بلاک چین و هویت دیجیتال دارایی‌ها را مدیریت می کند و یک اقتصاد هوشمند و دیجیتالی دارایی‌ها را ایجاد می کند . نئو الگوریتم منحصر به فرد حاشیه خطای بیزانس توزیع شده (distributed Byzantine Fault Tolerance) با نماد اختصاری dBFT را دارا می باشد . این الگوریتم سبب می شود که در انرژی و تسریع معاملات صرفه‌جویی گردد . نئو این امکان را به کاربران می دهد تا اقدام به راه‌اندازی برنامه‌های غیر متمرکز نمایند که این برنامه‌ها می‌توانند به زبان جاوا، Go و C# ایجاد شده باشند . یکی از دلایلی که پروژه نئو موفق می باشد این است که دولت چین از آن حمایت می کند . قبلا دولت چین در خصوص به کارگیری ارزهای دیجیتال دارای نگرش مثبتی نبود و حتی در دوره‌های زمانی گوناگون ، مورد استفاده قرار دادن ارز دیجیتالی ممنوع اعلام شد . اما نگرش این کشور نسبت به اجرای سیستم‌های بلاک چینی دچار تغییر شد . علاوه بر این ، نئو با شرکت‌های عظیمی همچون Alibaba و Coindash در حال همکاری است .

اتریوم

اتریوم قرارداد هوشمند را که یکی از جالبترین فناوری‌ها در صنعت بلاک چین محسوب می شود ، به وجود آورد . هم‌اکنون اتریوم جزو محبوب ترین پلتفرم ها به منظور به وجود آوردن و اجرای قراردادهای هوشمند به شمار می رود . قراردادهای هوشمند مطابق کدی که برایشان نوشته شده‌ است ، از وظایف پیچیده همچون تبادل اموال ، پول و دارایی های شبیه به آن پشتیبانی می نماید . همچنین این پلتفرم در حال توسعه برای سازمان‌های اوتوماسیون غیر متمرکز (DAO) است . در حقیقت شکل گیری DAO به منظور انجام فعالیت‌های بدون ساختار رهبری انجام شده است که یک برنامه از قبل تعریف شده را بی آنکه شخص ثالث در آن دخالت کند دنبال می کند .

تفاوت‌ های اصلی که بین نئو و اتریوم وجود دارد ، کدامند ؟

در صورتی که به بازار ارزهای دیجیتال توجه کنیم ، تعداد بسیاری آلتکوین مشاهده خواهیم کرد . اما دشوار است که هریک از آن‌ها را در رقابت با اتریوم یا جایگزینی برای آن بدانیم . تنها آلتکوینی که می تواند یک رقیب احتمالی یا جایگزین اتریوم به حساب آید ، نئو می باشد . تفاوت عمده‌ای که این دو با یکدیگر دارند به شرح زیر است :

۱- به کارگیری الگوریتم‌های گوناگون

همانگونه که بیان کردیم ، نئو الگوریتم dBFT را که بر مبنای گواه اثبات سهام (POS) می باشد ، مورد استفاده قرار می دهد . اتریوم از یک مکانیزم گران قیمت که انرژی مصرفی آن هم زیاد است که بر مبنای گواه اثبات کار (POW) می باشد ، استفاده می کند .

۲- پشتوانه

دولت چین از نئو حمایت می کند و پشتوانه آن است که همین مسئله باعث شد در چین به صورت گسترده پذیرفته شود و تحت عنوان لبه سرمایه گذاری در بازار بزرگ چین شناخته می شود . علاوه بر این از سوی بانک‌های دولتی و ملی چین نیز مورد حمایت قرار می گیرد . ولی اتریوم دارای پشتوانه دولتی نیست . این پلتفرم توسط Ethereum Alliance EEA-Enterprise حمایت می شود که در حقیقت یک نوع اتحاد خودساخته به وسیله‌ی اتریوم محسوب می شود .

۳- زبان برنامه ‌نویسی

برنامه نویسی قراردادهای هوشمند و اپلیکیشن‌های غیر متمرکز که روی بستر نئو قرار دارند به زبان‌های Java و C# می باشند . در حالی که اتریوم اقدام به معرفی یک زبان برنامه نویسی ویژه که با اسم Solidity شناسایی می گردد برای برنامه نویسی به برنامه نویسان ارائه نموده است .

۴- تقسیم‌پذیری

نئو فقط در اعداد صحیح موجود است و امکان تقسیم آن وجود ندارد ، ولی اتریوم دارای پتانسیل تقسیم‌پذیری است و امکان تقسیم آن به مقادیر اعشاری وجود دارد .

۵- سرعت

نئو به صورت قابل ملاحظه‌ای از اتریوم پرسرعت تر می باشد . بلاک چین نئو این امکان را دارد که در هر ثانیه ۱۰ هزار تراکنش و بلاک چین اتریوم در هر ثانیه ‌۳۰ تراکنش را انجام دهند .

۶- سوخت رسانی بلاک چین

بلاک چین نئو ، توکن NeoGas را به منظور کارمزد تراکنش‌ها مورد استفاده قرار می دهد ، اتریوم نیز Gas را به منظور کارمزد تراکنش‌ها به کار می گیرد ، اما در بلاک چین اتریوم Gas به عنوان توکن جدا شناسایی نمی گردد .

۷- مخاطب جهانی

بیشتر مقالاتی که در خصوص نئو اطلاعات می دهند به زبان چینی نوشته شده است و مخاطبان نمی توانند به ترجمه انگلیسی آن اعتماد کنند . این در حالیست که مقالات اتریوم کاملا انگلیسی هستند و احتیاجی به ترجمه ندارند .

۸- Github

در شکل زیر امکان مشاهده‌ی پروژه اصلی نئو در Github را دارید . همانگونه که پیداست ، این پروژه ۳۹۴ شرکت کننده و ۲۱ commit و فقط یک نسخه انتشار یافته دارد .

پروژه اصلی اتریوم ۹۶۲۴ شرکت کننده و ۲۶۹ commit و ۱۳۲ نسخه انتشار یافته دارد . این آمار و ارقام بیانگر مقدار پیگیری ، تمایل برنامه نویسان به برطرف نمودن مشکلات و پیشرفت پروژه می باشد که اتریوم در این حیطه دارای اختلاف بسیاری با نئو است و روند پیشرفت آن از نئو سریع‌تر می باشد .

اتریوم بهتر است یا نئو؟مقایسه کامل

مقایسه اتریوم و نئو؛کدام بهتر است؟

فضای ارز دیجیتال باعث شده است که افراد زیادی نسبت به این بازار علاقه نشان دهند. این مسئله باعث شده است که ما هم محض کنجکاوی بخواهیم اطلاعات بیشتری را درباره آن‌ها کسب کنیم. رقابت شدیدی بر سر کسب رتبه‌های برتر بین ارزهای دیجیتال ایجاد شده است و این رقابت با عرضه رمز ارزهای جدید بیشتر نیز می‌شود.

هر چند که بسیاری از افراد، خصوصا افرادی که در این عرصه مبتدی هستند، ارزهای دیجیتال را بیشتر با بیت کوین می‌شناسند، اما نمونه‌های دیگری نیز هستند که در همان ابتدای حضور خود قدرتمندانه ظاهرشده‌اند. از جمله این رمز ارزها می‌توان اتریوم و نئو را نام برد که اتفاقا رقابت شدیدی نیز با یکدیگر دارند.

پس از بیت کوین این اتریوم است که از جایگاه بهتری در بین سایر رمز ارزها برخوردار است و نئو هم در این عرصه حسابی می‌جنگد تا رتبه دوم را از اتریوم برباید. برا افرادی که با این فضا آشنا هستند این سوال پیش می‌آید که کدام یک از این دو بر دیگری ارجحیت دارد و موقعیت بهتری برای سرمایه ‌گذاری محسوب می‌شود؟

به همین علت تصمیم گرفتیم مقایسه‌ای بین این دو ارز دیجیتال محبوب داشته باشیم تا شما پاسخ مناسبی برای این سوال به دست آورید.

بررسی رمز ارز اتریوم

اگر بخواهیم پرطرفدارترین سیستمی که کارش طراحی و اجرا کردن قراردادهای دیجیتال است را نام ببریم، باید به اتریوم اشاره داشته باشیم. این فناوری جذاب و جالب یک بازیگر بزرگ در عرصه قراردادهای هوشمند به شمار می‌آید که همین مسئله باعث شده است رقبا بخواهند این عنوان را از اتریوم بگیرند.

تا قبل از این که اتریوم روی کار بیاید، صنعت بلاک چین تنها محل مبادله ارزهای دیجیتال به شکلی ساده بود، اما زمانی که این ارز ایجاد شد توانست انقلابی را در این صنعت به‌وجود آورد که باعث رشد صنعت بلاک چین نیز شد. شاید جالب باشد که بدانید این پلتفرم از چنان ارزش و اهمیتی برخوردار است که توانسته چند هزار توسعه‌دهنده و برنامه‌نویس را برای پیشبرد اهداف خود جذب کند.

بررسی رمز ارز نئو

درست در همان سالی که اتریوم عرضه شد اولین ایده‌ها برای ایجاد رقیب‌اش نئو نیز پدیدار گشت. در اوایل کار، متخصصان چینی نام antshares را برای این مز ارز برگزیدند که پس از طرح ایده اولیه و کار و تحقیق بر روی آن، این پلتفرم دو سال بعد وارد بازار ارزهای دیجیتال شد.

یک سال پس از آن بود که نام این رمز ارز به نئو تغییر پیدا کرد. از زمان اجرایی شدن این ارز که مانند اتریوم در راستای قراردادهای هوشمند بود، نئو توانست به‌روزرسانی‌های مختلفی را تجربه کند و خود را به یکی از ارزهای دیجیتال شناخته‌ شده تبدیل کند.

اگرچه نئو از نظر کلیت و اهداف تا حدودی به دنبال طی‌کردن همان مسیری است که اتریوم قبلا آن را رفته، اما این ارز دیجیتال از دیگر جنبه‌ها مثل زیربنا، مقیاس‌پذیری و شیوه‌های برنامه‌نویسی با اتریوم تفاوت‌های زیادی دارد.

مقایسه اتریوم و نئو

حتما دوست دارید بدانید که چرا رقابت بین اتریوم و ارز دیجیتال نئو تا به این حد زیاد شده است؟ باید گفت دلیل این امر آن است که برخلاف سیستم متفاوتی که در پیش دارند هر دو اهداف مشترکی را در نظر دارند. اگر بخواهیم به بزرگ‌ترین تفاوت این دو ارز اشاره کنیم، واضح است که درباره طرفداران آن‌ها سخن خواهیم گفت.

اتریوم بسیار بزرگ و پرقدرت‌تر از نئو بوده و به همین دلیل سهم بیشتری از بازار را به خود اختصاص داده است. همان‌طور که اشاره کردیم این پروژه گسترده چند هزار توسعه‌دهنده دارد که به شکل مداوم در حال بهبود آن هستند.

به علت این حجم از کار از اتریوم، به این زودی رقیب دیگری نمی‌تواند جایگاه آن را بگیرد و به همین دلیل است که نئو کوچک‌تر از اتریوم دیده می‌شود.

اما از طرفی این مسئله باعث نمی‌شود که امتیازات نئو در نظر گرفته نشود. یکی از ویژگی‌های خوب این رمز ارز ، همکاری شرکت سازنده با گروه‌های بزرگ دنیای دیجیتال از جمله مایکروسافت است تا بتواند پاسخ‌ها و راه‌حل‌های بهتری را برای مشکلات پیش رو بیابد.

نئو و اتریوم در کنار نمونه‌های مشابه، جنگ سرسختی بر سر تصاحب بازار عرضه‌های اولیه کوین دارند که با نام ICO شناخته می‌شود. همچنین رقابت این دو شامل حال اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز و قراردادهای هوشمند نیز می‌شود.

بنابراین هر رمز ارزی که بتواند سهم بیشتری در این بازار داشته باشند، از قدرت بیشتری نیز برخوردار خواهد بود تفاوت نئو و اتریوم از جمله تفاوت‌های دیگر می‌توان موارد زیر را نام برد.

اگر چه گفتیم تعداد برنامه نویسان اتریوم زیاد به نظر می‌رسد اما در مقابل، این نئو است که تنوع در زبان برنامه‌نویسی را ایجاد کرده. نئو به راحتی بسیاری از زبان‌های برنامه‌‌‌نویسی را پشتیبانی می‌کند؛ برای مثال فرقی ندارد شما یک توسعه‌دهنده سی شارپ باشید یا سی پلاس و جاوا، زیرا در هر صورت می‌توانید پروژه خود را در این بلاک چین شروع کنید؛

مزیتی که اتریوم از آن غافل است زیرا این پلتفرم تنها از زبان solidity پشتیبانی می‌کند. این زبان تنها برای اتریوم طراحی شده و یک ‌زبان کمتر شناخته‌ شده به حساب می‌آید.

در رمز ارز نئو برای ارائه پاداش به خاطر دریافت neo مقداری کوین GAZ ارائه می‌شود. افرادی که از این رمز ارز استفاده کنند می‌توانند هزینه تراکنش خود را در این بلاک چین با GAZ پرداخت کنند؛ اما اتریوم یک واحد کوچک‌تر از خود را ارائه می‌دهد که از این لحاظ نئو برتری دارد.

یکی دیگر از ویژگی‌های منحصربه‌فردی که می‌تواند یک ارز را بر دیگری پیروز کند سرعت تراکنش آن است. در نئو مدیریت به شکلی در نظر گرفته شده که می‌تواند تا ده هزار تراکنش در هر ثانیه را پاسخگو باشد.

این در حالی است که اتریوم در هر ثانیه قادر است تنها پانزده تراکنش را مدیریت کند. در مقابل این مزیت نئو، رمز ارز اتریوم نیز قابلیت تقسیم‌پذیری را داراست، به طوری که می‌توانید هر میزان از آن را که دوست دارید، انتقال دهید.

این در حالی است که نئو قابلیت تقسیم‌پذیری ندارد و باید به صورت عدد کامل منتقل شود. در این مقاله نئو و اتریوم را برای شما مورد بررسی قرار دادیم و اکنون شما می‌توانید با در نظر گرفتن این نکات، تصمیم بگیرید که کدام یک برای سرمایه گذاری مناسب‌تر به نظر می‌رسد.